Anthem is misschien wel het meest besproken spel van de afgelopen jaren. EA presenteerde de game twee jaar geleden met trots als hun meest ambitieuze project, maar mag EA trots zijn op hun uiteindelijk opgeleverde product?

Op de E3 van 2017 kregen we een klapper van een trailer te zien met ECHTE gameplay, want: “Everything you are about to see was captured in-game running in real-time”. Al watertandend zaten we de trailer te bekijken.

Anthem Gameplay Trailer – E3 2017

Met deze trailer in het achterhoofd begonnen we een maand geleden aan de beta en daar bleek toch al dat we deze trailer maar beter uit onze hoofd konden zetten, want dit is simpelweg niet wat je krijgt. Welke verwachting mogen we dan nog hebben? De hoop is altijd dat het een en ander nog wordt rechtgetrokken voor de release, maar we weten dat we geen fundamentele veranderingen hoeven te verwachten. Het is tenslotte wel Bioware, de maker van de Mass Effect serie. Hoe pakt de uiteindelijke game dan uit? Dat laten we je nu weten!

Laden, laden en nog eens laden

Laadschermen, een fenomeen wat je in games anno 2019 zo weinig mogelijk wilt tegenkomen. In Anthem echter voert het de boventoon. Niet alleen om in de game te komen, maar bij het overgaan van Fort Tarsis, de spelers-hub, naar de game zitten flinke wachttijden met een bijbehorend statisch scherm. Maar erger nog, tijdens missies zijn er ook laadschermen om nieuwe gedeeltes van de missie te laden. Het kan dus voorkomen dat je zo een paar minuten kwijt bent voor een simpele missie en je onder aan de streep dus meer aan het laden dan aan het spelen bent geweest.

Een ander groot issue in de game is dat je niet weet welke loot je oppakt, slechts de rarity van je loot, je weet wel, die kleurtjes: wit, groen, blauw, paars en oranje. Je ziet je loot pas bij het beëindigen van de speelsessie. Dit is niet alleen heel erg 2004, maar het zorgt er ook voor dat je niet on-the-fly nieuwe loot kunt equippen. Om gear te equippen moet je naar een speciaal gedeelte in Fort Tarsis genaamd de Forge.

Nieuwe wapens of uitrusting equipen gebeurt dus op de volgende manier:

Ik schiet een vijand kapot en die dropt een paars item. Ik pak het paarse item op en ik zie een pop-up verschijnen dat ik inderdaad een paars item heb opgepakt. Ik maak de missie af.

En ik krijg een laadscherm.

Ik krijg een melding dat de missie geslaagd is en ik krijg een lijst met alle loot te zien wat ik heb gevonden. Het blijkt dat daar een paarse assault rifle in zit. Om die te equipen moet ik naar de Forge reizen waar alle items ge-equipped kunnen worden.

Nog een laadscherm.

Ik equip de nieuwe assault rifle en wat andere loot wat ik heb gevonden en ik verlaat de Forge.

Weer een laadscherm.

Ik start een nieuwe missie om mijn nieuwe assault rifle te proberen.

Laadscherm.

Ik schiet een vijand, blijkt dat de gun schijt is en ik graag terug switch naar m’n vorige, dus ik begin weer van vooraf aan.

Laadscherm…

Irritant worden die laadschermen ook als je om connectie-problemen, die nog wel eens voorkomen, uit de game wordt geknikkerd. Dan mag je weer een paar laadschermen door.

Ook opvallend, en behoorlijk ouderwets, is dat er geen sprake is van drop-in en drop-out multiplayer. Dit is toch iets wat je minstens zou verwachten. Wanneer je de open wereld verkent of een missie aan het doen bent, dat je de hulp van vrienden kan inroepen, maar nee. Je squad, die maximaal 4 spelers kan hebben, wordt namelijk altijd volgeboekt met andere spelers. Ook bij simpelweg free-roamen. Er is dus geen mogelijkheid om je eigen vrienden tijdens het spel uit te nodigen, dit moet je vooraf doen.

Downgrade, maar zeker niet slecht

Wat minder ouderwets is, zijn de graphics. De game draait namelijk op de Frostbite engine en deze heeft natuurlijk al meer grafisch pracht tevoorschijn getoverd. Anthem is met z’n uitgestrekte jungle-achtige wereld natuurlijk een prachtige showcase om grafisch flink uit te pakken. En dat is ook precies wat Bioware heeft gedaan, de wereld is namelijk prachtig. Uitgestrekt, horizontaal een verticaal, maar met veel detail en goede variatie in de verschillende secties. Het is weliswaar een stuk minder mooi dan we in de veelbelovende trailer zagen, je zou dus zeker kunnen spreken van een downgrade. Ook is de wereld minder levendig dan werd voorgesteld in diezelfde trailer en als klap op de vuurpijl krijgen we af en toe behoorlijke pop-ins waarbij de hele wereld voor je gezicht wordt opgebouwd. Al deze dingen helpen niet echt mee met de tegenvallende verwachtingen, maar objectief gezien is deze game mooier dan z’n concurrenten.

Het vliegsysteem, waarmee je jezelf als Iron Man door de wereld verplaatst, is dan ook een schot in de roos. Het voelt heerlijk om over de bossen en watervlaktes te vliegen. En het voelt ook machtig om de wetenschap te hebben dat je vanaf elke plek de lucht in kunt springen en binnen 5 seconden het strijdveld op 100 meter hoogte kunt overzien. Dit voelt 100 keer beter aan dan die klote-sparrow uit Destiny.

Fort Tarsis

Fort Tarsis is de thuisbasis. Die plek is er enkel voor jou, hier lopen dus geen medespelers rond. Hier vind je alle quests, hier speelt het grootste deel van het verhaal zich af en uiteraard kun je hier shoppen. Voor Fort Tarsis geldt hetzelfde als de buitenwereld van Anthem, het is weliswaar prachtig, het ziet er erg goed uit, maar het is niet wat ons beloofd is. Er is weinig dynamiek te vinden namelijk. Iedereen doet zijn eigen routine op z’n eigen halve vierkante meter, wat niet te vergelijken is met wat we zagen in de eerste trailer.

Iets wat heel erg tegenvalt zijn de characters in de game. De personen met wie je in Fort Tarsis de gesprekken voert hebben zeer ondermaatse animaties. De voice-acting zit wel goed, maar het klopt voor geen kant met hoe de NPC’s gepresenteerd worden. Ook zijn de gesprekken en het keuzesysteem niet heel erg interessant, vooral omdat je weet dat de keuzes die je maakt totaal geen invloed op de game zelf hebben of op de uitkomst. Het maakt allemaal geen reet uit wat je kiest, de game stuurt je uiteindelijk toch dezelfde kant op. Van Bioware, die dit systeem toch als paradepaardje heeft, hadden we echt wel meer verwacht. Maar alles wat we krijgen is een generiek verhaaltje met oninteressante NPC’s die werken als standbeelden in een museum. Ze hebben een eigen halve vierkante meter aangewezen gekregen waar ze de hele game lang staan en ze gaan aan als je voor ze staat en op A drukt en ze gaan weer uit als hun dialoogje klaar is.

Voorbeeld van een “dialoog”

Wat ik al zei, de voice-acting is zo slecht nog niet. Ook met het beperkte animatiewerk zit er af en toe wel een grappig gesprekje bij wat vermakelijk genoeg is om even bij te grinniken, dus het is niet enkel en alleen kommer en kwel. Maar ik vraag me sterk af wat er met Bioware is gebeurd. Bij Mass Effect Andromeda hadden we namelijk dezelfde klachten over de animaties van de personages, toen dachten we dat Bioware z’n top-team op Anthem had gezet, maar ook bij Anthem blijkt precies hetzelfde aan de hand te zijn. Blijkbaar is de ontwikkelaar simpelweg niet tot beter in staat en hebben we teveel verwacht.

Verhaal

Het verhaal is niet zoals we dat van Bioware gewend zijn. Ook zijn interessante wendingen in het verhaal op 1 vinger te tellen. Het is het aloude concept dat er een nieuwe groepering is met een machtige leider die uit is op meer macht, de huidige bevolking komt bedreigen en jij als held het moet opnemen tegen deze leider om de wereld te redden.

De game begint veelbelovend en kent een paar coole cinematics met interessante gevechten waar tientallen Freelancers, strijders met een Javelin (de exo-suit die je aanhebt) en grote AT-AT-achtige gevaartes het opnemen tegen de Dominion, de vijandige eenheid. In werkelijkheid zal je dit zelf nooit zo gaan ervaren. Die AT-AT-machines tref je namelijk nooit in de open wereld of tijdens missies aan, enkel en alleen als statische objecten. Ook gaat het in het verhaal over andere steden, maar hier kun je niet naar toe in de game. Het enige wat je in de game kunt is naar Fort Tarsis of free-roamen. De game strandt halverwege ook in een hele hoop generieke missies met weinig voortgang in het verhaal. Tijdens deze missies had ik nogal eens last van een deja-vu: “Dit heb ik toch al gedaan?” Maar het komt er op neer dat je vaak in eenzelfde gebied hetzelfde moet doen. Pas veel later komt het verhaal weer een beetje op gang en kun je genieten van een paar goede cinematics en een paar goede afsluitende missies.

Gameplay

Essentieel is de gameplay natuurlijk en dit is gelukkig iets waar ik erg positief over kan zijn. De verschillende classes werken heel fijn, je hebt namelijk de keuze uit een viertal verschillende exo-suits, ook wel Javelins genoemd. Daarbij varieert het van een tank tot support en assault. Ik ben erg gecharmeerd van de Storm die naast z’n reguliere wapens, die elke Javelin heeft, ook een tweetal energy-skills heeft om de vijand mee aan te vallen, zoals vuurballen en frost spikes, en een defensieve skill heeft, zoals een zone waarin je skills extra snel generen. Elke Javelin heeft zo z’n eigen sterktes waarmee de 1 bijvoorbeeld beter een melee-speelstijl kan gebruiken en de ander het volledig van z’n guns moet hebben. De skills van je Javelin zijn aan te passen en sterker te maken met de loot die je vind. In plaats van een vuurbal zou je bijvoorbeeld ook een bliksemaanval kunnen gebruiken om zo meerdere vijanden aan te vallen als dat beter bij je speelstijl past.

Ook nieuw is het inzetten van combo’s. Elke Javelin heeft een set aan skills die een bepaalde combo kunnen starten en een bepaalde set aan skills die een combo kunnen afmaken. Als je deze skills dus met elkaar afwisselt kun je behoorlijke krachtige aanvallen uitvoeren. Dit geeft het vechten een extra laag om te beheren en beheersen in de game, een welkome toevoeging.

De verschillende Javelins maken de gameplay lekker dynamisch. Uniek is dat je de mogelijkheid hebt om het strijdveld van bovenaf af te werken. Het kan soms een goede strategie zijn om even in de lucht te hangen om je vijanden af te werken, en bij andere type vijanden werkt dit dan weer totaal niet en moet je de strategie aanpassen. Het is leuk om je dit meester te maken om zo telkens een tandje beter te worden.

Drang om te blijven spelen

Voor een MMO zoals dit is het belangrijk dat er continu een drang is om te blijven spelen. Dit zal de ontwikkelaar moeten regelen door middel van twee zaken: interessante missies en interessante loot. Hier valt nog genoeg te verbeteren voor Anthem. De missies zijn zoals gezegd nogal afwisselend, de verschillende verhaal-missies waren wel leuk, maar die zijn dan weer niet opnieuw te spelen. In de praktijk doe je dus vooral de duizend-in-een-dozijn-missies of een van de stronghold missies die zijn gekopieerd vanuit het verhaal. Niet per se verkeerd, maar niet te vergelijken met de Raids uit Destiny.

Het niet on-the-fly kunnen proberen van nieuw gevonden wapens is iets wat erg afdoet van het lootsysteem. Ook is het simpelweg zo dat de loot zelf niet zo interessant is. Er zijn slechts een paar variaties van elk type wapen en die variaties lijken bijna identiek. Zodra je van common wapens naar rare en epic wapens gaat, verwacht je toch ook een bepaalde fysieke upgrade, maar dat is er niet. Het powerlevel en de damage gaan omhoog en daar moet je het mee doen.

Conclusie

De game komt in veel opzichten tekort en is in bijna alle opzichten een downgrade van wat we twee jaar geleden te zien kregen. De overdaad aan laadschermen is een stap terug in de tijd. Nog een stap terug in de tijd is het gemis van een drop-in/drop-out systeem. Alles waar Bioware bekend om staat is niet terug te vinden in de game: een goed verhaal, interessante personages en een keuzesysteem wat impact heeft.

Doordat je niet zomaar in free-roaming kunt stappen en je na elke missie weer automatisch uit de wereld wordt geroepen, nodigt het niet uit om de freeplay te spelen of op ontdekking uit te gaan.

Er zijn nog wat glitches, crashes en bugs hier en daar, maar niet zodanig veel dat het echt irritant is, maar wel teveel voor een game van dit niveau.

De gameplay is dan wel weer prima, het skill-systeem met de verschillende Javelins werkt goed en is verfrissend, maar het lootsysteem valt dan weer tegen.

Mocht je EA access hebben, ga de game dan lekker voor die 10 uur proberen. Heb je dit niet, kijk dan even de kat uit de boom. Wellicht kan EA de game dermate patchen dat alle shit is opgelost en dan ontstaat er zeker een goede game, maar voor nu kun je beter naar de concurrentie kijken, ongeacht de mooiere wereld van Anthem.

RECENSIES OVERZICHT
Anthem
6.5
review-anthem-niet-de-game-die-we-hadden-verwachtPlus: <br> - Solide gameplay <br> - Mooie wereld <br> - Vliegen is heerlijk <br> Min:<br> - Veel laden <br> - Niet on-the-fly kunnen equipen <br> - Nog wel wat glitches, crashes en bugs <br> - Saaie loot <br> - Weinig interessant verhaal en personages <br>
Abonneer
Abonneren op
0 Reacties
Inline Feedbacks
Bekijk alle reacties