Het is weer tijd voor overzichtjes, lijstjes, top 2000’s, bloopers en wat al niet meer opgesomd kan worden na een jaar vol games. Wij presenteren natuurlijk weer onze eigen Tops en Flops van dit jaar.
Waar keken we naar uit maar voldeed niet aan de verwachtingen? Wat hadden we afgeschreven en verraste ons desondanks toch? Ik ga mijn persoonlijk visie met jullie delen.
Flop van het jaar
Daar hoef ik niet heel lang over na te denken. Er kan er maar één de flopper zijn en dat is met vlag en wimpel Verdun. Ik mag hier niet te grof worden, alhoewel, we zijn aan niemand verantwoording verschuldigd maar wat een Kwalitatief Uitermate Teleurstellende game. Met veel bombarie zou dit de meest realistische, authentieke WW1 shooter worden. En dat was nogal een statement na de succesvolle release van Battlefield 1. Dat hadden de Nederlandse studio’s M2H en Blackmill Games toch wel beter kunnen neerzetten. Echt, graphics uit de Spectrum ZX tijd, een nogal onlogische gameplay, slechte servers en bovenop dat alles, gewoon niet realistisch. De vijand kwam bijna wandelend je loopgraaf binnen, keek je nog even aan en dacht toen ineens “oh ja, ik kwam aanvallen”.
Met alle respect, soms moet je als studio toch ook nuchter naar jezelf kijken en denken “moeten we dit wel doen?”. Ook als je er al een paar jaar aan werkt. Dit soort gedrochten zouden door de gamepolitie direct in de ban moeten worden gedaan. Dus, om het kort te zeggen, ik vond het niet zo’n geweldige game.
Tegenvallertjuh!!
De tegenvaller was, en dat is eigenlijk geen verrassing, Destiny 2. Wat een waardeloze repetitie van deel 1. In beginsel denk je nog “ach, best goed verhaal, dat hebben ze beter gedaan dan de vorige keer”. Maar na een tijdje bekruipt het gevoel van eindeloos hetzelfde doen je weer. Gooi er dan ook nog eens de dwingende manier van DLC’s verkopen bij op en viola, je hebt je tegenvaller gemaakt. Die game is dus ook weer snel terug naar de winkel gebracht zodat het verlies tenminste niet TE groot was geworden.
De topper en tevens verrassing van dit jaar
Dan (*tromgeroffel) over naar de absolute topper en voor mij ook de absolute verrassing. Ik was nooit zo van de nazi-shooters. Niet mijn ding om met een soort opgepompte mannetjesputter achter unsere Deutsche freunde aan te gaan. Wat kan daar nou voor verhaal in zitten?
Nou, dat heb ik geweten. Wolfenstein II: The New Colossus was exact het tegenovergestelde. Ja, het is nog steeds nazi’s afknallen en ja, je bent nog steeds een steroïde bom op pootjes. Maar het verhaal is zo ontzettend goed met geweldige wendingen en sublieme personages. De voice-acting is zo perfect gedaan dat je direct meeleeft in het verhaal. Neem daar dan ook nog een wat seniele Adolf bij en je hebt bekeringsvoer voor de meest fanatieke neonazi’s.
Ik ben geen uitspeler. Uren achter elkaar dezelfde game doen, dat is aan mij niet besteed. Maar Wolfenstein heb ik gewoon uitgespeeld. Erger nog, toen de twee voorgangers in de Black Friday sale terechtkwamen, heb ik die ook maar gelijk gekocht. Dus wat mij betreft mag Wolfenstein II het predicaat klassieker krijgen. Mocht je nog twijfelen, niet meer doen, gewoon halen. Je gaat er absoluut geen spijt van krijgen.
Verwachtingen
Waar kijk ik naar uit en waar ben ik wel een beetje bang voor? Natuurlijk kijk ik uit naar de gebruikelijke titels zoals Red Dead Redemption 2 en Far Cry 5, al ben ik bij die laatste wel bang dat we weer de gebruikelijke Ubisoft repetitie gaan krijgen. Maar ook naar een game als The Darwin Project, een soort Hunger Games-achtig spel, kan ik uitkijken. Verder zie ik het allemaal wel. Vergeet trouwens niet om onze decemberspecial Podcast te gaan beluisteren. Ook daarin bespreken we onze ergernissen. Verder rest het mij om jullie alvast een fijne jaarwisseling te wensen en de hoop uit te spreken dat ik jullie volgend jaar weer terug zien op onze site.
