Ik lag tijdens het spelen van Destroy All Humans! regelmatig krom van het lachen. De dwaze personages, simpele humor en gestoorde missies bezorgden mij ontzettend veel plezier. Ik kon dan ook niet wachten om met het tweede deel aan de slag te gaan. Zou dit net zo mooi worden, of is de magie er wel een beetje vanaf?
In Destroy All Humans! maakten we kennis met Cryptosporidium 137, oftewel Crypto, die menselijke hersenstammen moest verzamelen voor het Furon rijk. Deze hersenstammen bevatten namelijk kleine hoeveelheden Furon-DNA dankzij een treffen tussen de Furons en de mensen in een ver verleden. Met dit DNA kon uitsterving van de Furons worden voorkomen.
Deze missie ging gepaard met allerlei verschillende ontmoetingen met de mensheid. Wat dit vooral ontzettend grappig maakte was de absolute karikatuur die er van het Amerikaanse volk werd neergezet en de verbazing van Crypto en zijn baas Orthropox 13 (Pox in het kort) over hoe onnozel de mensheid eigenlijk is. Tegelijkertijd hebben de snode plannen die zij zelf bedenken en uitvoeren ook een hoog Looney Tunes gehalte. Dit dan weer in combinatie met de dwaze wapens en geschifte missies stond garant voor een hoop onderbroekenlol.
Aan het einde van zijn missie nam Crypto de leiding in de Verenigde Staten over door zich als de president voor te doen. Destroy All Humans! 2 speelt zich tien jaar later af. Cryptosporidium 137 is dood en daarom maken we kennis met Cryptosporidium 138 die dankzij de mogelijkheid om zichzelf te klonen exact hetzelfde als 137 is. Ditmaal hebben de Russen het op ons groene Marsmannetje (Ik ben niet groen!) gemunt. Met een nucleaire raket wordt het moederschip van Crypto en Pox opgeblazen en alle DNA die ze verzameld hebben gaat hierbij ook in vlammen op. Daarnaast verliest Pox zijn leven. Gelukkig heeft hij zijn bewustzijn weten te digitaliseren en zo leeft hij voort, maar er is flink stront aan de knikker en Crypto zal flink aan de bak moeten om te voorkomen dat alles waar hij zo hard voor heeft gewerkt in duigen valt.
Upgrade
Met Destroy All Humans! kregen we twee jaar terug een remake van het origineel. Destroy All Humans! 2 Reprobed is ook een remake, maar dan uiteraard van het tweede deel dat oorspronkelijk in 2006 al verscheen. Als je de vorige game gespeeld hebt dan weet je ongeveer wat je dus van deze remake kunt verwachten. Het bronmateriaal is origineel. Dezelfde dialogen met de origineel ingesproken stemmen, dezelfde missies en werelden, maar dan grafisch allemaal opnieuw opgebouwd en qua controls gemoderniseerd. Een mooie upgrade dus. Maar behalve ten opzichte van het origineel is de game ook een upgrade ten opzichte van het eerste deel. Het is meer van hetzelfde, maar dan groter en mooier.
Grafisch gezien heeft Destroy All Humans! 2 Reprobed dezelfde stijl als zijn voorganger. Dat betekent een cartoony stijltje dat alle kenmerken van de diverse personages flink uitvergroot. Daarnaast zitten er nu vooral meer details in de game. Gedetailleerdere character models, meer detail in de omgevingen en de wereld en ook met name een vollere en meer diverse wereld.
Minder lineair
Waar je in de vorige game nog vooral losse levels speelde, daar kent deeltje 2 een iets meer open structuur. In plaats van dat je vanuit je ruimteschip een level/missie selecteert en die uitspeelt wordt je nu losgelaten in verschillende hubwerelden van waaruit je zowel te voet als met je vliegende schotel vrij kunt gaan en staan waar je wilt.
Zo kun je hoofdmissies of zijmissies opzoeken en spelen, maar ook bepaalde doelen voor een upgrade van je wapens of alien-krachten voltooien. Hierdoor voelt de game vooral groter. Deze hubwerelden zijn overigens ook fantastisch om te ontdekken en dan vooral omdat dit ook wederom heerlijke karikaturen van de werkelijkheid zijn. Zo heb je het Amerika uit de jaren zestig dat vol zit met hippies, Engeland met stijve theedrinkers, Japan, Rusland en zelfs de maan.
De missies zelf verschillen overigens nogal in kwaliteit. Vooral de hoofdmissies zijn briljant, omdat die het verhaal voortstuwen, lekker divers zijn en vooral bomvol humor en dwaze personages. Denk aan een hippie die een wereld vol vrije liefde wil creëren door iedereen te drogeren, of een stijve Brit die in veel te traditionele kleding eigenlijk voor de geheime dienst werkt. De zijmissies zijn repetitiever en bestaan eigenlijk altijd uit npc’s van A naar B begeleiden of ergens een voorwerp ophalen. Behalve dat het wat vrijer voelt dan het vorige deel is de opzet verder redelijk gelijk en relatief simpel. Behalve de eindbazen, die zijn dan weer behoorlijk lastig.
Nog een dingetje dat nieuw is zijn de keuzemenu’s tijdens verschillende dialogen. Stel je hier echter niet te veel van voor, op het verhaal heeft het nul invloed. Het zit er vooral voor de humor in. Een serieuze vraag stellen of iemand voor lul zetten? Dan is de keuze snel gemaakt toch?
Overigens kom je uiteindelijk toch op de uiteindelijke serieuze vraag uit om verder te kunnen met het verhaal, dus humor is ook het enige wat de keuzes toevoegen.
Humor
Die humor is eigenlijk waar de hele game op draait. Trek je dat, dan is deze game fantastisch. Hou je wat minder van goedkope onderbroekenlol of domme oneliners, dan blijft er niet heel veel over in deze game. Maar dat was met de vorige game ook al het geval.
Ikzelf hou ontzettend van die domme humor. Ik moet elke keer dat ik de Anal Probe gebruik en mijn vijanden verkrampt weg zie hobbelen weer giechelen. Hetzelfde geldt als Crypto weer eens een hippie, soldaat, agent of wat voor NPC dan ook voor lul zet. En ook als Crypto opzichtig en onhandig een beeldschone maar dodelijke ex-KGB agente probeert te versieren en alle dingen zegt die je eigenlijk niet kunt zeggen. Waarom? Omdat ik negen ben op zulke momenten.
Die humor werkt ook door in de wapens. De Anal Probe heb ik al genoemd, maar Zap-O-Matic en Dislocator zijn ook hilarisch. De eerste zet vijanden onder stroom met alle schokkerige bewegingen en geluiden die daarbij horen. De Dislocator verandert vijanden, auto’s en eigenlijk al het andere waar je hem op richt in stuiterballen. Een politieauto al stuiterend een groep vijanden uit zien schakelen is echt hilarisch. Heerlijk!
Niet alleen maar lol
Helaas is het niet alleen maar lol in Destroy All Humans! 2. Zo kent de game flinke framedrops als er maar genoeg tegelijk gebeurt en heeft de game vrij veel last van textures die net te laat ingeladen worden. Daarnaast worden met name de zijmissies erg snel behoorlijk repetitief en is er een slechte balans qua moeilijkheidsgraad in de game. Zo zijn de meeste missies gewoon prima te doen op de hogere moeilijkheidsgraden, maar maken de eindbazen me met regelmaat zelfs op de laagste stand nog vrij makkelijke een kopje kleiner.
Conclusie
Destroy All Humans! 2 Reprobed doet eigenlijk alles wat het eerste deel ook al deed, maar dan groter en iets soepeler. De humor is weer goed aanwezig, de gameplay is tof en lekker simpel en dit is wederom een heerlijke game voor een paar missies tussendoor.
De game kent wel een aantal bugs en andere minpunten, maar dat mag voor mij de pret niet drukken. Ik heb de game met erg veel plezier gespeeld en ik kan deze titel dan ook van harte aanbevelen.
