Terwijl ik nog na aan het genieten ben van onze ervaringen op de Gamescom wordt het tijd om jullie kennis te laten maken met Rainbow Six Siege.
En hoe vet was die kennismaking. Ik was altijd een diehard CoD speler maar nadat alles op Halo speed is gezet bij Activision en de game gewoonweg te snel is voor een oude gamer zoals ik, werd het hoog tijd om Rainbow Six Siege te gaan spelen. Na een dikke wandeling van het perscentrum naar de Ubisoft booth was het dan eindelijk zo ver. Na een hapje en een drankje mocht ik plaats nemen achter de pc die natuurlijk was voorzien van een controller.
Spectatormodus
De presentatie begon door een uitleg over de spectatormodus. De spectator is de man/vrouw die tijdens een game als toeschouwer kan joinen en de gehele battle kan overzien. Dit is ideaal voor clans om de wedstrijd te analyseren maar ook voor Shoutcasters tijdens het verslag van ESL wedstrijden. Hoe ze willen voorkomen dat mensen gaan valsspelen door locaties aan de anders spelers door te geven, is mij nog niet duidelijk. Hopelijk komt daar nog een oplossing voor. Dit is iets wat wel lastig is want hoe ga je dat checken als mensen bij elkaar in een party zitten waarvan er één in spectatormodus zit. Je zou het kunnen oplossen door standaard in elke team een spectator/teamcaptain te zetten. Het is mij niet heel erg duidelijk hoe dit verder werkt want we hebben dit niet uitgebreid kunnen checken.
Simpel maar tactisch hoogstaand
Toen we uiteindelijk, na het filmpje over de spectatormodus, aan de slag konden, ging het bij ons team gelijk van een leien dakje. Een buitenlandse journalist stelde zich gelijk voor met, wie zijn jullie allemaal en iedereen reageerde hier op. Â Aan de andere kant, bij onze concurrent, was het erg stil hoorde ik achteraf. Het concept van de Rainbow Six Siege multiplayer is erg simpel. Je hebt een aanvallende kant en een verdedigende kant. De aanvallende kant moet binnen een bepaalde tijd het verdedigende team kapot proberen te krijgen. Het verdedigende team bevindt zich in een gebouw die ze zelf door middel van vallen en versterkte muren kunnen versterken. Natuurlijk is er ook prikkeldraad om de aanvallende ploeg te vertragen. Je krijgt in het begin door middel van een aflopende timer de tijd om je versterkte muren en vallen op te zetten. Lukt dit niet binnen deze tijd, dan heb je pech. Als het spel begint moet je echt de volledige focus hebben op de instormende vijanden.
De operator waarmee ik speelde, en er is behoorlijke keuze tussen operators, heette Pulse. Hij kan naast alle dingen die elke operator kan, heartbeats opsporen. Dus ik kon van ongeveer 10 meter afstand de aanvallers zien aankomen. Door goed te communiceren lukte het ons om de aanvallende ploeg vrij snel af te stoppen. Ik bleef samen met mijn goedgebekte buitenlandse collega over en we wonnen.
Aanvallen
De aanvallende partij begint met drones. Kleine radio bestuurbare autootjes waarmee je de bezetters (verdedigende partij) moet opsporen. Het is raadzaam om op verkenning te gaan maar wel binnen de tijd want ook hier loopt een timer. We keken op meerdere locaties maar konden de bezetters niet vinden. Toen de timer was afgelopen, splitste we ons groepje van vijf in twee teams en gingen op pad. Al snel kwamen wij er achter dat ze niet op de bovenste twee verdiepingen zaten maar in de kelder. Ik had een operator die door versterkte muren heen kon beuken en de twee mannen waarmee ik de kelder in ging hadden een schild. Daardoor waren ze traag maar konden ze voor mij en voor henzelf de kogels tegenhouden. Wij verloren het potje net. Ook hier was communicatie weer essentieel. Mensen werden gewaarschuwd maar luisterden niet. Uiteindelijk hebben wij de wedstrijd gewonnen. Mede door een geweldig laatste potje waarin wij geweldig samenspeelde. Het is echter wel moeilijker om als aanvallende partij te spelen omdat de factor tijd meespeelt. De verdedigende partij kan gewoon wachten totdat de aanvaller binnenstormt. Hoe de aanvaller dat doet is geheel aan hem. Via een raam, door de muur, vanaf het dak, alles is mogelijk.
Doordat de opzet van het spel zo simpel is, aanvallen en verdedigen, kan Ubisoft het spel en de levels tot in de puntjes uitwerken en dit zorgt voor een geweldige tactische shooter. Wij konden tijdens de gamesessie spelen met twaalf operators maar doordat het maar drie potjes in totaal waren, kon ik niet alles testen. Op de site geeft Ubisoft aan dat er nog meer verschillende operators komen van verschillende special forces.
Conclusie
Het spel ziet er zo goed als af uit en dat mag ook want hij komt over twee maanden uit op 13 oktober. Het liep vloeiend al heb ik het niet kunnen testen op een Xbox One. Het samenwerken is erg belangrijk omdat alle operators zowel specifieke voor- als nadelen hebben. Door dit samen te combineren kan je een onverslaanbaar team worden. Met het simpel te houden qua gamemodus maar de rest goed uit te werken heeft Ubisoft een geweldige keuze gemaakt. Ik heb helaas alleen maar de multiplayer kunnen zien maar als de singleplayer net zo goed wordt, dan wordt het voor mij een must-have. Voor een uitgebreid videoverslag check de bovenstaande video.
