Op 24 juli 2025 komt Wuchang: Fallen Feathers uit. In aanloop naar release heeft Rik de game kunnen spelen. In de videoreview deelt hij zijn indrukken met redacteur Renco. Heeft deze nieuwe soulslike indruk weten te maken en een plekje op de nu al legendarische GOTY-lijst van 2025 weten te bemachtigen? Je hoort en leest het in deze review.
Wuchang: Fallen Feathers is een actievolle RPG van het Soulslike-type, ontwikkeld door de Chinese studio Leenzee. Deze ontwikkelaar, gevestigd in Chengdu, combineert in dit project traditionele Chinese cultuur met moderne game-technologie via Unreal Engine 5. De game wordt uitgegeven door 505 Games. Wat Wuchang uniek maakt, is de sterke nadruk op een historische en mythologische sfeer, geïnspireerd door de turbulente laatste jaren van de Ming-dynastie, ‘vermengd met bovennatuurlijke elementen en folkloristische invloeden uit onder andere de Sanxingdui-beschaving’, aldus de ontwikkelaars.
Het verhaal draait om Bai Wuchang, een vrouw die aan geheugenverlies lijdt en tegelijkertijd is besmet met een mysterieuze ziekte die mensen in monsterlijke wezens verandert. Tijdens haar zoektocht naar haar verleden reist ze door een door oorlog geteisterd land vol verval, chaos en bovennatuurlijke dreigingen. Wat begint als een persoonlijk gevecht, groeit uit tot een bredere strijd tegen een wereld die uit balans is geraakt. Spelers komen onderweg in contact met verschillende personages, facties en morele dilemma’s die invloed hebben op de afloop van het verhaal.
Qua gameplay volgt Wuchang: Fallen Feathers duidelijk de bekende Soulslike-traditie: uitdagende gevechten, zorgvuldig getimede aanvallen en het beheersen van vijandpatronen staan centraal. Spelers kunnen wisselen tussen diverse wapens en krachten, waaronder een uniek vechtsysteem dat spelers beloont voor agressieve, risicovolle speelstijlen. Verkenning speelt ook een belangrijke rol; de wereld zit vol geheimen, zijpaden en verborgen gevaren. De game combineert een duistere sfeer met strategische combat en een gelaagd verhaal, wat het tot een veelbelovende titel maakt binnen het genre.
De videoreview kun je hier bekijken:
Samenvatting van de videoreview:
Rik en Renco bespreken in bovenstaande videoreview de indrukken die met de game zijn opgedaan. Rik had hoge verwachtingen door zijn voorliefde voor het genre en zijn recente ervaringen met games als Elden Ring en Lies of P. Visueel is hij onder de indruk: de wereld, die gebaseerd is op de 17e eeuws Ming-dynastie, ziet er prachtig uit, met sfeervolle bossen, authentieke gebouwen en goed vormgegeven biomen. Die artistieke kant is volgens hem een van de sterkste punten van de game.
Toch is zijn enthousiasme tijdens het spelen snel afgezwakt. Vooral het verhaal weet hem niet te grijpen. De game begint met de inmiddels welbekende opening waar menig game mee begint: een hoofdpersoon met geheugenverlies die ontwaakt in een grot, iets wat hij als vermoeiend en cliché ervaart. De verhaalvertelling is volgens Rik gefragmenteerd, verwarrend en weinig meeslepend. Dialogen voelen afstandelijk aan, vaak met NPC’s achter deuren of ramen, en het is moeilijk te achterhalen wat hoofd- en zijmissies zijn. Daardoor haakte hij al snel af op narratief vlak.
Skyborn Might
De gameplay zelf bevat wel interessante elementen. Het gevechtssysteem is sterk gericht op dodgen in plaats van pareren, waarbij spelers beloond worden met succesvolle dodges via onder andere het “Skyborne Might”-systeem dat energie vrijgeeft na succesvolle ontwijkingen. Ook wordt de innerlijke “Madness”-mechaniek besproken, waarbij aanvallen versterkt worden, maar tevens risico’s met zich meebrengt. Deze ideeën vindt Rik origineel en fris. Ook het uitbouwen van een skilltree, afgestemd op je speelstijl, wordt geprezen. Toch hapert het aan de uitvoering: de controls voelen soms onnauwkeurig, de camera werkt tegen in krappe ruimtes, en afstanden tot vijanden zijn lastig in te schatten – allemaal problemen die frustratie oproepen in een genre dat draait om precisie.
Technische problemen
Daarnaast heeft de game in de huidige staat te lijden onder performance issues. Rik noemt stotterende beelden, screen tearing en vijanden die door muren slaan. Zelfs op performance mode heeft hij regelmatig last van haperingen. Ook de wereldnavigatie is onduidelijk: shrines als checkpoints zijn schaars, het kompas helpt nauwelijks, en veel gebieden lijken op elkaar, wat kan leiden tot doelloos ronddwalen en verlies van progressie. Deze frustraties ondermijnen het plezier en zorgen ervoor dat hij de game voorlopig laat liggen.
Toch is Rik niet alleen maar negatief: hij ziet potentie in Wuchang: Fallen Feathers, zeker als dit de eerste grote game is van de ontwikkelaar. De variatie in speelstijlen en de visuele flair maken het volgens hem een game met een stevige basis. Als de technische tekortkomingen via patches worden aangepakt, zou hij de game later graag nog eens opnieuw proberen. Mogelijk in een verbeterde, complete editie.
Conclusie
Wuchang: Fallen Feathers is een actie-RPG die zich duidelijk positioneert binnen het soulslike genre, met een focus op uitdagende gevechten, een gedetailleerd progressiesysteem en een esthetisch vormgegeven spelwereld geïnspireerd door Chinese folklore. De flexibiliteit in speelstijl en de aandacht voor wapenaanpassing geven spelers ruimte om hun eigen aanpak te verfijnen, terwijl de visuele sfeer bijdraagt aan een overtuigende setting.
Tegelijk kent de game ook zijn beperkingen. Technische haperingen, weinig variatie in vijanden en schaars geplaatste opslagpunten kunnen voor frustratie zorgen, zeker in lastige secties. De navigatie voelt soms (te) onduidelijk aan en het verhaal blijft wat vlak, met weinig opvallende personages. Ondanks dat weet Wuchang genoeg interessante ideeën en sfeer neer te zetten om liefhebbers van soulslikes een degelijke, zij het niet foutloze, ervaring te bieden. Ik zou de game om die reden wel aan kunnen bevelen voor de liefhebbers, maar deze vogel is na 15 uur spelen gevlogen, op zoek naar andere avonturen.
