Afgelopen week is Ghostwire Tokyo op de Xbox uitgebracht. De game van Tango Gameworks heeft in verband met een exclusiviteitsdeal een jaar lang elders kunnen rijpen en is nu toe aan lancering op ’s werelds krachtigste console. Hoe speelt Ghostwire Tokyo op de Xbox Series X|S? Je leest het in deze review.
Terwijl mijn character Akito zijn eerste stappen zet, valt de onheilspellende mist op die als een deken over de stad hangt. Overal liggen kledingstukken op straat, omringd door ronkende motoren van lege auto’s. De felle en kleurrijke reclameborden in het mooie Tokio staan in schril contrast met het desolate straatbeeld. Er is weinig tijd om de sfeer op me in te laten werken, want in de verte strompelen gedaantes met paraplu’s in hun hand mijn richting op. Ze lijken het allemaal op mij gemunt te hebben. Met vliegensvlugge vingerbewegingen waar de gemiddelde gebarentolk een puntje aan kan zuigen, schiet mijn character een reeks elementaire magische spells door de volgepakte straten, om vervolgens op brute wijze iemands core uit zijn gedaante te rukken. Dit is Ghostwire Tokyo in een notendop, een beklemmende ervaring die de speler tegelijkertijd weet uit te nodigen om te achterhalen wat er aan de hand is.
Spookstad
Ghostwire Tokyo is een action-adventure game ontwikkeld door Tango Gameworks en uitgegeven door Bethesda Softworks. De studio staat vooral bekend om haar intense horrorgame The Evil Within. Hoewel Ghostwire Tokyo er ook spooky uitziet, zou ik het zelf geen horror game noemen.
In Ghostwire Tokyo beleef je de open wereld game vanuit een first person perspectief. De kern van de gameplay is exploratie en verhaalvertelling, first-persoon (shooter-) actie in de vorm van elementaire (magische) spells. Het doel is om te achterhalen wat er in de stad gebeurd is. Om hierin te slagen zullen spoken en geesten verslagen moeten worden, en nieuwe gebieden van de stad ontgrendeld. De game volgt een bekende open wereld structuur met hoofd missies en een flinke reeks aan neven activiteiten om op te lossen. Naarmate je meer gebieden weet vrij te spelen, ontrafel je ook meer over het verhaal.
Het verhaal in Ghostwire Tokyo begint met een geest die over een verkeersongeval vliegt en op zoek is naar een lichaam om te bezitten. De geest kiest voor een jongen genaamd Akito Izuki die door het ongeval bewusteloos is geraakt. Akito wordt wakker en heeft nog steeds controle over zijn lichaam behalve zijn rechterhand, die onder controle staat van de geest. Veel tijd om hier bij stil te staan is er niet. Kort na het ongeval rolt er namelijk een onheilspellende mist de stad binnen die iedereen die erin gevangen zit in een geest verandert. Akito wordt gespaard dankzij de geest die hem bezit. Een man in een Hannya-masker verschijnt op de digitale borden in de buurt en gebruikt een spreuk om kwaadaardige entiteiten op te roepen en de geesten van de burgers op te sluiten in kooien door heel Shibuya. Vervolgens staat de hele game in het teken om Hannya op te jagen en hem te stoppen.
Wat volgt is een gameplay ritme zoals spelers dat ook van de gemiddelde open-wereld Ubisoft games kennen. Er moet een missie in een gebied volbracht worden, om hier te komen moet het gebied eerst toegankelijk worden gemaakt. In het geval van Ghostwire Tokyo is dat door grote mistige poorten te ontmantelen. De poort wordt bewaakt door geesten, dus die moeten eerst verslagen worden. Is dit gelukt dan kun je de corruptie rondom de poort opheffen en bevrijd je het betreffende gebied van de mist die er rondhangt. Dit riedeltje doe je niet 1 x, niet 2 x, niet 10 x, maar tientallen keren.
Het is jammer om te merken dat een game, die qua verhaal en setting zo sterk begint, razendsnel vervalt in repetitieve en ongeïnspireerde 13-in-een-dozijn gameplay. Maar, ondanks de herhalende gameplay, lukt het de ontwikkelaars redelijk goed om de speler bij het verhaal te betrekken. Zo zit de wereld in Ghostwire Tokyo vol met lore: geesten om mee te praten, dieren om gedachten van te kunnen lezen, interessante plekken om te bezichtigen en goed uitgebeelde cinematics. En dan zijn er nog de onderonsjes met de geest die in jouw lijf gekropen is en die gaandeweg tekst en uitleg geeft over wat er allemaal te zien is. Ondanks de uitgerekte gameplay, blijft het verhaal boeiend om te volgen. De kanttekening die ik hierbij wil maken is dat ik er vrij vroeg in de game voor gekozen heb enkel de hoofdmissies te volgen. Ik kan me voorstellen dat spelers die ook veel nevenmissies doen moeite zullen hebben de verhaallijn te blijven volgen.
Het verhaal is bij vlagen wat moeilijk om te volgen. Dat heeft er ook mee te maken dat de teksten in het Japans ingesproken zijn en veel verhalende context gegeven wordt, terwijl er ook gevochten wordt. Hierdoor ging telkens een deel van het verhaal aan mij voorbij, maar gelukkig biedt de game allerlei menu’s om zaken terug te lezen. Over-all weten de ontwikkelaars met Ghostwire Tokyo een overtuigend verhaal neer te zetten. Dat komt mede door de uitstekende voice-acting en sterk neergezette characters. Tijdens het spelen leer je het nodige over je eigen character kennen en over andere characters in de wereld.
Veel van hetzelfde
Als speler start je in een relatief klein gebied en heb je de beschikking over één soort elementaire aanval. Naarmate je vordert, speel je nieuwe gebieden vrij en unlock je tevens nieuwe elementaire aanvallen, zoals aanvallen met vuur en water (Wind Weave, Water Weave en Fire Weave). Ook kun je jouw character upgraden, waarbij de standaard principes teruggezien worden, zoals het vergroten van damage output en de tijdsduur waarbinnen jouw tegenstander na een reeks aanvallen extra kwetsbaar is.
De aanvallen zien er qua vormgeving mooi uit. Als speler zul je het gevoel hebben over een stel krachtige handen te beschikken. Het uitvoeren van de aanvallen voelt ook lekker aan. Wel is het zo dat de default setting niet optimaal is. Pas je dit niet aan dan zul je het gevoel hebben dat de controls weinig soepel aanvoelen. Gelukkig biedt de game de nodige mogelijkheden om camera snelheid over de verschillende assen en sensitiviteit van de controls aan te passen. Het aanpassen van de controller settings was voor mij nodig om met name het richten op vijanden soepel en organisch aan te laten voelen. Pluspunt is natuurlijk dat de ontwikkelaars de speler hiervoor de ruimte geven.
Hoewel er verschillende soorten aanvallen en upgrade mogelijkheden bestaan, heb ik vrijwel niet het gevoel gehad dat het er echt iets toe doet. De vijanden zijn veelal hetzelfde, er is weinig variatie te bekennen. Ik had graag gezien dat aanvallen gecombineerd zouden moeten worden om aanvallen naar je hand te zetten of bepaalde upgrades optimaal te gebruiken. Helaas blijft de game echter op dit punt oppervlakkig. Tijdens het spelen kwam het er bij mij dus vooral op neer dat ik begin met de Wind Weave. Zijn deze op dan schakel ik over naar de water en vuur, tot ik weer ‘ammo’ gevonden heb. Als het echt nodig was kon ik altijd nog op mijn pijl en boog terugvallen.
De aanvallen zijn dus weinig gevarieerd en ook het type vijanden verschilt niet zo veel van elkaar. De game nodigt vrijwel niet uit om andere strategieën te proberen. Het komt veelal neer op het frontaal aangaan van de confrontatie en één voor één de geesten neerhalen. De grootste tegenvaller op dit vlak vind ik de bosses. Er zijn een aantal bosses in de game. Deze zien er indrukwekkend uit en worden door sfeervol sound design nog wat imposanter gemaakt. Helaas zijn alle bosses een natte scheet en bieden helaas niet dat beetje extra moeilijkheid die de game wel had kunnen gebruiken.
Kortom, wat de game aan actiegerichte gameplay te bieden heeft doet het oké, maar verwacht niet al te veel verdieping en vernieuwing. Zowel in de gameplay, als in de opzet van de open wereld, voelt Ghostwire Tokyo outdated en simpel aan, maar is het wel een vermakelijke ervaring!
Ruw in de afwerking
Laat ik vooropstellen dat de game er uitstekend uitziet. Het straatbeeld is prachtig weergegeven. Tokio is op een unieke en onheilspellende manier tot uitdrukking gebracht. De volgepakte stad kent veel details en met name in de avond en nacht komt de verlichting prachtig tot uitdrukking. De reflecties in de ramen en op grond zien er schitterend uit. Wel is het niet overal even consistent toegepast. Zo zijn er ook scenes waarin met name de schaduweffecten te wensen overlaten, waardoor de scene van dat moment flets oogt.
Opvallend zijn met name de performance problemen. Toen de game vorig jaar op de PlayStation uitkwam, waren deze problemen al duidelijk aanwezig. Nu, een jaar later, lijkt de situatie niet veel beter. De performance problemen zie ik vooral terug in ruimtes met veel details. De game lijkt er dan overduidelijk moeite mee te hebben, resulterend in forse framedrops. Ditzelfde zien we ook terug wanneer het bijvoorbeeld regent. De game lijkt de hoeveelheid aan bewegingen niet goed te kunnen verwerken, met als gevolg dat de speler toch regelmatig happerende beelden voorgeschoteld krijgt.
Verder valt op dat er grote verschillen in de charactermodellen zichtbaar zijn, zowel in-game tijdens het spelen, als ook tijdens de animaties. Jouw eigen character ziet er uiteraard prima uit. Toch blijft het niet onopgemerkt dat er regelmatig scenes zijn dat andere characters er behoorlijk outdated uit zien.
Spider Thread update
Met de lancering op de Xbox Series X|S kent Ghostwire Tokyo ook een grote update. De basisgame komt met de zogenaamde Spider Thread Update. De Spider’s Thread update voegt een nieuwe spelmodus toe aan Ghostwire Tokyo. Deze mode speelt als een roguelite-uitdagingsmodus. De mode bestaat uit 30 stages, die uit een totaal van 120 stages geselecteerd worden. Deze spelmodus speel je na het afronden van chapter 2 in de basisgame vrij. De mode geeft de speler de mogelijkheid om vaardigheden te verbeteren en is dus ook los te spelen. Verder zijn er in de basisgame een aantal nieuwe vijanden toegevoegd en een kleine skilltree met nieuwe vaardigheden om te unlocken.
Stel nu dat je Ghostwire Tokyo al eens op de PlayStation 5 hebt gespeeld. Is deze update dan voldoende om hem op de Xbox nog een keer te spelen? Ik betwijfel het. De grootste en belangrijkste toevoeging is de roguelite mode. Ik heb deze een uurtje gespeeld en vervolgens geconcludeerd dat ik exact hetzelfde aan het doen ben als ik in de basisgame ook aan het doen ben. Voor mij voegt het dus ook weinig toe. Het was leuk geweest als deze mode bijvoorbeeld in co-op te spelen zou zijn, maar dat is helaas niet het geval. Voor nieuwe spelers is het natuurlijk een mooie en fijne toevoeging, maar heel spannend is het niet.
Conclusie
Ghostwire Tokyo vertelt een boeiend verhaal in een prachtig vormgegeven wereld. De beklemmende en spooky sfeer weten de ontwikkelaars goed in beeld te brengen. Hoewel geplaagd door forse performance problemen, speelt de actie-gerichte gameplay met magische spells lekker weg en is zeker wel vermakelijk. Verwacht echter niet te veel diepgang in gameplay en vernieuwingen in het open-wereld genre. Ghostwire Tokyo speel je vooral voor de unieke sfeer en verhaalvertelling.
Erg positief deze review. Beetje te positief…
Graphics zijn heel erg storend, vooral als het regent.
En zodra je één stadsdeel hebt gedaan, heb je ze allemaal gedaan. Totaal geen vernieuwing of verandering. Zeer repetitief.
Verhaal ontbreekt in het begin waardoor je er niet lekker in komt. Vervolgens word het verhaal zeer voor de hand liggend.
In mijn optiek zou een 6,5 een meer realistisch cijfer zijn.
Ik herken wel wat je schrijft, met name vwb de herhalende gameplay en performance problemen. Vwb het cijfer blijft dat natuurlijk ook iets subjectiefs. Met de uitleg die je geeft zou ik ook wel kunnen volgen dat jij tot een 6 á 7 komt.