Sega presenteert Banana Blitz HD, een geremasterde Wii exclusive uit 2006. De motion controls van de Wii maken plaats voor een uiterst simpele besturing. Met enkel je analoge stick en ‘A’ knop ben je klaar om te spelen. Oh, nu vergeet ik het belangrijkste bijna: Een flinke dosis doorzettingsvermogen en vergevings-gezindheid. Verdient deze platformer jouw aandacht of is er geen bal aan?
Banana Blitz is nieuw voor mij, maar met de Monkey Ball serie heb ik al eerder kennis gemaakt. Super Monkey Ball uit 2001 is voor mij een van de allergrootsten. Met zijn eenvoudige maar steeds uitdagender wordende parcoursen dwingt de game je beter te worden. Daarbij wordt je geen strobreed in de weg gelegd met een uiterst precieze besturing. Ben ik even blij dat ik Blitz op de One mag proberen..
Snelheid en controle
De Monkey Ball-serie is begonnen in de arcadehallen. Monkey Ball viel meteen op vanwege de banaan die op uitdagende wijze uit het kabinet stak. Zij die hun knuistje er omheen hebben gevouwen weten dat de serie zich met zijn stevige maar bite size uitdagingen erg goed leent voor de speelhal. De primaten in Monkey Ball hebben hun apenstreken een beetje verloren. Ze laten zich namelijk heel geduldig over de verschillende parcoursen sturen.
Nou heb je niet direct controle over de bal, laat staan de aap. Je geeft de combinatie namelijk richting en snelheid mee door het hele level te kantelen, net zoals in dat houten spel met de knikker Labyrinth. Je komt verder omdat je de verplaatsing van de bal steeds beter leert inschatten. Je merkt dan dat je betere tijden neerzet en dat je meer risico durft te nemen. Het draait in Monkey Ball namelijk om snelheid en controle. Je ziet speedrunners hiermee dan ook behoorlijke toffe dingen doen.
B-a-n-a-n-a-s
Van mijn blijdschap om Banana Blitz te mogen proberen, bleef aan het einde van mijn eerste speelsessie niet veel over. Ik vind het een voorbeeld van hoe je afbreuk kunt doen aan een al sterk concept door er met alle goede bedoelingen iets aan toe te willen voegen. In de onderstaande vier punten wil ik je duidelijk maken wat ik bedoel:
Punt 1 Om de minder precieze motion controls met de Wii remote te compenseren, zijn de banen in de originele Blitz wat breder gemaakt. Er zitten alsnog een paar duivelse parcoursen tussen, maar de bijzonder smalle en bochtige parcoursen die je in eerdere delen vindt, ontbreken. Nou biedt de Gamecube controller, met zijn verzonken octagon uit de afbeelding hiernaast, een mate van controle waar ook de Xbox One controller niet aan kan tippen. Toch hadden de levels in de remaster beslist smaller gemogen.
Punt 2 Blitz breekt met een traditie door naast de analoge stick een knop toe te voegen waarmee je de aap laat springen. Het geeft je directe controle over de aap, wat voor mijn gevoel niet rijmt met het enkel kunnen kantelen van de levels in eerdere delen. Belangrijker nog, je kunt er de beweging van de bal mee breken waardoor je ten opzichte van eerdere delen minder bedachtzaam met richting en snelheid hoeft om te springen. Ik ben er niet dol op.
Punt 3 De aapjes hebben in Blitz elk hun eigen set vaardigheden gekregen. Baby is bijvoorbeeld veel beter in springen en ook nog eens sneller dan de stoere en zware GonGon. Je hebt gewoon de grootste kans van slagen met bepaalde karakters op een baan die hen ligt. Ik vind het afdoen aan je eigen vaardigheden en de eenvoud van het spelletje. Je krijgt het spel hierdoor bovendien minder snel in de vingers.
Als je het mij vraagt maken de bovenstaande punten van Banana Blitz HD een minder sterke game dan het had kunnen zijn. Bekijk ik het van de positieve kant dan heb je een Monkey Ball game met een eigen smoel, een game in de reeks die nét wat anders doet. Met 100 levels in 10 verschillende werelden ben je niet zomaar klaar met de game. De fun begint pas als je de game een eerste keer hebt voltooid. Ga je namelijk voor alle bananen in een level of wil je een betere tijd op de online leaderboards neerzetten? Dan komt de ware kracht van het spel naar boven. Om de levels meester te worden, risico’s te nemen en stukken van de levels af te snijden, dat laat Banana Blitz allemaal toe. Punt vier is wat mij echter de das omdoet.
Punt 4 Monkey Ball draait dus om precisie en snelheid.. tot een van de bazen zijn intrede doet. De bossfights in Banana Blitz zuigen apenballen. Het is niet zozeer dat ze van zichzelf heel lastig zijn. Het zijn de vage hitboxes, het is niet kunnen voorspellen waar je terecht gaat komen wanneer je een klap vangt en het is de camera die er niet op bedacht is om zowel de baas als de grenzen van de arena in beeld te kunnen houden. Je zit gewoon te klooien. Van de precisie tijdens de parcoursen is hier niks meer te merken. Het meest schrijnende is nog wel dat de bossfights 10 jaar geleden net zo slecht waren. Had daar met de remaster even aandacht aan besteed, Sega.
Minigames en multiplayer
Ben je het platformwerk even beu, dan staat Monkey Ball gelukkig ook nog bekend om zijn toffe minigames. Tja, je kunt je in Blitz inderdaad via local multiplayer de strijd in 10 minigames in totaal aangaan. Met twee of drie uitzonderingen vind ik ze eigenlijk niet de moeite. Klassiekers als Monkey Golf of Monkey Billiards ontbreken en de nieuwe minigames halen het niet bij die namen. En hoewel Monkey Target in de game zit, mist het de diepgang van het origineel. Zo ontbreekt het rad van fortuin waarmee je de opzet van het level verandert en hoef je geen rekening te houden met de windrichting. Ik begrijp het niet en vind het zonde.
Het is eigenlijk wel tekenend voor de hele game. Het is niet enorm doordacht of compleet. Zo mis je de optie om minigames te herstarten. Ook heb je niet de mogelijkheid om een eigen toernooitje op te zetten of custom matches te starten met puur en alleen je favoriete minigames. Het is naar huidige standaarden allemaal vrij karig. De minigames zijn een leuke extra, meer niet.
Remaster
De 480p resolutie op de Wii heeft Sega opgepompt naar 1080p. Een stabiele framerate van 60 fps doet de game eer aan. De textures zijn verbeterd en ook spreken de kleuren meer dan in het origineel. De modellen in de game vind ik wel erg low-poly ogen. Deels heeft dat van doen met het stijltje, deels ook denk ik dat het luiigheid is geweest. Neem nou de hoekige oren van de aapjes of de sneeuwmannen uit het screenshot hieronder. Wat hier dan weer positief aan is is dat de laadtijden lekker kort zijn.
Een ander puntje wat ik wil aanhalen is dat je geen controle over de camera hebt, althans, niet direct. Het omgaan met de camera is zowel een punt van frustratie als haast ook onderdeel van de uitdaging. Als je de aap een hoek van 90 graden wil laten nemen dan wil de camera niet altijd lekker meewerken. Het is zaak dat de speler de camera, de bal en het obstakel in een lijn krijgt om het zo makkelijk mogelijk te maken.
Conclusie
Super Monkey Ball Banana Blitz HD is een aardige platformer die mijn inziens beter gebaat zou zijn bij een remake dan een remaster. Voor mij is de kennismaking uitgelopen op een teleurstelling, zeker als ik de game vergelijk met de games waar het allemaal mee begon. En misschien is dat ook wel wat ik wil, het origineel spelen. Super Monkey Ball op de Gamecube was voor mij het summum van precisie en controle. Dat gevoel mis ik een beetje als ik Blitz speel. Hoewel ik blij ben dat de serie zich hiermee op de Xbox One vestigt denk ik dat €39,99 euro teveel is gevraagd. Maar hé, je kunt in de remaster in ieder geval met Sonic aan de slag, mits je het ver genoeg schopt.
