Van het duistere Chicago via het zonnige San Francisco zijn we nu aanbeland in het regenachtige Londen van de toekomst. Weet Watch Dogs nog even op de valreep de huidige generatie voor zich te stelen? Je leest het in deze review.
Het is de derde in de serie, maar ze lijken wel steeds minder populair te worden. Binnen onze redactie liepen er in ieder geval niet veel redacteurs warm voor de nieuwe Watch Dogs: Legion. Voor mij was dat anders. Ik ben altijd al een Watch Dogs fan geweest, maar daar bovenop kwam de interessante nieuwe gameplay in de vorm van “je kunt iedereen recruiten”. In de aanloop naar de release zagen we al verscheidene demo’s van hoe dat in z’n werk gaat.
Maar de vraag is natuurlijk: hoe vet is dit alles bij elkaar opgeteld? Verschillende karakters, futuristisch London, het verhaal, het hacken, de open wereld?
Grafische pracht, met kanttekening
Om maar te beginnen met de graphics. Zoals het een echte grote titel van Ubisoft betaamt, zit het grafisch dik in orde. Londen is uitgebreid en tot in de puntjes goed aangekleed. Het ziet er op alle fronten goed uit. Van de reflectie van de wolkenkrabbers van Londen op het natte asfalt tot de kleurrijke reclameborden om je heen. De verlaten steegjes met overal troep in de hoeken. Er zijn voertuigen in alle soorten en maten, die er ook stuk voor stuk goed uitzien. Er is overal wel bezigheid, geen enkele straathoek is hetzelfde.
Maar er is ook wel wat aan te merken. De gezichten van veel karakters lijken nergens op en dat heeft met de gezichtsbeharing te maken. Er mist belichting en schaduw op dit vlak waardoor het lijkt alsof degene een baard op zijn gezicht heeft getatoeëerd. Voor het hoofdhaar geldt dit ook, alleen is het daar minder opvallend.
Dan nog een ander punt. Dat je elke willekeurige Londenaar in je crew kunt recruiten heeft als nadeel dat elke character random gegenereerd is, met een random accent. Er is alleen een behoorlijke disconnect tussen iemands stem en uiterlijk. De grote boosdoener hier is de disbalans tussen de gezichts-animaties en de stemmen welke niet bij elkaar passen. En al helemaal als de stem totaal niet bij de etniciteit en achtergrond van het karakter past.
Het is wel een bijzondere prestatie van Ubisoft dat ze het mogelijk hebben gemaakt om zoveel karakters speelbaar te maken. Stel je voor hoeveel regels daarvoor wel niet ingesproken moeten zijn geweest. Het is jammer om te zien dat het visueel en audiotechnisch niet helemaal lekker uitpakt.
Om het onderwerp graphics en geluid af te sluiten, wil ik nog wel benadrukken dat de soundtrack dik in orde is. Tijdens het cruisen kun je van verschillende zenders genieten. Indie, metal, hip hop, elektro, punk en zelfs klassiek. Om er even een paar namen in te gooien: The Prodigy, Fatboy Slim, Stormzy, Alt-J, Blur, Gorillaz en Muse. Dat zit wel goed dus.
Typisch Ubisoft
Laten we het eens hebben over het verhaal en de gameplay. De grote feature waar deze game mee te koop loopt is natuurlijk het feit dat je iedereen in Londen kunt recruiteren voor je crew. Maar voordat je hiermee kunt beginnen introduceert de game je eerst met het verhaal. We zitten in toekomstig Londen. Alles is goed en aardig, totdat de pleuris uitbreekt in de stad. Een aantal grote bekende gebouwen worden opgeblazen en de schuld wordt in de schoenen van DedSec geschoven, de hacker-organisatie waar je hoofdpersoon onderdeel van is in Watch Dogs 1 en 2. Natuurlijk is vijandige mega-corporatie Albion de echte boosdoener en is het allemaal een plan om de militaire organisatie van Albion in Londen aan de macht te laten komen. DedSec Londen wordt opgerold waarna het aan de speler is om van niks af aan een crew op te bouwen.
Zoals ik al eerder noemde is het Londen van Watch Dogs: Legion bruisend en tot in de puntjes goed uitgewerkt. Goed gevarieerd, en alles klopt. Het is het ideale canvas voor een goed verhaal en interessante karakters. Maar het meest spannende van het verhaal zit al in bovenstaande intro, want voor de rest is het exact wat je van Ubisoft gewend bent: een redelijk doorsnee en anoniem verhaal zonder al te veel interessante karakters of interessante verhalende elementen.
Daar komt bovenop dat er geen hoofdpersoon is. Natuurlijk wordt er gezegd dat DedSec, je hele crew, de hoofdpersonage is, maar daar kan ik minder mee. Met een groep valt niet zo goed te identificeren of een emotionele binding mee te krijgen. Vooral niet als het wat willekeurige figuren zijn die met net niet kloppende voice-acting en net niet kloppende animaties totaal geen chemie met elkaar hebben.
Maar dat wil niet zeggen dat de game niet leuk is. Dat je als hacker in de grote stad de macht hebt om alles met een druk op de knop om je heen te beïnvloeden, blijft geweldig. Je kunt profielen van mensen uitlezen en daarmee tegelijk ook kijken of de persoon interessante nieuwe skills met zich mee brengt. Daarna kun je kiezen, door het voltooien van een persoonlijke missie, om deze persoon te gaan recruiten. De variatie aan skills is enorm. Iemand met connecties bij de politie is handig om je opgepakt crewleden eerder vrij te krijgen. Een ziekenhuismedewerker kan er voor zorgen dat je collega’s sneller herstellen. Maar interessant wordt het als je bijvoorbeeld een spion in je team hebt zitten, met een gedempt pistool en een paar leuke gadgets. Mijn favoriet is de Albion-militair: zwaarbewapend en vrij om afgezette Albion gebieden te betreden. Het blijft leuk om je team verder uit te breiden met de skills die je nog niet hebt en die je gewoon op straat kunt vinden.
De gameplay zelf is typisch Ubisoft. Je bent continu bezig om gebieden te veroveren en collectibles te verzamelen. En eerlijk is eerlijk, dat blijft leuk in deze game. Er is hier een gezonde variatie van activiteiten in te vinden. Voor het vrijspelen van de gebieden moet je wat grotere missies doen, waarbij je keer op keer op interessante locaties uitkomt. Maar ik vind het ook heerlijk om techpunten te verzamelen. Dat zijn de punten waarmee je je wapens, gadgets en skills kunt ontgrendelen en opwaarderen. Het leuke van deze techpoints is dat ze altijd op een geheime plek liggen die je of heel moeilijk kunt bereiken, of zwaarbewaakt is, of er een puzzel voor opgelost moet worden.
Voor deze techpoints ben je toch vaak afhankelijk van je spiderbot, waarmee je door kleine gaatjes en gangetjes kunt. Maar de normale missies zijn op verschillende manier uit te voeren. Full guns blazing een missie in banjeren is altijd een slecht idee in Watch Dogs: Legion, maar er zijn tal van andere manier om missies door te spelen. Natuurlijk kun je de locatie van voor naar achter hacken en de vijand met verschillende traps om het leven te brengen, maar je kunt ook met eerdergenoemde spion als een ware Hitman de een na de ander ombrengen. Bij sommige missies kun je het jezelf ook makkelijk maken door met een bouwvakker op een cargo-drone te zitten en jezelf via de lucht naar een moeilijk te bereiken deel van de missie te verplaatsen. Zo zijn er nog tal van andere manier om de missies door te spelen, iets wat niet snel gaat vervelen.
Wat ook typisch Ubisoft is, is het rijden. Ik heb in de vorige Watch Dogs precies hetzelfde al aangegeven, dat het rijden voor geen meter werkt. Daar is in deze game totaal niks aan veranderd. Het rijden is nog net zo klungelig als voorheen en dat nodigt niet uit om lekker door de stad te cruisen, iets wat de stad wel verdient. Ubisoft moet hier toch echt eens wat aan gaan doen, want keer op keer doet het afbreuk aan de game.
Slotopmerking
Dan wil ik nog wel even wat aansnijden, en dat gaat om de verhouding van mannen en vrouwen in de game. Als we het hebben over bouwvakkers, bewakers, militairen of ondergrondse boksers, het lijkt dat een onnatuurlijk aantal vrouwen deze “vakgebieden” beoefenen. Ik weet niet of het compensatiedrang is van eerdere kritiek of een simpele uitkomst van het rollen van de dobbelsteen, maar zeker meer dan de helft is vrouw. Ik kan het mis hebben, maar volgens mij zijn er niet zo heel veel vrouwen die warm lopen om de militair uit te hangen. Als je dan in de game op een zwaarbewaakt deel bent en je ziet dat negen van de tien vijandige militairen om je heen een vrouw is, dan waan je je eerder tussen de beveiligers van Gaddafi dan in liberaal Londen.
Conclusie
Watch Dogs: Legion kent de herkenbare Ubisoft-gebreken in een zwak verhaal, het leunen op verzamelen en waardeloze drive-mechanics. Dat iedereen speelbaar is, pakt niet helemaal lekker uit voor de beleving van het verhaal. Aan de andere kant is het wel erg leuk om je crew te blijven uitbreiden met nieuwe karakters met ieder hun eigen skills. London is ontzettend goed uitgewerkt, ziet er tip-top uit en nodigt uit om te blijven ontdekken. De missies zijn goed gevarieerd en het verzamelen van techpoints blijft, dankzij de leuke puzzels, interessant.
