We kunnen maar geen genoeg krijgen van die soepele gameplay van Doom en met The Dark Ages werd er maar weer eens bewezen dat er shooters bestaan die voelen als een soort ballet van geweld.
Het doel van de credits-artikelen is om de games te bespreken waarvan we de credits hebben laten rollen. Vorig jaar heeft collega Rik dat met 50 games gedaan en we zullen zien of mij dat ook lukt (spoiler alert: dit lukt niet). Dit jaar is een uitdaging want er komen ongetwijfeld meer titels op de stapel terecht dan dat ik uit kan spelen. Maar mijn goede voornemen is om de credits te laten rollen, inclusief credits op de PlayStation, Switch en pc (hoewel ik voornamelijk op Xbox speel). Let’s go!
Collega redacteur Renco was in zijn review al super enthousiast over deze game en ik deel zijn enthousiasme. Doom: The Dark Ages is rauw, lomp en super soepel in de gameplay!
Vanaf de eerste trailer zag je al dat The Dark Ages minder nadruk legde op verticale gameplay, maar veel meer het rauwe en middeleeuwse door de komst van een schild. Je bent nu eerder een tank die schade pareert en met zijn vuisten iedereen kapot maakt. The Dark Ages weet goed voort te borduren op het succes van de vorige delen en de gameplay van het schild brengt ook weer genoeg variatie met zich mee.
Doom: The Dark Ages draait natuurlijk weer om de Slayer die dit keer wordt gemanipuleerd door een buitenaards ras. Hij wordt ingezet als een wapen om een buitenaardse oorlog te stoppen (gecombineerd met een oorlog vanuit de hel), maar dat gaat natuurlijk alle kanten op in het verhaal. De Slayer is niet te stoppen en niet een wapen om voor altijd in je bezit te hebben. Die buitenaardse oorlog zorgt er voor dat de Slayer naar allerlei locaties moet om de demonen even een koppie kleiner te maken. We verwachten niks anders van het verhaal en zoveel heb je ook niet nodig om gewoon er op uit te gaan en eens even wat schedels te laten exploderen.
Dit alles gaat uiteraard gepaard met een uitgebreid arsenaal van wapens die weer heerlijk luguber zijn. Maar naast je wapens is je schild je grote vriend en dat zorgt ook echt voor heerlijke soepele gameplay. De bewegingen en combo’s die de Slayer maakt, daar is Captain America nog jaloers op. Gooi je schild, schiet intussen een demoon kapot en laat het schild naar je terugkomen terwijl die nog even 10 demonen doormidden snijdt. Het is soepel, het is glorieus, het is op en top Doom.
Conclusie
Ben je fan van de franchise, dan mag je dit deel uiteraard niet missen. Doom: The Dark Ages zit in de Game Pass en anders is het sowieso ook wel z’n geld waard. Na 15 uur ben je met de main story klaar, maar de gameplay is zodanig soepel, dat je elk level nog wel even opnieuw kunt doen om alle collectibles te pakken. Deze game is een hele dikke aanrader!
