Vorige week werd Octopath Traveler II op de Xbox Series X|S en Xbox Game Pass uitgebracht. Wat zijn de eerste indrukken met de game van Square Enix? Je leest het in de XBNL-review:
Octopath Traveler II is een JRPG ontwikkeld door Square Enix en het vervolg op de originele Octopath Traveler, die in 2018 werd uitgebracht. Het spel valt op door zijn unieke visuele stijl, een mix van 2D-spritekarakters en 3D-achtergronden, vaak aangeduid als “HD-2D”. Dit vervolg bouwt voort op de sterke punten van het origineel en introduceert nieuwe elementen en verfijningen. In deze review duiken we in de wereld van Octopath Traveler II om te zien of het aan de verwachtingen voldoet.
Meerdere wegen door Solistia
Net als zijn voorganger draait Octopath Traveler II om acht verschillende hoofdpersonages, elk met hun eigen unieke achtergrondverhaal, motivaties en vaardigheden. Elk personage begint zijn of haar avontuur in een andere uithoek van de wereld en heeft een eigen verhaallijn die door de speler gevolgd kan worden. Iedere verhaallijn kent rond de 4 á 5 chapters, waarbij er ook samensmelting ontstaat tussen de verschillende verhaallijnen. Uiteraard is er een overkoepelend verhaal wat ieder personage gedurende zijn of haar reis op het spoor komt. Door de game met verschillende personages te doorlopen krijgen spelers een enorme diversiteit aan verhalen en perspectieven voorgeschoteld.
Zelf ben ik de game begonnen met Throné Anguis, een van de acht speelbare personages in Octopath Traveler 2. Throné is lid van de Blacksnakes, een groep dieven en huurmoordenaars geleid door twee leiders genaamd ‘Mother’ en ‘Father’. Ondanks haar afkeer van geweld is ze uiterst bedreven in het doden, een gevolg van haar opvoeding als Blacksnake sinds haar kindertijd. Wanneer Throné ontdekt dat ze een kandidaat is om Father op te volgen, besluit ze de cyclus te doorbreken en zichzelf te bevrijden van de ketenen van bloedvergieten.
Ieder personage heeft zijn of haar eigen achtergrond. Zo groeit Castti Florenz op als apotheker in een havenstad, Hikari is een krijger, Ochette is een jager, Osvald is een professor die gevangen zit in de besneeuwde Winterlands, Partitio is een koopman uit de Wildlands, Temenos is een cleric met expertise in genezing en magische verdediging, en Agnea is een danseres. De achtergronden van de personages hebben hun voor- en nadelen, zowel in de verhaallijn als in de turn-based combat. Hoewel spelers beginnen met het kiezen van één personage, is het al snel mogelijk om de andere personages op te zoeken, hun achtergrond te leren kennen en hen aan je party toe te voegen.
De personages in Octopath Traveler II worden sterk neergezet. Ze hebben allemaal een rijke geschiedenis die tijdens het spelen tot leven komt. De dialogen van de personages zijn volledig ingesproken. Verder hebben de personages hun eigen invloed op de overkoepelende verhaalvertelling en beschikken ze over specifieke vaardigheden en krachten, waarover later meer. Sommigen van deze vaardigheden zijn sterker op bepaalde momenten van de dag. Als speler kun je wisselen tussen dag en nacht om deze vaardigheden in je voordeel te gebruiken. Dit geeft de game een extra strategische laag, met name in de turn-based combat.
Een van de belangrijkste verbeteringen in Octopath Traveler II is de interconnectiviteit tussen de verhalen van de hoofdpersonages. Waar in het origineel de verhalen van de personages grotendeels los van elkaar stonden, is er nu meer interactie en verweving tussen de verhaallijnen. Dit geeft het spel een samenhangender gevoel en motiveert spelers om de verhalen van alle personages te verkennen. Hierdoor komt de wereld van Solistia echt tot leven.
Grindy
De gameplay in Octopath Traveler II bestaat uit verhaalvertelling, exploratie, RPG-elementen en turn-based combat. Het turn-based gevechtssysteem blijft trouw aan het origineel, maar introduceert ook enkele verfijningen. Zo is er het “Boost”-systeem, waarmee spelers beurten kunnen opsparen om vervolgens sterkere aanvallen uit te voeren. Daarnaast is er het “Break”-systeem, waarbij vijanden verzwakt worden als hun specifieke zwakke punten worden aangevallen. Dit moedigt spelers aan om verschillende aanvallen te proberen, zwakke plekken zichtbaar te maken en deze vervolgens met een reeks nieuwe aanvallen uit te buiten.
Nieuw in dit vervolg is het “Latent Power”-systeem. Dit systeem geeft elk personage een unieke vaardigheid die geactiveerd kan worden wanneer een speciale meter vol is. Deze vaardigheden kunnen het tij van een gevecht doen keren en voegen een extra laag strategie toe. Dit systeem moedigt spelers aan om verschillende teamopstellingen en tactieken uit te proberen.
Ik had het al even genoemd, maar een andere belangrijke toevoeging is de mogelijkheid voor spelers om tussen tijdszones te schakelen. Deze dynamiek verandert de sfeer van het spel drastisch tussen dag en nacht. ’s Nachts roept de game een heel andere atmosfeer op, compleet met aangepaste muziek en visuele effecten. Bovendien verandert de gameplay: bepaalde vijanden verschijnen alleen ’s nachts, NPC’s hebben andere dialogen en er zijn nacht-specifieke missies en evenementen. Dit voegt niet alleen een sfeervolle laag toe aan het spel, maar introduceert ook tactische elementen in de turn-based combat.
Hoewel de game spelers uitnodigt om gevechten strategisch aan te pakken, merk je dit vooral in gevechten met vijanden van hetzelfde niveau of lager. Deze gevechten verlopen soepel en zijn snel voorbij. Waar ik de game minder sterk vind, is wanneer je in gebieden komt waar de vijanden iets hoger in niveau zijn. Hier heb ik te weinig het gevoel gehad dat strategie echt doorslaggevend was. Vaak voelde ik me hier kansloos, constant bezig om de HP en SP van mijn personages aan te vullen zonder grip op het gevecht te krijgen.
Hoewel het niet erg is dat er andere wegen zijn om te bewandelen, vind ik het nadeel dat je deze moeilijkere gebieden toch moet betreden als je je enkel op de hoofdverhaallijn richt. Dit betekent dat mijn personages meer dan eens moesten levelen om verder te komen in het verhaal. Dit voelt eerst enigszins repetitief aan. Bovendien vind ik het jammer dat het gevechtssysteem niet volledig benut kan worden om uitdagendere gebieden te proberen verkennen. Het is vooral op deze momenten dat ook Octopath Traveller II als een grind aanvoelt, zij het aanzienlijk minder dan het eerste deel.
Path Actions
De wereld van Octopath Traveler II is uitgebreid en divers, met verschillende regio’s die elk hun eigen cultuur, klimaat en gevaren hebben. De wereld voelt levendig aan en zit vol met geheimen die wachten om ontdekt te worden.
De nieuwe “Path Actions” voegen variatie toe aan hoe spelers kunnen omgaan met NPC’s en de wereld om hen heen. Elk personage heeft unieke acties die buiten gevechten gebruikt kunnen worden, zoals het stelen van voorwerpen, informatie verzamelen of NPC’s rekruteren om mee te vechten. Ik vond vooral het verzamelen van informatie leuk om te doen, omdat het me naar plekken bracht die ik anders misschien had gemist.
De HD-2D visuele stijl blijft een van de meest opvallende kenmerken van het spel. De prachtige pixelart, gecombineerd met moderne lichteffecten en schaduwen, creëert een nostalgische maar tegelijkertijd frisse esthetiek. De art direction is een genot voor het oog en draagt sterk bij aan de immersie. Het compenseert ook voor de enigszins repetitieve taken die spelers tegenkomen. Het is minder erg om een extra ronde te verkennen en zo vooruitgang te boeken voor je personage, terwijl je onderweg beloond wordt met prachtige beelden.
Een extra SO voor de audio!
De soundtrack van Octopath Traveler II is wederom gecomponeerd door Yasunori Nishiki, die ook verantwoordelijk was voor de muziek van het eerste spel. De muziek is ook nu weer een prachtig samengestelde mix van epische orkestrale stukken en meer intieme, emotionele melodieën. Daarnaast heeft elke regio en elk personage zijn of haar eigen thema, wat we ook weer in de muziek terug horen komen. De muziek in Octopath Traveler II is er eentje die de fans ongetwijfeld aan hun Spotify-speellijst zullen toevoegen. Nu we het er toch over hebben, service van de zaak: Octopath-playlist.
De geluidseffecten en stemacteurs leveren ook uitstekend werk. De Engelse en Japanse voice-overs zijn beiden van hoge kwaliteit en de toon van de voices past bij de persoonlijkheid van de personages. Met de kanttekening dat ik dit laatste moeilijk te beoordelen vind voor de Japanse voice-acting. Mijn Japans reikt namelijk niet heel veel verder dan de ‘nieuws in 2 minuten’-jingle van de XBNL-podcast.
Conclusie
Octopath Traveler II is een waardig vervolg dat voortbouwt op de sterke punten van het origineel en diverse slimme verbeteringen en toevoegingen introduceert. De prachtige visuele stijl, het diepe en strategische gevechtssysteem, en de boeiende verhalen van de acht hoofdpersonages maken het een must-play voor fans van het genre. De mooie werelden, vol met ontdekkingen, compenseren de enigszins grindy gameplay die nodig is voor characterprogressie. De uitstekende muziek en voice-acting zijn de kers op de taart. Kortom, voor liefhebbers van klassieke JRPG’s met een moderne twist is Octopath Traveler II een uitstekende keuze. Het spel slaagt erin zowel nostalgische gevoelens op te roepen als nieuwe ervaringen te bieden, en dat is een prestatie die zeker lof verdient.
