Review WRC 5: Oranje-syndroom

Met best wel een heftig race-jaar kwam er vlak na Forza 6 ook nog een rallygame uit, je zou het bijna vergeten maar WRC5 ligt toch echt in de schappen. We hebben niet de illusie dat de game op alle vlakken hetzelfde kan bieden als Forza, maar we zien het Rally-genre wel graag nieuw leven ingeblazen krijgen. Gaat deze game dat doen?

WRC 5 is de officiële rallygame van de FIA World Rally Championship. Het bevat alle 13 officiele rally’s, met maar liefst 65 stages verdeeld over verschillende landen. De stages rijken van de besneeuwde wegen van Zweden tot aan de rotsachtige straten van Mexico.

Oranje-syndroom

De vorige WRC, nummer 4, deed eigenlijk niks nieuws. De game was niet per se slecht, maar het zorgde absoluut niet voor meer levendigheid in het Rally-genre op de consoles. Dat is sowieso een beetje de trend van de afgelopen jaren. Games die ooit in de vorm van Colin McRae Rally en WRC 2 legendarisch waren, worden nu in eigen huis uitgeschakeld voor het EK en de fans grijpen elke strohalm om toch positief te blijven en kansen te zien om toch mee te doen, vandaar de titel: oranje-syndroom.

Fysiek voorbereiden

Ter voorbereiding voor deze review-sessie ben ik naar een afgelegen oude Duitse legerbasis en bos geweest om daar zelf eens te ervaren hoe het racen door de modder er eigenlijk aan toe gaat. Rally-auto’s had ik toevallig niet tot mijn beschikking maar een buggy wel. Na afloop weet je hoe het voelt om op hoge snelheid in een harde kar door het zand te banjeren. Hebben de makers van WRC 5 ook zelf een rally ervaren? En hebben ze dit kunnen vertalen naar de game?

WRC 5

Ok, back home druk ik WRC 5 in de Xbox en kan het verhaal beginnen. Het menu doet niet erg 2015 aan, maar fuck die shit, we komen hier voor de rally, niet voor fancy menuutjes. Met de rubber door de blubber en knallende uitlaten. Bij het starten van de career begin je in de verplichte J-WRC (Junior WRC) klasse als introductie op het echte WRC-werk.

Vooraf kun je de Rally school doen, een tutorial van verschillende parcours op verschillende ondergronden om verschillende auto’s te proberen. Dat klinkt leuk, ware het niet dat je 15 simpele tutorials moet afrijden. Met simpel bedoel ik ogenschijnlijk simpel, om een hooibaal rijden en weer terugrijden. Maar nee, je moet precies over de aangegeven lijn rijden binnen een bepaalde tijd, even afwijken is fataal. Dit is in de praktijk niet te doen waardoor je 10 keer hetzelfde baantje rijdt voordat je die ene tutorial hebt gehaald. Mocht je alle tutorials hebben gedaan, dan kun je het hele verhaal op exact dezelfde manier nog eens vier keer(!) overdoen voor de andere ondergronden. De autist in mij heeft het helemaal uitgespeeld, maar het slaat echt helemaal nergens op. Heeft de ontwikkelaar dit überhaupt zelf gespeeld?

Verplichte J-WRC

Je kunt beter direct gaan racen, daar leer je het meeste van. Pas als je uit de J-WRC gepromoot bent kun je echte auto’s en een team kiezen en dan kun je pas je auto aanpassen. Tot die tijd moet je de J-WRC doen die bestaat uit acht rally’s van elk zes stages. Hierin zie je allerlei verschillende landen en krijg je ook te maken met een hele variatie aan stages. Van het gladde sneeuw naar geasfalteerde wegen met volop grip. Dit betekent wel dat je doelloos 50 baantjes moet afwerken tegen identieke tegenstanders waar jullie allemaal dezelfde auto hebben en in de tussentijd kun je niks, geen andere auto, je kunt je auto niet aanpassen en je kunt niks met je team. Je kunt later in de game trouwens ook heel weinig met je team. Het is niet te verbeteren en je technische man zal altijd zeggen dat hij zich geweldig voelt met een groene pijl erbij.

Zodra je deze eerste obligate vijf uur er op hebt zitten, kun je pas echt aan de slag. Je moet de J-WRC dan wel halen, anders moet je nog een keer vijf uur bikkelen. Daarna ga je van de tweede divisie (WRC 2) naar naar de WRC. Hierbinnen is er het officiële aanbod aan teams en auto’s, dit is een mooi compleet palet.

Het halen van elke stage is voor de gemiddelde gamer geen probleem, je wordt namelijk altijd eerste. En om één of andere wonderbaarlijke reden (lees: achteraf gecalculeerde score) win je altijd met een paar milliseconden. Ik heb twee als proef even twee keer dezelfde race gereden, eerst gewoon op mijn snelst, daarna duidelijk trager en in beide gevallen won ik met ongeveer een halve seconde op de nummer twee. Zie hieronder als bewijs mijn scores van een reeks willekeurige rally’s.

Eén keer werd ik laatste in een rally van 3 minuut nog wat, waarbij alle andere racers precies een minuut eerder aankwamen. Je kunt je voorstellen dat dit fysiek onmogelijk is. Als de rest van alle racers bovendien 1/3de deel van de tijd sneller is, out of the blue, dan weet je dat je hier een bug hebt te pakken en kun je je “zuurverdiende” punten weer inleveren.

Arcade gameplay

Maar, zoals ik aan het begin al zei, alles draait om het rally-gevoel. Zorgen dat die auto zo snel mogelijk bruin wordt en mooie bochtjes meepakken. En dat was in het begin wel even wennen, omdat ik van een hardcore Forza setting afkom en dan ineens met deze arcade-racer aan de gang ga. Ja, arcade want dat is het, en ik weet niet of de maker het idee hadden om een simulatie af te leveren, maar dat is het in elk geval niet.

Bij elke racegame is de specifieke besturing altijd weer wennen, ook in dit geval. Als je het op een gegeven moment in de vingers hebt kun je op volle snelheid over een landweggetje knallen om vervolgens een haakse bocht in te draaien en vol gas er weer uit. Dat blijven heerlijke momenten in een game als deze.

Met arcade bedoel ik dat de auto wel heel erg licht aanvoelt en toch ontzettend veel grip heeft. Het kan ook liggen aan het “magisch” sper-differentieel en het feit dat ze het blok stiekem achter in de virtuele auto hebben geplaatst, waardoor je totaal geen benul hebt van de massa van het voertuig in de bochten. Je hebt soms echt het gevoel dat je een speelgoedautootje aan het besturen bent. Dat zijn wel echt zaken die ik in zo’n niche-game mis. Wat ik nog meer mis, is spektakel.

Geen zintuigspektakel

Beeld, geluid en physics zijn belangrijke voor een racegame. De physics van de auto voelen best goed aan, als je rekening houdt met de arcade gameplay in elk geval. Het is een uitdaging om na een flinke bult weer goed neer te komen en in dezelfde vaart door te gaan, dat is echt rally! Aanrakingen met de omgeving is helaas een stuk minder. Bij het tegen een hekje rijden of zelfs het aanraken van een tak lijkt het er op dat je voertuig tegen een soort van doorzichtige rubber muur klapt, het is geen 2002 meer jongens, kom op.

Visueel ziet de game er prima uit, maar komt het niet mee met de standaard voor racegames. Opvallend is dat de framerate toch regelmatig inkakt, vooral als het schemerig is merk je dat. De omgeving mist heel wat levendigheid, af en toe staat er een texture in de vorm van een mens langs de weg te juichen, niet cool! De game mist dus niet alleen beleving buiten de gameplay maar ook in de game is het erg gevoelloos. De co-driver lijkt Stephen Hawking himself wel, botsingen zijn totaal niet realistisch en wil je de rumbles voelen, dan moet je het wel erg gek maken waardoor het lijkt alsof je altijd maar op een gladgestreken betonnen vloer rijdt. Ik wil modderspetters om de oren en banden die knallen over de gaten op een zandweg, net zoals in mijn buggy in Duitsland. De auto moet ook het juiste geluid hebben en je wilt de koets horen klapperen over de weg.

Dat laatste, het geluid, is misschien nog wel het meest zorgwekkend. De auto’s klinken voor geen meter, alsof je met een stofzuiger op pad bent waar een papiertje in vastzit. En af en toe verandert je uitlaat in een machinegeweer. Hier wat opgenomen gameplay:

En in het volgende fragment is het bandengeknars een ordinaire grammofoonplaat die staat te ruizen.

Wat verder aan audio een goede toevoeging zou zijn is een soundtrack voor op de achtergrond, of op z’n minst iets van muziek in tijdens de speelsessies. Alleen in het hoofdmenu heb je een generiek deuntje. Ook is er helemaal niets aan replay- of tv-broadcast-mogelijkheden om het spektakel van de race meer smoel te geven, niks van dat alles.

Ook moet ik vermelden dat ik af en toe harde crashes (no pun intended) heb gehad. Niet abnormaal veel, maar wel meer dan nodig.

Online

In multiplayer mode kun je online een stage tegen andere spelers spelen. Het leuke hiervan is dat dit echt competitief is, want je speelt niet meer tegen een achteraf gecalculeerde tijd, maar tegen de ghosts van je tegenstander. Als je een beetje ervaren bent met deze racer dan blijft het uitdagend om steeds betere scores neer te zetten op stages die je steeds beter kent. Het nadeel is dat deze ene online modus alles is, je doet één stage en that’s it. Het is niet mogelijk om bijvoorbeeld een hele race af te rijden met elkaar.

Dan moet je wel vrienden hebben die met je mee willen doen want de matchmaking zuigt big time. Als je binnen een kwartier ook maar één speler vindt mag je een dansje doen, want het is gewoon niet te doen.

Conclusie: oranje-syndroom

In het begin hadden we het over het oranje-syndroom. Je weet dat het haast niet meer goed kan komen en in die laatste wedstrijd is het dan definitief. Deze game is net zo overtuigend als het Nederlands elftal. Maar net zoals het elftal heeft deze game vroeger wel hoogtijdagen gevierd en weet je dat die er ook wel weer aankomen, we zitten nu helaas in een dal.

De enige groep die ik deze game kan aanraden zijn ontzettende rally-liefhebbers die niet hardcore willen racen en genoegen nemen met de arcade-gameplay. De game mist gewoon teveel beleving om de mainstream gamer mee te pakken en mist simulatie-aspecten om de hardcore racer mee aan te spreken. De makers zullen voor hun volgende game de volgende vragen moeten stellen: Wie is onze doelgroep? Hoe nemen we de speler mee in de wereld van de rally? Hoe zorgen we voor een goede on-board beleving? Als de maker op basis van deze vragen gaat werken aan de volgende game, dan kijk ik heel erg uit naar WRC 6!