Blades of Fire is de nieuwste titel van MercurySteam. Deze developer is niet een geheel onbekende in de gameswereld. Eerder waren zij verantwoordlijk voor de game Castlevania: Lords of Shadow. Nu zijn ze terug op Xbox met hun nieuwe game Blades of Fire.
Jij bent in deze game Kael, een smid die al tijden niets meer met zijn craft heeft gedaan. Op een dag komt een oude vriend jou iets brengen. Je weet niet wat het is, maar het uiteindelijke resultaat is de bloederige moord op jouw vriend. Jij slacht zijn moordenaars af en red daarmee in ieder geval nog een jong kereltje dat nog geen deuk in een pakje boter slaat. Van datzelfde kereltje, krijg je een pakje dat je snel opent. Je bent nu de “gelukkige” eigenaar van een van de Hamers van Creatie. Deze hamers zijn gebruikt om de wereld in elkaar te flansen. En nu is het aan jou om de kracht van deze hamer te gebruiken.
Deze hamer is overigens niet het wapen dat je gedurende de vele uren die deze game duurt, zult gebruiken. Nee, dit is een hamer van een smid en je zult hiermee vele, vele, vele wapens smeden en proberen te repareren. De wapens die je smeedt, zijn de wapens waar jij de strijd mee aan moet gaan tegen allerlei gespuis en monsters.
Hamertje tik
Zoals net benoemd, ligt een van de focussen in deze game op smederij. Je moet geschriften verzamelen waarin blauwdrukken van wapens staan, die jij dan weer kunt maken. Afhankelijk van de kwaliteit van onderdelen die je gedurende de gameplay verzamelt, kun je een goed, matig of ronduit waardeloos wapen smeden. De game heeft als extraatje ook nog een minigame verbonden aan het smeden van je wapen. De uitlijning van het wapen staat op je beeldscherm en die uitlijning moet jij zo goed en kwaad als het kan nabootsen door hamerslagen te geven op het brok metaal dat voor je ligt. Doe je dit goed, dan vullen er sterren en wordt het wapen beter. Doe je dit slecht, dan hou je een prutswapen over aan de minigame. Het aantal sterren dat je wapen krijgt, staat gelijk aan het aantal keren dat je het wapen kunt repareren. Na het maximaal aantal reparaties is je wapen scrap en moet je het opnieuw smeden. (Alvast een sneak preview: ik ben echt slecht in die minigame en de waardeloze wapens die je daardoor krijgt, hebben behoorlijk wat impact op de gameplay.)
Ben je eenmaal klaar met smeden dan loop je de wereld door, op weg naar jouw einddoel. Het einddoel komt vrij vaak voort uit gesprekken die je met het jonge kereltje hebt. Deze jongen is bij gevechten compleet nutteloos, maar fungeert voornamelijk als encyclopedie in de game. Soms nuttig, vaak onnodig en op een aantal momenten zelfs irritant.
Oneerlijke bedoening
In de wereld, die er overigens best behoorlijk uitziet, kom je uiteraard vele vijanden tegen. Alles variërend van wachters met zwaarden, vechters met 2 dolken, tot ondode monsters. Soms zijn deze vijanden goed zichtbaar en kun je jezelf goed voorbereiden. Vaak genoeg heb je echter opeens een zwaard in je rug, vanuit een kant waarbij je dacht dat alles veilig was. Dit is een eerste punt van kritiek dat ik heb op heb hoe de game is opgezet, te weten het spawnen en respawnen van vijanden. Als ik zelf niet heb opgelet bij het vrijmaken van vijanden in een gebied, dan is het mijn eigen stomme fout. Beter opletten is dan de uitkomst. Vaak is het in deze game echter een groot gevoel van oneerlijkheid en onzin. Je hebt net een afgesloten (!) ruimte compleet vrijgemaakt van vijanden en denkt even lekker rond te neuzen naar loot, maar nee. Ineens spawnt er vanuit het niets een vijand en die ramt dan een zwaard door je heen. Game-over. Een frustrerende mechaniek waar wat mij betreft niet goed over is nagedacht.
Qua gameplay met jouw wapens, zijn de controls overigens ronduit goed. De diverse knoppen corresponderen qua plek op de controller met waar je aanvalt als je die knop indrukt. Ook kun je aanvallen blokkeren (mits je de aanvallen ziet aankomen). Wil je interactie met een voorwerp (de mogelijkheden worden netjes door de game aangegeven), dan druk je op RB. Als laatste kun je met een enkele druk op de rechter trigger je stijl wisselen. De 2 stijlen die je tot je beschikking hebt zijn zwaaien met je zwaard/hamer/speer/et cetera, of steken met dezelfde wapens.
Het veranderen van stijl gedurende de gevechten is essentieel voor jouw overleven. Verschilende vijanden absorberen namelijk de schade die je doet met een van jouw 2 stijlen. Je kunt dan als een malle staan inhakken op een vijand en welgeteld 0 schade toebrengen omdat hij alleen verwond wordt door steekaanvallen. Je zou verwachten dat op een gegeven moment wel duidelijk is welke vijand welke schade nodig heeft om het loodje te leggen, maar nee. Dezelfde soort vijand kan compleet anders reageren op jouw aanvallen. Iets wat je regelmatig duur komt te staan en een ”game-over” veroorzaakt.
Nu krijg je niet een volledige game-over voor je kiezen. Je gaat weliswaar dood en verliest daarmee het wapen dat je vast had, maar je respawnt bij een aambeeld dat je hebt ondekt in de wereld. De aambeelden die verspreid zijn over de wereld hebben namelijk de functie van Save-point. En net als wat je gewend bent, kun je daar rusten, je uitrusting repareren, nieuwe wapens maken (mits je de juiste blauwdruk hebt), en de belangrijkste in de game: teleporteren naar de onderwereld smederij waar je al jouw wapens smeedt. Nadat je na de game-over weer de wereld ingaat, merk je overigens dat je jouw oude wapen ook nog kunt redden. Je moet dan wel naar precies het punt waar je bent doodgegaan. Daar is een versteende versie van jouw wapen. Loop je er overheen, dan is het weer van jou.
Zoals net benoemd kun je jouw spel saven bij een aambeeld. Let daarbij wel goed op óf je echt wilt saven! Dit heeft namelijk een heel vervelend gevolg op jouw vijanden en leidt tot mijn tweede punt van kritiek op de game. Zodra jij een save maakt, respawnen namelijk ook al jouw vijanden die je net zo zorgvuldig had afgemaakt. Dit is zachtjes uitgedrukt best wel ruk. Zeker omdat er sowieso al veel vijanden zijn, jij redelijk weinig health hebt (en weinig mogelijkheden om die weer aan te vullen), en omdat een hoop vijanden gewoon sterk zijn. Je zult in deze game regelmatig al door een enkele aanval van een vijand het loodje leggen.
Ik weet niet goed wat ik moet vinden van hoe de game omgaat met jouw health. Je hebt een healthbar waar vijanden makkelijk 80 tot 100% van af hakken. Al helemaal wanneer je oneerlijk van achter wordt neergesabeld, terwijl je de ruimte al had vrijgemaakt van vijanden. Je kunt in deze game geen gebruik maken van health-potions, of je gezondheid omhoog krikken door iets te eten of te drinken. Deze game geeft je drie gratis health-boosts die gekoppeld zijn aan de vierpuntsdruktoets. Je kunt hiervan gebruik maken wanneer je maar wilt. Alleen zul je merken dat tijdens een gevecht het lastig is om dit goed te managen. Zeker wanneer jouw vijand vet sterk is en je al jouw boosts alleen al voor hem nodig hebt. En dan volgen er vaak nog meerdere vijanden. Ik heb tijdens de eerste drie tot vier uren met de game zo ontzettend vaak game-over gezien, puur en alleen omdat de 3 boosts veel te weinig waren. Gelukkig kun je die boosts bij een aambeeld wel gratis aanvullen door er te rusten, dus wanneer je een reeks vijanden en gevechten overleefd hebt en geen boosts meer overhebt hoef je niet meteen te wanhopen.
Beeld en geluid
Op het gebied van geluid scoort Blades of Fire een bescheiden voldoende. De soundtrack is ok, een hoop stemmen zijn ingesproken en de geluidseffecten zijn niet al te slecht. De voice acting is helaas niet altijd even goed. Een hoop personages klinken eentonig of zelfs ronduit amateuristisch. Op bepaalde momenten zitten personages in vaste loops qua zinnen die ze uitspreken. Ongeacht de situatie waar ze inzitten. Iets dat eerst bijna lachwekkend is, maar na de zoveelste keer hetzelfde zinnetje iets dat gaat irriteren.
Geluidseffecten zelf zijn redelijk overtuigend: het sissen van vuur, het metaal-op-metaal van zwaarden, en het geluid van het slopen van de omgeving klinken alleszins behoorlijk. Maar de mix qua geluid is niet consequent. Op momenten overstemt de muziek de dialogen en in drukke scènes vallen bepaalde geluiden gewoon weg.
Grafisch is Blades of Fire een twijfelgeval. Het ziet er allemaal wel behoorlijk uit, maar echt op AA niveau. Denk vooral aan de Risen games van weleer. De omgevingen zijn goed vormgegeven, met licht- en schaduweffecten. Vlammen werpen ook echt schaduwen, water reflecteert de omgeving en de gebouwen voldoen. Alleen wordt het jammer genoeg nergens indrukwekkend. Het ziet er voornamelijk van een afstandje goed uit. Ga je dichterbij kijken dan valt het allemaal wat tegen.
Achievements
Ga je voor de achievements, dan ben je een lange tijd onderweg. Ja, je krijgt achievements door een stukje voortgang in de game. Bedenk wel dat zelfs die achievements ver uit elkaar liggen. Echter de meest achievements zijn een waar grindfest. Zo moet je bijvoorbeeld alle trollen uit het koninkrijk uitmoorden. Mis je er eentje, dan jammer maar helaas. In de basis is zo’n achievement nog niet zo heel erg, als je in ieder geval weet waar je bent in betrekking met het aantal trollen vermoorden. En dat is nu juist wat er ontbreekt. Er is geen counter en geen indicatie van totaal aantal.
Naast de grindy achievements moet ik wel een compliment geven aan de devs. Ze hebben echt wel hun best gedaan op diversiteit binnen de lijst. Zo zijn er allerlei (moeilijke) uitdagingen om iets specifieks uit te moeten voeren om alle achievements binnen te halen. Dit ga ik persoonlijk nooit voor elkaar krijgen, maar het is fijn om weer eens een bijzondere lijst te zien in plaats van de rechttoe-rechtaan meuk die te vaak voorkomt.
Conclusie
Blades of Fire is een game die ik in basis wel kan waarderen. Ik vond de Risen games heerlijke games om mee bezig te zijn. En toch knaagt er genoeg aan mij, waarbij de twijfel en ergernissen de overhand krijgen. Een systeem waarbij al jouw vijanden respawnen wanneer je per ongeluk een keer saved, gaat er bij mij moeilijk in. Ook de oneerlijkheid in vechtstijl is lastig te verteren (de ene keer versla je een vijand met stijl 1, de 2e keer absorbeert dezelfde vijand al jouw aanvallen).
Grafisch en qua geluid redelijk, maar ook niet meer dan dat. De achievement-lijst is, hoewel grindy, wel origineel, maar om daar nou een game op af te rekenen. Al met een game die een aantal dingen heel erg goed doet, maar een aantal dingen ook bepaald niet. Leuk, maar geen hoogvlieger.
