Tussen al het actiegeweld van het najaar zijn er ook nog titels waarbij je op een luie zondagmiddag eens lekker relaxed kan gamen. Zo’n titel is Jusant. Maar heb je die zondagmiddag dan goed besteed? Dat is de vraag.
Jusant is ontwikkeld door DON’T NOD, de maker van o.a. Life Is Strange, Tell me Why, Vampyr maar ook Banishers: Ghosts of New Eden die nog uit moet komen. De games van DON’T NOD zijn over het algemeen heerlijke low-paced verhalende games waar je eens goed voor moet zitten. Titels als Life is Strange en Tell Me Why zijn ook echt ervaringen die je niet zo snel vergeet. Jusant past wat dat betreft in hetzelfde rijtje thuis, maar ook weer niet. Jusant leunt namelijk op gameplay en stijl maar niet op dialoog. Deze nieuwe titel van DON’T NOD is dus ook voor de studio zelf een leuk experiment, zoals je ook al in ons interview met Kevin Poupard (creative director) hebt kunnen horen. Maar de keuze voor een game als Jusant heeft wat mij betreft een paar haken en ogen.
Geen dialoog, maar wel klimmen
Jusant als woord staat voor een terugtrekkende zee en deze definitie is ook het eerste wat je ziet als je de game opstart. De wereld is niet onze wereld, maar lijkt wel een soort vooruitblik te zijn op onze klimaatproblemen waar water ineens heel schaars is geworden door global warming. Dit is overigens mijn eigen invulling, want de reden dat de wereld geen water meer heeft is er niet één vanuit een politieke overtuiging in de game.
De opzet van Jusant is heel simpel. Je lijkt namelijk op te zoek gaan naar de reden van het watergebrek. De indruk wordt gewekt dat die oplossing helemaal bovenaan een berg te vinden is, want je doet maar één ding in de game en dat is klimmen naar de top. Het verhaal wordt vooral visueel verteld en via brieven (en muurschilderingen) die je hier en daar kunt vinden tijdens jouw klim omhoog. Klimmen doe je gelukkig niet alleen. Dat doe je samen met een schattige compagnon die magische krachten heeft. Het beestje leeft in je tas en kan je het bevel geven om een soort aura explosie te doen zodat planten om jou heen ineens groeien waardoor je weer nieuwe punten hebt om vast te pakken en verder te klimmen. Dat is eigenlijk het enige wat het beestje doet en klimmen is overigens ook het enige wat jij als speler doet.
Klimmen, klimmen en nog eens klimmen
Hoe boeiend kan je een game maken waarbij je eigenlijk alleen maar hoeft te klimmen? Nou, eigenlijk heel boeiend. Tenminste… qua ervaring. Het verhaal vind ik namelijk niet sterk. Het begin is een beetje onduidelijk, de motivatie van het personage is onduidelijk en de vordering van het verhaal blijft ook – je raadt het al – onduidelijk. Het enige wat er echt moet gebeuren, dat is het klimmen.
Het klinkt repetitief maar dat valt wel mee. Hoewel je geen skilltree hebt of jouw personage verder ontwikkelt, zijn er wel veranderende omstandigheden van jouw klim die het extra uitdagend maken om naar boven te komen. Denk aan een brandende zon waardoor je minder uithoudingsvermogen hebt en wind die jou weg blaast. Om te klimmen gebruik je jouw triggers (LT + RT) en gelukkig ben je niet af als je valt. Je hebt namelijk echt klimgereedschap bij je waardoor je jezelf altijd ergens aan vastknoopt en je kan ook gedurende jouw klim rotshaken gebruikt. In je scherm zie je een balkje met jouw uithoudingsvermogen en als die rood wordt, dan moet je even rusten. Hoe langer je klimt, hoe minder groot jouw balkje wordt en je dus sneller in het rood komt. Het werkt lekker en uitdagend genoeg om de gameplay boeiend te houden. Het klimmen moet je dus eigenlijk als een soort van voortdurend environmental puzzel zien. Het klimwerk begint relatief eenvoudig, maar weet al snel ingewikkelder te worden.
Een ervaring, maar niet per se een goed verhaal
Jusant duurt niet gek lang. Je bent een uurtje of 10 bezig. Het verhaal schiet in die uren een beetje tekort, maar de ervaring staat alsnog als een huis. Het is echt een bijzondere en solistische ervaring waarbij je plekken ontdekt tijdens de klim. Het is namelijk niet één grote rotswand. Je komt langs allemaal kleine kampjes van eerdere klimmers en eigenlijk zelfs complete dorpen die zich in de berg hebben gevestigd. Alles is verlaten en daarom is het ook leuk om de brieven en documenten te lezen om te kunnen begrijpen wat er is gebeurd. Deze vorm van verhaalvertelling vind ik zelf leuk, maar het blijft op een niveau waarbij je hooguit komt te weten wat er lokaal is gebeurd door personages waar je verder geen band mee hebt. Dus nice-to-know, maar weinig need-to-know informatie.
Jouw klim gebeurt in meerdere soorten biomen en dat maakt die klim dus een bijzondere ervaring. De omstandigheden veranderen en er is veel te zien tijdens de klim. Sowieso heeft Jusant echt een ontzettende leuke eigen grafische stijl en de fauna en flora zijn ook erg leuk vormgegeven. Het wordt dus op geen enkel moment saai, want je ziet vaak nieuwe dingen.
Flashback naar Assassin’s creed
Een andere franchise waarbij je veel moet klimmen (of in ieder geval toentertijd) is Assassin’s Creed. Daar klim je met handen en voeten en niet zozeer met klimgereedschap. De reden dat ik Jusant koppel aan Assassin’s Creed is echter niet positief. Net als de grote franchise heb je namelijk in Jusant soms last dat het personage nou eenmaal niet doet wat je wil. Dan zie je een heel duidelijk punt waar je iets vast kunt pakken maar de klimmer vertikt het om het vast te pakken. Als je er dan naar toe springt, dan springt ze echt compleet debiel naar beneden of een andere kant op. Echt precies zoals in Assassin’s Creed vaak het geval is (vooral destijds met AC: Unity). Het gebeurt niet super vaak, maar wel op punten waar het juist even een pittige klim is, dus ik betrapte mijzelf op het vervloeken van Jusant.
Verder zijn er weinig minpunten te noemen behalve de presentatie van het verhaal. Er zijn weinig bugs en alles voelt ook qua controls verder goed aan. Op audiovisueel vlak is Jusant ook heel fijn. Vooral de muziek (die gelukkig niet altijd aanwezig is) maakt de ervaring een heel stuk rijker.
Conclusie
Jusant is een korte maar mooie ervaring. Het verhaal had echter wat mij betreft een stuk uitgebreider gemogen en wat concreter gepresenteerd mogen worden (desnoods met een voice-over extra context geven). De ervaring is nu vooral rijk door de omgevingen, de symboliek en de muziek. Het had meer in zich kunnen hebben dan wat er nu staat. De gameplay is succesvol simpel gehouden en tegelijkertijd uitdagend genoeg om het boeiend te houden. Met een beter verhaal had deze ervaring makkelijk in hogere regionen terecht kunnen komen, maar voor nu is het gewoon mooi en niet excellent.
