Rico Rodriguez is terug om zijn favoriete hobby’s weer te combineren, namelijk rotzooi trappen en dictators afzetten. Is dat voor ons in dit vierde deel net zo leuk als voor hem?
In Just Cause 4 reizen we af naar het eiland Solis. Dit eiland wordt in een ijzeren greep gehouden door de Black Hand, een militaire organisatie. Ze zijn goed getraind, goed georganiseerd en hebben bakken met geld tot hun beschikking waardoor ze toegang hebben tot zeer geavanceerde wapens. Eén van die wapens is een soort weermachine waarmee ze tornado’s, onweersstormen en zandstormen op kunnen wekken. Officieel om natuurrampen mee te voorkomen, maar wij weten wel beter.
Lang verhaal kort: slechteriken hebben een geavanceerd wapen, niet goed en het moet kapot. Oh ja, en dan zit hier ook ergens nog wat invloed in van Rico’s vader.
Lekker buitenspelen
Goed, het verhaal op zich is niet bijzonder interessant, maar dit was ook al het geval in alle drie de voorgangers. Is ook helemaal niet erg, want het biedt gewoon een excuus om lekker buiten te spelen en heel veel rotzooi te trappen. En dat werkt briljant!
Het is echt heerlijk om je op het eiland te begeven en halsbrekende stunts uit te halen met je parachute, wingsuit en grijphaak. Al snel spring je van bergen af, raas je over bomen of water en probeer je met je grijphaak nog meer snelheid te maken. Nog iets later besluit je dat de hoogste berg toch niet hoog genoeg is en jat je een helikopter, om er vervolgens zo hoog mogelijk mee te vliegen en er dan uit te springen en zo laat mogelijk je parachute te openen (of niet te openen, maakt iedereen zich minstens één keer schuldig aan toch?)
Ben je daar op uit gekeken, dan is het tijd om wat te klooien met voertuigen. Over ravijnen heen springen, van bruggen af rijden of je voertuig aan een windmolen ophangen bijvoorbeeld.
Solis is werkelijk één grote speeltuin en je kunt je er dan ook uren op vermaken.
Chaos is leuk
Goed, al hoe leuk gewoon wat aanklooien is, op een bepaald moment wil je toch ook wat voortgang boeken. Dit doe je door de Black Hand dwars te zitten. Militaire basissen vernietigen, apparatuur opblazen, vuurgevechten en meer. Met andere woorden, door chaos te veroorzaken.
Hoe je dit verder doet is helemaal aan jezelf. Je kunt dingen opblazen door er met raketten op te schieten bijvoorbeeld, maar het is veel leuker om wat creatiever te zijn. Je grijphaak heeft in Just Cause 4 een behoorlijke upgrade gehad en hier mee experimenteren levert soms hilarische dingen op.
Je kunt nu bijvoorbeeld boosters op voorwerpen plakken, een soort kleine stuwraketten. Plak ze op gastanks en je hebt een enorme vliegende bom. Schiet ze op een tank en activeer ze op het moment dat de vijand hem wil gebruiken om op jou te schieten en kijk hoe ze je met een rotgang voorbij vliegen. Een andere nieuwe upgrade zijn de airlifters, een soort ballonnetjes waarmee je voorwerpen de lucht in kunt tillen. Til voertuigen op en laat ze vervolgens weer naar beneden storten om ze uit te schakelen.
Geen zorgen, de ouderwetse grijphaak kan ook nog gewoon twee vijanden aan elkaar koppelen om ze met een rotgang op elkaar af te laten vliegen. Of een helikopter aan muur, of een soldaat aan een rondvliegende gasfles. Kortom, wees creatief.
Ook de wapens hebben een upgrade gehad. Elk wapen heeft nu een secondaire functie waardoor je nog meer opties hebt om huis te houden. Een assault rifle met een granaatwerper? Check! Of wat te denken van een sniperrifle die ook raketten af kan schieten.
Avalanche heeft ook het schieten zelf onder handen genomen en bijvoorbeeld iron sights toegevoegd. Dit maakt dat je veel nauwkeuriger kunt schieten en dat dit gewoon een veel prettigere bezigheid is dan in zijn voorgangers.
Chaos is vooruitgang
Behalve leuk, is chaos veroorzaken ook noodzakelijk om verder te komen. In Just Cause 4 hoeft Rico het namelijk niet alleen op te nemen tegen de Black Hand, maar heeft hij een rebellenleger tot zijn beschikking, The Army of Chaos. Dit zijn gewone burgers die de onderdrukking zat zijn. Voordat ze zich echter bij je aansluiten hebben ze dat laatste zetje nog nodig om ze te overtuigen en daar komt de chaos dus om de hoek kijken.
Door shit op te blazen en flink rotzooi te trappen vul je jouw chaosmeter. Zit deze vol, dan krijg je een nieuwe squad beschikbaar voor je Army of Chaos. Deze squads heb je nodig om Solis te bevrijden. Het eiland is namelijk onderverdeeld in verschillende zones. Heb je genoeg squads voor een zone? Dan bevrijd je dit deel en ben je weer een stap dichter bij je einddoel.
Deze strijd is ook in de wereld zichtbaar. Op de grens van een zone die vrij is met een nog bezette zone zie je dan ook een frontlinie waar nog flink gevochten wordt. Hoewel je hier verder geen invloed op uit kunt oefenen, is het wel een toffe toevoeging waarmee je dus jouw voortgang direct in de wereld kunt aflezen.
Dit systeem met het Army of Chaos zorgt ervoor dat het tempo in de game iets hoger komt te liggen dan in de voorgangers. Hierdoor heb je meer het gevoel van voortgang en ligt verveling iets minder snel op de loer.
Noodweer
Ik zei eerder al dat de Black Hand een weermachine hebben en dus kom je uiteraard ook af en toe terecht in noodweer. Dit ziet er heerlijk spectaculair uit, maar heeft ook daadwerkelijk invloed op de wereld om je heen. Zo’n tornado vernielt werkelijk alles wat er op zijn pad komt en dus kun je beter uit zijn buurt blijven. Of je plakt wat boosters op een auto van de Black Hand en stuurt ze er juist op af. Hey, als het jou dwars zit, dan hun ook maar.
Ook onweersstormen zijn leuk. Deze produceren bliksemschichten die je een flinke knal kunnen geven en aangezien je favoriete middel van voortbewegen een parachute en een staalkabel, zijn loop je best wel wat risico.
Ondanks dat het erg spectaculair is, voelt het wel wat gimmicky aan. Ik ben dit soort weer buiten verhaalmissies om nog niet echt tegengekomen en ik had er graag iets meer van gezien.
Beeld en geluid
Grafisch ben ik nogal verdeeld over de game. Wanneer ik over het eiland ren, vlieg of race, dan vind ik de wereld er prachtig uitzien. De jungles, de zee waarin de zon weerspiegelt, het zou zo op een ansichtkaart kunnen.
Als ik dan kijk naar de charactermodels en de cutscenes, daar wordt ik minder blij van. Dit had op een Xbox 360 ook nog kunnen draaien. Gelukkig wordt je na zo’n scene weer in de wereld losgelaten en kun je weer op zoek naar die mooie plaatjes.
Qua geluid is het een beetje hetzelfde verhaal. De achtergrond muziek is functioneel en ondersteunt wat je doet tijdens je gevechten met de Black Hand en het verkennen van het eiland.
De stemmen van de personages zijn verschrikkelijk en dat heeft alles te maken met de afschuwelijke accenten die alle personages hebben. Dit is echter iets dat al sinds het eerste deel aan de serie verbonden is en moet je dan ook maar zien als een soort karikatuur.
Technisch in orde
Just Cause 3 draaide bij launch voor geen meter en crashte al wanneer je drie handgranaten tegelijk gooide. Dit soort dingen zien we niet in deel 4. De game heeft een geheel nieuwe engine gekregen en alles draait hier prima op. Veel chaos, explosies, rondvliegende kogels, alles wordt prima in beeld gebracht en ik heb eigenlijk zelden een stottering gezien.
Wel heeft de game af en toe last van wat pop-ups. Bomen die ineens tevoorschijn komen, maar ook voertuigen op de wegen die uit het niets verschijnen. Ook zag ik een grote airliner wat apart doen. Ik weet namelijk zeker dat ze niet verticaal op kunnen stijgen.
Het hoort niet, maar ik heb me er in deze game zelden echt aan kunnen storen. Vooral omdat het eigenlijk ook gewoon heel grappig is en de game verder gewoon prima draait.
Conclusie
Just Cause 4 is een erg toffe game. Het biedt je een enorme speeltuin waar je enorm creatief, flink wat rotzooi in kunt trappen. Michael Bay zou er jaloers van worden. De game speelt lekker weg en ziet er, buiten de cutscenes om, prima uit.
Het schieten is flink verbeterd en ook de toevoeging van het noodweer en the Army of Chaos zijn leuke vernieuwingen.
Als ik het advies mee moet geven van kopen, budgetbak of niet aanraken, dan kan ik je hem zeker aanraden om te kopen.
