Criminelen, boeven, schorem, mensen die iets uitgevreten hebben wat niet mag. We willen er graag vanaf en dus zien we ze het liefst in de gevangenis. Maar wat nou als iemand onterecht beschuldigt wordt? Dan trek je je zondagse pak aan en roep je: objection!

Voor wie nog nooit gehoord heeft van Phoenix Wright: Ace Attorney even een spoedcursus. Je speelt in deze games als Phoenix Wright, een advocaat die een cliënt toegewezen krijgt die van moord wordt beschuldigd. Alle omstandigheden wijzen erop dat je cliënt ook daadwerkelijk schuldig is. Getuigenverklaringen, bewijsmateriaal, de hele rataplan. En toch… Toch klopt er iets niet. Aan jou de taak om uit te zoeken wat er daadwerkelijk gebeurt is en om je cliënt vrijgesproken te krijgen.

De serie werd voor het eerst in 2001 in Japan uitgegeven voor de Gameboy Advance. Later zijn deze titels vertaald, hier en daar herschreven en in 2006 ook buiten Japan uitgegeven voor de Nintendo DS. Nu zijn we 13 jaar verder en mag Phoenix Wright zijn kunsten ook komen vertonen op de Xbox One. Maar, willen we dit eigenlijk wel? Is dit niet een complete tijdsverspilling?

Verjaard

Als je puur op de graphics en het geluid van de game afgaat kan ik me voorstellen dat je denkt: “neuh, dit hoeft van mij niet zo nodig”. De game is oud en dat zie je er stiekem ook wel aan af.

Phoenix Wright: Ace Attorney is een text-based point and click game. Hij bestaat uit stilstaande plaatjes met poppetjes die twee of drie verschillende animaties hebben en die je lappen tekst voorschotelen die je vervolgens allemaal door moet lezen om te begrijpen wat er aan de hand is. Ja, dat lees je goed. Die moet je zelf doorlezen, want stemacteurs werden destijds nog niet gebruikt.

Nou zien die plaatjes er nog best wel schattig uit, maar qua geluid valt deze game volledig door de mand. De muziek, de geluidseffecten, iedereen die ooit een Gameboy of een oude spelcomputer heeft gehad herkent die blikkerige geluidjes direct. Niet iets wat je verwacht wanneer je op je peperdure en hypermoderne Xbox One X aan het gamen bent. Het lijkt mij dan inmiddels ook tijd om het vonnis uit te spreken over deze game. De Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy is…

Objection!

Ho ho! We hebben nog maar één kant van het verhaal gehad en om een goed oordeel uit te kunnen spreken moeten we alle kanten behandeld hebben. Ja, de game is oud en ja, dat kun je merken in de graphics en vooral het geluid, maar maakt dit dat de game ook niet leuk meer is om te spelen? Nou, nee. De game is namelijk bijzonder vermakelijk en dat komt met name door hoe slim alles in elkaar zit.

Koppie erbij houden

Elk spel uit de Phoenix Wright trilogie bestaat uit een aantal hoofdstukken. In elk hoofdstuk heb je een andere cliënt en een andere zaak die opgelost moet worden. In de echte wereld hoeft een advocaat de rechter alleen maar te overtuigen van de schuld of onschuld van een verdachte, maar in Phoenix Wright: Ace Attorney zet Phoenix een stapje extra. Hij wil de zaak ook oplossen. En dus moet er met getuigen gesproken worden, bewijs verzameld worden en moet je de aanklager te slim af zijn.

Dit werkt vrij eenvoudig. Er zijn per hoofdstuk meerdere locaties te bezoeken. Zoals bijvoorbeeld het detentiecentrum waar de verdachte zit en de plaats delict. Per locatie heb je een aantal opties. Je kunt met de aanwezige personen praten om uit te vinden of ze iets weten, of dat er iets is dat ze nog niet verteld hebben. Ook kun je ervoor kiezen om de locatie te onderzoeken. Dit doe je door met een cursor een plek aan te wijzen en deze vervolgens aan te klikken.

Wanneer je iets gevonden hebt dat relevant is dan wordt dit toegevoegd aan je Court Record, je notitieboek zeg maar. Eenmaal klaar met het onderzoek begint de pret pas echt. Dan moet je de rechter nog overtuigen van de onschuld van je cliënt, maar dit valt niet mee. De aanklager heeft namelijk ook bewijsstukken bij elkaar gezocht en probeert daarmee de rechter juist te verleiden tot een vonnis dat schuldig luidt.

Dit zijn de gedeelten waar je echt je koppie flink bij moet hebben. De aanklager trekt namelijk alles uit de kast om te slagen en gaat zelfs zo ver om bewijsmateriaal te vervalsen en getuigen valse verklaringen te laten afleggen. Aan jou als speler de taak om daar de tegenstrijdigheden uit te halen. Dus getuigen onder druk zetten en de juiste bewijsstukken op de juiste momenten tevoorschijn halen. Doe je dit echter te pas en te onpas dan krijg je een vermaning van de rechter. Doe dit te vaak en de verdachte wordt schuldig bevonden en dat betekent game over, maar lukt het je dit op de juiste momenten in te zetten en de rechter op jouw hand te krijgen dan voel je jezelf ook echt een baas!

De game zit in dat opzicht echt heel goed in elkaar. Het begint niet al te moeilijk zodat je de basics een beetje doorkrijgt, maar wordt elk hoofdstuk lastiger. Dialogen zijn goed geschreven en door goed op te letten kun je elke zaak uiteindelijk tot een goed einde brengen. Al zul je er wel voor moeten werken.

Klein minpuntje nog dan. De game kent geen hint systeem en zoals met elke point and click zul je dus af en toe een keer vastzitten. Dit kan best frustrerend zijn als je echt geen idee meer hebt wat te doen, maar gelukkig leven we in een periode waarin we internet hebben. Als je dan eenmaal weer weet wat te doen sla je jezelf vaak nog voor je kop ook omdat het meestal redelijk voor de hand liggend was.

Niet te serieus

Moord, rechtzaken, leugens en bedrog. Dit zijn vrij serieuze en deprimerende onderwerpen en als Phoenix Wright: Ace Attorney hier ook realistisch op in had gespeeld, dan was het een behoorlijk zware game geworden.

Geen zorgen, zoals je al uit bovenstaande alinea en titel had kunnen halen neemt de game zichzelf niet al te serieus. Dialogen zitten vol grappen en ongein en ook de namen van verdachten en getuigen zijn om je te bescheuren. Een voorbeeld. Ik moest voor een zaak onderzoek doen naar de moord op een acteur en hiervoor moest ik naar de filmstudio’s. Hier werd ik tegengehouden door een oude tang van een bewaker met de toepasselijke naam: Wendy Oldbag. Naast Oldbag zitten er tal van dit soort grappen in en ook komen sommige personages in elk hoofdstuk weer terug met hun eigen running gags. Heerlijk.

Het vonnis

Ja, de Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy is een verzameling oude games en dit merk je ook zeker op sommige vlakken en dan met name bij het geluid van de game. Desondanks verdient deze game het absoluut om gespeeld te worden, want hij zit echt goed in elkaar. De dialogen zijn goed geschreven, er zit genoeg humor in en een zaak tot een goed einde brengen omdat je de slimme puzzels wist te doorgronden voelt ontzettend goed.

Het vonnis op de aanklacht: “Is deze game een complete tijdsverspilling?” luidt dan ook:

RECENSIES OVERZICHT
Review - Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy
8.0
review-phoenix-wright-ace-attorney-trilogyPluspunten <br> <br> - Zit goed in elkaar <br> - Slimme dialogen en leuke grappen <br> - De aanklager te slim af zijn voelt goed <br> <br> Minpunten <br> <br> - Gedateerd geluid <br> - Geen hint systeem en dus zit je af en toe vast
Abonneer
Abonneren op
0 Reacties
Inline Feedbacks
Bekijk alle reacties