Soms vraag ik mij echt hardop af in welke wereld wij leven. Waar kan je je allemaal druk over maken? Gamers vormen daar geen uitzondering. Maar hebben zij in dit geval een punt?
Het draait allemaal om de laatste DLC van Assassin’s Creed Odyssey, keuzevrijheid en beloftes.
SPOILER ALERT:
Voordat je verder gaat lezen, dit artikel bevat spoilers dus laat het liggen
als je de DLC van Assassin’s Creed Odyssey nog wil gaan spelen en verrast wil
worden door het verhaal.
In de eerste grote DLC van Assassin’s Creed Odyssey spelen relaties een belangrijke rol. We zagen al een voorteken toen in het eerste deel van Legacy, Darius en zijn kind in beeld kwamen. Dat kind kon een meisje of een jongen zijn. Deze keuze werd gemaakt op basis van de hoofdrolspeler van de game. Dit verschil liet al doorschemeren dat deze baby later, als hij/zij groot zou zijn, iets met onze hoofdrolspelers te maken zou gaan hebben..
Fans spraken al over een romance maar een aantal van hen hoopte dat zij de keuze zouden hebben om te kiezen of zij een andersoortige relatie zouden mogen aangaan dan de gebruikelijke hetero-versie. Op zich niet gek als je je identificeert met de hoofdpersoon en zelf op hetzelfde geslacht valt en al de hele game met die insteek hebt gespeeld.
Dit idee is ook wel een beetje in de lijn van wat Ubisoft zelf promoot. Het maken van keuzes als kernonderdeel van de game. Keuzes in als wie wil je spelen, welke kant je kiest en met wie je het bed induikt. Zowel Alexios als Kassandra hebben natuurlijk een van tevoren vastgelegd karakter. Maar delen van hun persoonlijkheid, zoals op wie ze verliefd zouden worden, dat zou aan de speler overgelaten worden.
In Shadow Heritage, de tweede DLC die gisteren uit is gekomen, is dat een illusie. Wat je ook kiest, de uitkomst is hetzelfde. Aan het eind kan je kiezen of je met de nakomeling van Darius een relatie wil en of je met hem of haar een baby wil krijgen. Maar wat je ook kiest, de baby komt er.
Juist dat einde, dat is voor sommige spelers teveel van het goede. Zij visualiseerde Kassandra of Alexios naar hun eigen voorkeur en een kind krijgen met een heteropartner, dat zat dan niet in het pakket. Waar men zich vooral aan stoorde was de Achievement die de naam Growing Up droeg en nog even benadrukte wat er in het verhaal gebeurde. Oftewel, je bent pas volwassen als je op natuurlijke wijze een kind op de wereld hebt gezet.
Hier nuchter naar kijkend kan je het eigenlijk in twee onderdelen verdelen. De belofte dat je overal een keuze in zou hebben en het forceren van een hetero relatie van de hoofdpersoon. Of je je over het tweede druk zou moeten maken, dat vind ik persoonlijk wat ver gaan. Het blijft een spel, een verhaal gemaakt door anderen. Het gaat voor mij wat ver om je eigen gevoelens en gevoeligheden op een game character te projecteren en je daardoor te laten raken. Wat dat betreft slaan deze mensen in mijn opinie een beetje door.
Maar halen we het eerste erbij, dan wordt het verhaal anders. Als je je als maker op de borst slaat dat alles maakbaar is, dat jij keuzes mag maken, ook op romantisch gebied, dan moet je daar geen restrictie of dwingende weg in bouwen. Zeker niet als een speler net 100+ uren in de game heeft zitten en al zijn of haar romantische keuzes gericht zijn op iemand van hetzelfde geslacht. Met deze gedwongen richting ondermijnt men alle eerdere keuzes die de speler ooit gemaakt heeft. En dat is op zijn minst raar en ondoordacht te noemen.
Dat Ubisoft met dit tweede ook wel een beetje in de maag zit, dat zien we in hun laatste reactie:
Als we naar de reacties van spelers met betrekking tot onze nieuwe DLC van Legacy of the First Blade, Shadow Heritage, kijken, dan willen we onze excuses aanbieden aan spelers die teleurgesteld zijn over de relatie waar hun speler deel aan neemt. Het doel van dit verhaal was om uit te leggen hoe groot de invloed van je characters bloedlijn op het verhaal van de Assassins is. Maar aan jullie reacties te zien hebben we daarin de plank mis geslagen.
Alexios/Kassandra herkennen hun sterfelijkheid en het offer wat Leonidas en Myrrine hebben gemaakt om hun erfenis levend te houden en hun plicht om deze belangrijke lijn te behouden. Ons doel was om spelers te laten kiezen tussen een weg waarin zij voor hun bloedlijn kiezen of dat zij een romantische relatie aangaan. We hebben geprobeerd om dat verschil duidelijk te maken maar hadden dit wat voorzichtiger moeten doen kijkend naar de dunne lijn tussen de role-play keuzes en het verhaal. Dit hebben we niet helder gemotiveerd naar de spelers. Als je verder gaat in het verhaal in de volgende episode Bloodline, weet dan dat je niet verplicht bent om een langdurige romantische relatie aan te gaan als je dat niet wil.
We hebben jullie reacties gelezen en ter harte genomen. Het is voor ons een leerpoces. We begrijpen nu hoe verbonden spelers zich kunnen voelen met het character en we laten jullie weten dat we dit belangrijk vinden. We werken aan verbetering en willen dat het kiezen in Odyssey een doorgaande lijn in de DLC heeft zodat je trouw kan blijven aan de keuzes die je eerder met je character hebt gemaakt.
Als we de reactie van Ubisoft lezen, dan zien we dat ze de ophef begrijpen. Het blijft een dunne lijn maar eerlijk is eerlijk, als je belooft dat je de spelers een keuze geeft, dan moeten die keuzes wel gehandhaafd blijven. Ik vermoed dat als vanaf het begin de romantische (hetero) voorkeur van beide spelers vastgezet zou zijn, dan was dit hele gedoe niet ontstaan. Uiteindelijk draait het niet om de voorkeur op welk geslacht je verliefd zou kunnen worden maar of die voorkeur een constante factor is of dat deze ineens, midden in het verhaal, door de ontwikkelaar in een richting geduwd mag worden waardoor het hele ‘verhaal’ ineens niet meer strookt met alles wat je daarvoor gedaan hebt. En daar kan je inderdaad je vraagtekens bij plaatsen. Gelukkig doet Ubisoft dit ook.
