2014 was voor mij als 360 bezitter een leuk jaar. De Xbox One kwam namelijk uit in Nederland. Bewust gewacht tot 5 september om op die dag mijn bestelde Day One editie NL op te halen. Dus mijn jaaroverzicht beslaat, wat betreft de One, maar een paar maandjes. Omdat ik goed gespaard had, was er gelukkig gelijk genoeg ruimte om de plank met games aardig te vullen.

The loser

De slechtste game kiezen was voor mij eigenlijk een no-brainer. Vlak na het kopen van mijn X One, kwam deze game uit. En omdat ik de aankondigingen en berichten van dit spel goed had gevolgd, was mijn verwachting dan ook groot. Dromend van een immens universe waarin je vrij kon reizen, handelen, missies kon doen, was deze game als een hemel op Aarde (of Mars..).

In een ver verleden, toen deze gamer nog jong was en games op cassette tapes stonden, was er op de Commodore 64 een game genaamd ‘Elite’. Een kraker in die tijd. In die game heb ik heel wat uurtjes gestoken. Reizend door sterrenstelsels, handelend met andere volken. Kortom, een voorbode voor wat mij te wachten stond.

elite

Dus met deze game in het achterhoofd maar dan vele malen beter, kocht ik Destiny. En in den beginne… was het een goede game. Vechtende door de story heen gaven de missies en de prachtige werelden (want de graphics zijn echt geweldig) mij veel voldoening. Op de Maan staande en kijkende naar planeet Aarde waar je dag en nacht over de bol heen zag zweven, waande ik mij echt als traveler. Maar na de afloop van het verhaal werd het spel voor mij een herhaling van zetten. Gewoon gezegd dodelijk saai.

Proberend om mij aan te sluiten bij de vele fireteams via Facebook en andere media, stuitte ik op veel hindernissen. Of het waren spelers die een totaal ander ritme hadden (nee, ik kan niet starten om 8 uur, zucht) of ik kreeg belachelijke eisen voor mijn kiezen… zoveel ervaring in dit, minstens level dat. Simpel gezegd, een raid was voor mij bijna niet weggelegd. Ik heb hem denk ik 3 keer gedaan, that’s it! En de helft van die tijd was dat meer een festijn van ‘truukjes’ dan van kunde.

destiny-(game)-games-shooter-logic-1322001

Maar dat was niet alles. Als je van een afstandje kijkt naar dit spel dan zie je vreemde fenomenen opdoemen. De community dreef op 2 momenten in de week. Het verschijnen van de zwarthandelaar en…de magische dinsdag. De dag waarop strikes werden gereset.

Als je de game nooit hebt gespeeld, lijkt dat leuk. Elke week nieuwe uitdagingen en gear om aan te schaffen. Maar helaas. Ik weet niet hoe vaak ik de vastgeketende troll in de spelonken heb bestreden maar dat loopt in de honderden keren. De missies die je kreeg waren gewoon exact hetzelfde als die vanuit het verhaal. En dat gaf je niet echt het gevoel dat je in strijd was met andere volken. Als je de boss al 284 keer hebt getackled, dan gaat hij wel vervelen. Gaat die troll nooit dood? Je zou bijna in reïncarnatie gaan geloven. Anders gezegd.. voor mij is Destiny vooral extreem veel van hetzelfde. Domweg steeds dezelfde missies met dezelfde tegenstanders, dezelfde strategie en dezelfde uitkomst.

Geen goederen handelen met anderen. Geen bijzondere sidequests. Geen goed random coöp systeem. Een slap aftreksel van Elite gemixed met Halo. Met stip vind ik dan ook Destiny de meest teleurstellende en slechtste game van 2014.

The Winner(s)

Nu de winnaars. Oei, dat vind ik veel lastiger. Ik ben fan van veel genres. Sportspellen geniet ik van. RPG’s idem dito. Shooters mag ik ook wel graag spelen.

Dus (het is toch mijn stuk so, what the heck) heb ik besloten niet 1 game te noemen maar per categorie mijn favo te melden en dan te beginnen met de grootste topper.

melo
Knicks sterspeler Carmelo Anthony

Beste sportgame

Voor sportgames kan dat er voor mij maar 1 zijn: NBA 2K15. En eigenlijk is dit voor mij ook met stip de beste game overall. De serie koop ik eigenlijk elk jaar en elk jaar is het weer smullen. Ik ben een gamer die het totaalplaatje mooi moet vinden. Waar anderen zich compleet kunnen richten op de gameplay, moet voor mij alles kloppen om te genieten van de game. Bij sportgames betekent dit dat ik het gevoel moet hebben naar een echte wedstrijd op tv te kijken. Compleet met replays, commentaar en alles wat er bij hoort.

Ik ben een basketball fan en als bezitter van een seizoenkaart van de plaatselijke DBL-ploeg (ZZ Leiden) kom ik regelmatig bij wedstrijden. 1 keer heb ik het geluk gehad om in de Madison Square Garden, the New York Knicks te zien spelen. En dat was een belevenis. Dus ik heb met eigen ogen gezien hoe zo’n spektakel in elkaar zit.

NBA 2K15 maakt dat waar. De intro’s met het voorstellen van de sterspelers, de in motion capture dansende cheerleaders doen een complete choreografie tijdens de breaks, het commentaar zowel tijdens het spel als voor en na de wedstrijd zijn af en zitten vol met grapjes en vooral snelheid en de graphics zijn gewoon gelikt. Het publiek ziet er gewoon goed uit, om van de spelers en hun eigen stijl nog maar te zwijgen. En ook niet te vergeten, de gameplay is lekker. Dribbelen, post moves, dunks… gewoon jammie. Het enige mini ienimini klein minpuntje is dat ze geen rechten op de Madison Square hebben (EA wel zoals te zien is in NHL15).

Als kers op de taart zijn daar de wekelijkse in-game TV-uitzendingen van NBA2KTV. Deze zijn gewoon lekk….eh.. leuk om naar te kijken. Rachel DeMita… need I say more… zucht…

NBA 2K babe Rachel DeMita
NBA 2K babe Rachel DeMita

Als spelmodus is My Career het deel wat ik, compleet met cutscenes, erg lekker vind om te spelen. Opklimmend als een rookie, op je donder krijgend van je coach en de fans, die je via de social media laten horen wat ze vinden, tevreden houden. Wederom, het klopt totaal. Er is geen sportgame die hier maar bij in de buurt komt.
Dus NBA 2K15 is voor mij de nummero uno.

Beste andere games

Op andere gebieden is Dragon Age (ik hou van die grote diverse werelden) voor mij een game waar ik blij van wordt.

Battlefield 4 Premium (niet echt 2014, I know, maar ik heb de premium die wel dit jaar uitkwam) die ik eigenlijk elke avond wel speel en waar ik echt waardeloos in ben. Met een KD van 0,4 lacht de halve pubermunity mij uit, maar dat boeit mij geen moer. Lekker schieten en tactisch benaderen in een veelvoud van maps.

En last but not least, Unity. Ik koop ze altijd, de Assassins Creed series, om mij wentelen in een wereld van lang geleden. Voor een geschiedenisliefhebber zoals ik is dit smullen. Ik lees alles wat er langskomt en wentel mij in die tijd. ik kan minutenlang kijken naar de executies met de guillotine en genieten van alle kleine dingen die de NPC’s met elkaar beleven. Zoals eerder gezegd, ik hou van het totaalplaatje.

Ik kan er nog meer noemen: Mordor, Alien Isolation, NHL15. Allen zijn mij dierbaar en speel ik graag, maar ik laat het bij het bovenstaande. Ik kijk uit naar volgend jaar. The Witcher en The Division zijn games die al op mijn lijstje staan (of al in pre-order staan).

Geniet… maar met maten.

Veldje63

 

Abonneer
Abonneren op
0 Reacties
Inline Feedbacks
Bekijk alle reacties