[Review] Ruffy and the Riverside – een nieuw game icoon?

XBNL REVIEW



Plus
+ leuke stijl van de game.
+ goed werkende controls.
+ collectathon (tevens achilleshiel van de game).

Redelijk
+/- beperkt verhaal.
+/- collectathon. Je kunt verzanden in alleen maar spullen verzamelen en uiteindelijk de game niet echt spelen.

Min
- Geen minpunten.

Vroegah, toen keken we als gamers uit naar games met iconische personages. We kregen Crash, Spyro, Banjo, Mario, Link, teveel om op te noemen. De laatste jaren zijn we daarin veel minder verwend. Nu komt developer Zockrates Labatories met een poging om weer een personage met uitstraling neer te zetten. Alleen de vraag of ze dat is gelukt.

Zodra je de game start valt de grafische stijl van de game op. Je krijgt meteen het gevoel van een Paper Mario en een Jet Set Radio. Een tweedimensionaal personage dat zich door een iets minder 2D wereld beweegt.

Jij (een beer genaamd Ruffy) ziet er uit als een tiener uit de jaren 90 die net iets te cool wil doen. Wanneer je stil staat begin je te swingen, en duurt het je allemaal te lang dan ga je ook nog eens met je vingers knippen. Ruffy and the Riverside is lekker kleurrijk en is met veel oog voor detail gemaakt. Binnen de wereld waarin je beweegt zijn wel wat grenzen geprogrammeerd, maar verder kun je eigenlijk meteen vanaf het begin overal heen. Qua geluid is het allemaal niet echt indrukwekkend. Personages zijn niet ingesproken en communiceren met tekstblokken. Het enige waar je dus geluid bij hoort is, zijn wat achtergrond geluidseffecten en de muziek. Die zijn op zich ok gedaan, maar zoals net gemeld niets spectaculairs.

Trouble in paradise

Ruffy wordt van zijn dagelijkse klusjes weggesleurd om iets te doen. En dat is dan natuurlijk zoiets kleins als de wereld redden. Jij bent namelijk de “Chosen One”, maar nee je bent niet de coach van een voetbalteam.

Er gaan in jouw wereld verhalen rond dat er iets vreselijk mis is met de kristallen, die om een of andere reden belangrijk zijn voor de wereld. En jij wordt uitgekozen om op pad te gaan samen met je sidekick Pip de bij. Hetgeen dat we nog niet zijn tegengekomen is de slechterik van het verhaal. De naam van de slechterik is Groll en door slim en gemeen (vooral heel gemeen) te zijn fopt hij jou. Als gevolg daarvan verlos jij hem per ongeluk uit de gevangenis waar hij tot het einde der tijden zat opgesloten. Typisch gevalletje oeps.

Heel veel meer dan hierboven beschreven heeft het verhaal niet om het lijf. En dat is best wel jammer. De game heeft de uitstraling om echt wat neer te zetten, maar dat wordt wat lastig zonder een gedegen verhaal. Door dat gebrek aan verhaal verzand je al snel in de grote valkuil van de game: een enorme collectathon zijn. Maar daarover later wat meer.

Een tweede aandachtspuntje is het feit dat de game je niet terugstuurt naar het kleine beetje verhaal dat er is. Hierdoor zwerf je uren rond door de wereld zonder eigenlijk iets te doen. Je pakt wat side-quests op, doet wat mini-games, probeert wat puzzels op te lossen, en dat is het wel. Wil je daarna toch terug naar het verhaal dan heb je weinig idee meer wat je moet doen. Je wordt er wel een beetje mee geholpen doordat op de map locaties staan waar je iets kunt/moet doen. Maar er is geen overzicht van in welke volgorde dingen moeten lopen. Het laat allemaal een heel warrig gevoel achter.

Zijn we “in control” met z’n allen?

Hoe je Ruffy door de wereld heen beweegt gaat vloeiend. Beweging voorwaarts en zijwaarts gaan perfect. Het idee van diepte werkt verrassend goed, dus sprongen over straten heen mislukken zelden. Ook jouw standaardaanvallen (met X) en sprongaanval gaan vlotjes. Natuurlijk kun je ook springen (A) en dankzij jouw maatje Pip kun je vanuit een sprong ook zweven. Je grijpt dan de pootjes van Pip vast en zweeft er heerlijk op los.

Als laatste kom je misschien wel de beste feature van deze game tegen. Je kunt namelijk eigenschappen van voorwerpen “swappen” met andere voorwerpen. Hiervoor gebruik je de schouderknoppen in de game. Met de ene schouderknop pak je een eigenschap op en met de andere schouderknop werp je de eigenschap tegen een ander voorwerp aan. Je kunt op die manier zonder problemen een pilaar van steen in planten veranderen. Dit verandert niet alleen het uiterlijk, maar ook de gameplay. Je kunt in planten klimmen en zo plekken bereiken waar je anders niet komt.

Bepaalde kristallen in de wereld zorgen ervoor dat eigenschappen continue veranderen. Zo zijn er situaties dat een kristal er voor zorgt dat een rivier continue “swapt” tussen water en lava. Als je niet uitkijkt, loop je dan schade op door de veranderende eigenschap. Een leuk extraatje dat je scherp houdt.

De meester onder de collectathons

In Ruffy and the Riverside draait een groot deel van het spel om het verzamelen van allerlei voorwerpen. Door te praten met NPC’s krijg je een enorme hoeveelheid side-quests op je afgevuurd. Het zal geen verrassing zijn dat de meeste zullen draaien om het verzamelen van spullen. Zo moet je in de game vlinders verzamelen, magische stenen zoeken, kristallen opgraven, harige beestjes (Etoi) vinden en letters vinden die samen weer de naam Riverside vormen.

Deze complete hoeveelheid verzamelopdrachten speel je al vrij vroeg in de game vrij. Als je dat meemaakt, vraag je jezelf af of het allemaal niet té veel is. Die vraag wordt nog versterkt doordat de game weinig sturend is in de verhaallijn. Ook heb je naast het verhaal en de verzamelopdrachten, nog verschillende mini-games die je kunt doen. Zo kun je deelnemen aan een aantal races waarbij je vooral niet op het geijkte pad moet blijven, je kunt allerlei schilderijen maken en allerlei puzzels oplossen die in de game verstopt zitten.

De puzzels variëren van kinderlijk simpel tot dingen waar je wel even over na met denken. Ik ben nog niets tegengekomen dat niet te doen was omdat het te moeilijk was. De te verzamelen items zijn over de hele wereld verspreid en verborgen. Wederom, sommige kun je niet missen, andere zijn echt goed verstopt.

Voor als je niet genoeg te doen had, hebben we ook nog achievements

Gedurende jouw tijd met Ruffy and the Riverside mag je proberen om 47 achievements vrij te spelen. De lijst daagt je kort gezegd uit, om alles te doen en te proberen in de game. Je krijgt achievements door verder te komen in het verhaal, maar ook door de side-quests uit te voeren en de mini-games te spelen. Op zich is de lijst van achievements niet heel vernieuwend, maar wel leuk dat je echt van alles met doen om alle achievements vrij te spelen.

Conclusie

Ruffy and the Riverside is een leuke flashback naar het gevoel van de jaren 90. Het leukste aan de game (het verzamelen van dingen) is meteen de achilleshiel van de game. Door de nadruk zo te leggen op het verzamelen, sneeuwt het verhaal onder. Als dan er ook weinig tot geen sturing vanuit de game is, dan is dat echt wel een gemiste kans.  

Recent articles

eddiem1974
eddiem1974
Speelt al vanaf begin jaren '80 schrikbarend goede én slechte games. Via Atari, Nintendo, PlayStation, 14 jaar geleden uiteindelijk bij Xbox als main console uitgekomen. Groot fan van racegames, point-'n-click games en turn-based (J)RPG's. Weet af en toe nog eens iets zinnigs neer te pennen.
Abonneer
Abonneren op
0 Reacties
Inline Feedbacks
Bekijk alle reacties
<br> </br> <b>Plus</b></br> + leuke stijl van de game.<br> + goed werkende controls.<br> + collectathon (tevens achilleshiel van de game).<br> </br> <b>Redelijk</b></br> +/- beperkt verhaal.<br> +/- collectathon. Je kunt verzanden in alleen maar spullen verzamelen en uiteindelijk de game niet echt spelen.<br> </br> <b>Min</b></br> - Geen minpunten.<br> [Review] Ruffy and the Riverside - een nieuw game icoon?
0
Ik zou graag je gedachten horen, geef een reactiex