G2A: helers of onschuldige tussenpersonen?

G2A. De digitale marktplaats waarin codes voor games en diensten worden aangeboden. Maar er iets kopen, dat gaat niet zonder risico!

Als je op veel Facebookgroepen bivakkeert, zoals ik, dan komt de vraag: “Waar vind ik het goedkoopste Xbox Live?” veelvuldig voorbij. Vaak zien we in de antwoorden de wat bekendere sites zoals Livekaarten.nl maar er zijn altijd mensen die G2A als leverancier melden. Dit levert steevast commentaar op.

Ban

Twee weken geleden dook op Reddit een bericht op dat iemand zijn account kwijt was geraakt. Het Xbox Enforcement team had dit account een levenslange ban gegegeven. Reden: de Xbox Live code kwam van een illegale bron oftewel gekocht met een gestolen creditcard. Verkoper? G2A. Weg waren al zijn dure digitale games, weg was een jaar Xbox Live. Weg waren al zijn achievements en vooruitgang. Dat het zeer lastig is om een ban terug te draaien, dat is wel algemeen bekend. Je kan de beslissing laten reviewen en hopen dat men luistert naar je argumenten. Deze gebruiker had geluk, het enforcement team kon constateren dat hij ter goeder trouw had gehandeld en niet persoonlijk met gestolen gegevens had gehandeld. Zijn ban werd teruggedraaid. Hiervoor was G2A in de reacties nergens te vinden totdat het bericht van de intrekking van de ban. De reactie was er toen binnen notime.

Wie zijn G2A?

G2A is een schemerig bedrijf, dat kunnen we gerust zeggen. Het feit dat je bij elke verkoop extra moet betalen om er zeker van zijn dat iets werkt, is hetzelfde als ‘garantie tot de deur’ bieden. Als ik in een winkel iets koop en ik betaal die winkel, dan moet ik er zeker van zijn dat het werkt en zo niet, dan zorgt de winkel voor een oplossing. Bij G2A werkt dat alleen als je daarvoor een verzekering neemt.

Zetten we daar de vele schandaaltjes bij dan wordt het nog schemeriger. In februari 2015 werden een aardig aantal Ubisoft codes ingetrokken. De codes waren aangeschaft met gestolen creditcard gegevens. Ubisoft werd op de hoogte gesteld en de codes waren onbruikbaar. Codes die één voor één te herleiden waren naar G2A en Kinguin (nog zo’n schemerconstructie).

Hoe werkt G2A?

Wie het precies zijn, dat blijft wat vaag. Wat het is, is wat duidelijker. In de basis is het een soort Marktplaats voor gamecodes. G2A brengt kopers en verkopers bij elkaar en zorgt voor de afhandeling. Maar hoe komen die kopers dan aan zulke goedkope codes? Als we daar een beetje induiken vinden we al wat meer licht in dit wat duistere verhaal. We laten je de weg van één gekochte code even volgen. Via een Italiaanse verkoper die veelvuldig op G2A zijn codes verkoopt en toegeeft dat dit zijn inkomen is, komt er met deze code een lijn richting een Nederlandse verkoper tevoorschijn. Bij navraag waar de code vandaan komt, meldt deze Nederlandse verkoper, na eerst wat geïrriteerd te hebben gereageerd omdat de vraag überhaupt werd gesteld (wat ik al verdacht vind want als je niks op je kerfstok hebt, waarom is die vraag dan vreemd), dat hij de code weer vanuit een andere bron heeft gekregen. Het verkrijgen van de code liep via Steamgifts.com. Steamgifts is een plek waar mensen codes met elkaar uitwisselen. De Nederlander had de code via dit systeem weer uit Venezuela vandaan gehaald.

Maar hoe kwam deze Venezolaanse verkoper dan aan die code? Deze verkoper kwam met het verhaal dat hij de code bij The Humble Store vandaan had gehaald en dat hij daar vanwege een vroege koop een behoorlijke korting had gekregen. Dus in nog geen twee weken was deze code vanuit Venezuela, via Nederland naar Italië gereisd en uiteindelijk bij een koper op G2A terechtgekomen.

Dat dit niet helemaal klopt blijkt als men bij The Humble Store navraag doet over de betreffende code. Zij ontkennen met klem dat deze code bij hen vandaan komt en hadden deze nooit eerder gezien. Uiteindelijk blijkt, omdat het een kleinere studio betrof die dit kon nakijken, dat de code herleidbaar is naar een YouTuber die met regelmaat gratis codes krijgt van games. Maar deze laat bij navraag weten dat hij zelf niet weet hoe zijn code daar terecht is gekomen. Het blijft allemaal raar en vaag.

G2A reageert zelf weinig op alle aantijgingen. Wat we steevast zien is dat men zich beroept op overmacht. Toen pas geleden de ontwikkelaar Gearbox eisen stelde aan de verkoop van hun codes, gaf G2A niet thuis en weigerde ze die eisen in te willigen. Gearbox verbood G2A daarop om nog codes van hen te verhandelen. Ze verschuilen zich achter ‘wij bieden alleen een plek en kunnen niet controleren waar alles vandaan komt. Achteraf nemen wij bij klachten wel actie’. Of dat werkelijk gebeurt, is maar de vraag. Ik denk zelf dat ze via het hele shield systeem en de commissie die ze vangen, een aardige boterham met dit systeem verdienen. Wat maakt het dan uit dat er soms een gestolen code ontdekt wordt?

Reacties als we vertellen dat dit stinkt

Het grappige of eigenlijk trieste van dit hele verhaal is, is dat je veel reacties ziet die eigenlijk de boodschap dragen “het kost weinig, het werkt, dus mij boeit het verder niet” of “ik heb er nooit problemen mee” . Ik heb daar ooit de vergelijking bij gemaakt dat “ik elke week een fles wijn jat bij de supermarkt en daar ook nooit een probleem mee gehad heb want het lukt elke keer”. Dat je wegkomt met iets illegaals betekent niet dat het klopt. Natuurlijk mag iedereen het zelf weten en als je liever spul koopt wat ‘van de vrachtwagen af gelazerd is’,  dan zijn dat jouw waarden en normen. Hopelijk begin je dan niet te zeiken als je zelf een keer slachtoffer bent. Want hoe je het ook bekijkt, er zijn slachtoffers van dit soort praktijken. Niet alleen die gedupeerden waarvan de creditcard gegevens zijn gejat maar bijvoorbeeld ook kleinere ontwikkelaars die hun codes, die ze ter promotie aanbieden, massaal verkocht zien worden. Inkomsten die zij nooit zullen zien.

Ik hou het wel bij de wat eerlijkere sites. Ik zit niet echt te wachten op een ban 😉