De titel waar ik lange tijd over heb getwijfeld of het wel kon doen wat het beloofde, maar uiteindelijk dubbel en dwars heeft geleverd… Avowed. Dit was één van de eerste grotere games van het jaar waar ik mijn tanden in heb gezet. Na 40 uur liet ik de credits rollen. Ik vertel je waarom ik niet nog meer uren hier in ga steken.
Het doel van de credits-artikelen is om de games te bespreken waarvan we de credits hebben laten rollen. Vorig jaar heeft collega Rik dat met 50 games gedaan en we zullen zien of mij dat ook lukt. Dit jaar is een uitdaging want er komen ongetwijfeld meer titels op de stapel terecht dan dat ik uit kan spelen. Maar mijn goede voornemen is om de credits te laten rollen, inclusief credits op de PlayStation, Switch en pc (hoewel ik voornamelijk op Xbox speel). Let’s go!
Avowed was gelukkig een hele positieve verrassing. Lange tijd heb ik getwijfeld of het team kon leveren wat het wilde. Trailers zagen er niet supergoed uit, gameplay kon een hit or miss zijn en ik kreeg gewoon een onheilspellend gevoel. Toen ik de game eenmaal startte en een paar uurtjes verder was, verdween die twijfel compleet. Ik was helemaal hooked aan de gameplayloop en de wereld zag er echt fantastisch uit! Natuurlijk kon ik het verhaal nog niet echt beoordelen, maar ik wist zeker dat dit een game zou zijn waar ik moeiteloos 40 uur in kon steken. Als ze het dan echt goed deden, dan kon ik daar bovenop misschien nog wel 40 uur er in steken. Maar dat laatste heb ik niet gedaan en ga ik ook niet doen. Hoezo? Daar is eigenlijk maar één reden voor.
Pad a, pad b of pad c?
In de trailers van Avowed kwam elke keer naar voren dat je keuzevrijheid zult hebben. Niet alleen in de manier waarop je speelt (zwaard/schild, ranger, magie etc.), maar ook het pad wat je kiest in het verhaal. Wie ga je helpen? Wie gaat er dood? Die vrijheid zit wel in dit verhaal, maar het heeft bizar weinig impact. Hooguit het dialoog verandert en hoe mensen uit het verhaal op jou reageren, maar de wereld an sich (op een paar extra paddestoelen na) doet bijna niks.
Dit weerhoudt mij er van om nog een keertje te spelen. Als ik nu een ander pad kon kiezen, waarbij mijn tweede regio ineens verandert of waarbij ik ineens andere party members heb, dan had ik nu zonder enige twijfel weer opnieuw 40 uur er in gestoken. De gameplay is namelijk boeiend genoeg om nog eens 40 uur vol te houden. Maar helaas is de impact te summier van jouw keuzes. Je gaat dezelfde quests doen, dezelfde sidequests, dezelfde keuzes met hooguit een ander dialoog.
Maar hoe weet ik dit als ik maar één pad heb gevolgd en één keer heb gespeeld? Ik heb wat extra uren er in gestoken om de impact van de keuzes te bekijken. Dus saven vóór een belangrijk gesprek, een keuze maken en dan door. Dit heb ik meerdere keren gedaan en de impact is elke keer teleurstellend. Helaas.
Conclusie
Ondanks de beperkte keuzevrijheid smaakt Avowed naar meer. De manier van progressie, de gameplay, het verticale aspect, de prachtige game design en de verborgen ditjes en datjes, maken van Avowed echt een top game. Wat dat betreft een absolute aanrader. Ook als je bijvoorbeeld een titel à la Elder Scrolls wilt. Avowed toont genoeg gelijkenissen en kan diezelfde kwaliteit leveren.
Er komt waarschijnlijk nog DLC uit om andere regio’s op de kaart te gaan ontdekken. Dat is dan DLC die ik zeer zeker ga oppakken. Obsidian Entertainment heeft laten weten waarom ze goede RPG’s kunnen maken. Maar wat mij betreft trekken ze de stoute schoenen aan en gaan ze zichzelf pushen om die vertakking van quests en keuzes nog meer uit te werken en dan gelijk radicaal genoeg om te willen blijven spelen nadat je de credits hebt laten rollen.
