Vanaf vandaag kunnen spelers met Simon the Sorcerer: Origins aan de slag. Een franchise met een flinke geschiedenis. In aanloop naar de release van dit nieuwste deel heeft Rob de game mogen spelen. Benieuwd wat hij er van vindt? Check dan onze nieuwe videoreview!
Simon the Sorcerer’s eerste avontuur stamt alweer uit de jaren ’90 — 1993 om precies te zijn. Deze door Adventure Soft ontwikkelde point-and-click-adventure wist zich te onderscheiden door zijn gevatte, sarcastische humor en zijn prachtige pixelart-stijl. Het kon dan ook niet uitblijven dat er na dit succes een tweede deel zou volgen, dat wederom succesvol bleek te zijn. Het kon niet misgaan, zou je denken.
Echter, de studio achter de franchise tuimelde in dezelfde valkuil als menig andere ontwikkelaar rond de eeuwwisseling. Games à la Tomb Raider werden de nieuwe norm, en veel franchises maakten de overstap naar het hippe, nieuwe 3D. Maar zoals velen kwam ook Adventure Soft erachter dat niet alles wat blinkt, goud is.
Simon the Sorcerer 3D werd dan ook een grote flop voor de studio. Het zag ernaar uit dat dit weleens het einde van de franchise zou kunnen betekenen. Niets bleek echter minder waar: Adventure Soft koos ervoor om de IP uit te besteden aan andere studio’s. In 2007 en 2009 bracht de Duitse studio Silver Style Entertainment Simon the Sorcerer 4 en 5 uit, die door critici matig werden ontvangen.
Na deze twee delen is de IP inmiddels ondergebracht bij de nieuwe Italiaanse ontwikkelaar Smallthing Studios, die met Origins de franchise nieuw leven wil inblazen. Naar aanleiding van de release van Simon the Sorcerer: Origins heb ik mij de afgelopen weken ondergedompeld in de magische wereld van Simon the Sorcerer. Ik heb alle delen van begin tot eind uitgespeeld en was dan ook erg benieuwd wat de nieuwe Italiaanse ontwikkelaar met deze franchise weet klaar te spelen.
Ik was vooral nieuwsgierig hoe het Origins-verhaal zou uitpakken, omdat het verhaal uit het origineel eigenlijk de fundering vormt van de hele reeks. Heeft Smallthing Studios goud in handen, of is het wederom een natte scheet?
Check de videoreview:
Samenvatting van de videoreview
In de videoreview vertelt DM4S dat deze nieuwe titel erin slaagt de magie en charme van de oorspronkelijke games uit de jaren negentig opnieuw tot leven te brengen. Waar de franchise na het derde deel volgens hem flink aan kwaliteit verloor – vooral toen men de overstap maakte naar 3D en latere delen werden uitbesteed aan andere studio’s – weet de Italiaanse ontwikkelaar achter Origins de serie volgens hem weer in ere te herstellen. De game voelt voor hem “alsof hij tussen deel één en twee in past”, wat gezien de hoge status van die eerste titels een groot compliment is.
Wat Rob vooral aanspreekt, is het verhaal. Hij noemt het vloeiend, logisch opgebouwd en met genoeg humor om het authentieke Simon the Sorcerer-gevoel terug te brengen. De sarcastische toon van hoofdpersonage Simon – een handelsmerk van de serie – is weer van de partij en werkt verfrissend na de tegenvallende, warrige scripts van de vierde en vijfde delen. Ook prijst hij de artstyle: een kleurrijke, handgetekende look die de sfeer van de klassieke games eer aandoet zonder oubollig te worden. De werelden ogen volgens hem gedetailleerd en levendig, met afwisselende omgevingen zoals dorpen, bossen en een tovenaarsacademie die ook echt ‘bewoond’ aanvoelen.
Lekker puzzelen
De puzzels zijn grotendeels inventory-based, wat betekent dat je gevonden voorwerpen met elkaar combineert of op de juiste plek gebruikt om verder te komen. Rob waardeert dat deze puzzels logisch zijn en prettig wegspeelen, al vindt hij ze soms wat te eenvoudig. Voor doorgewinterde point-and-clickfans kan de game daarom aan de makkelijke kant zijn, maar juist voor nieuwkomers is dat volgens hem een slimme keuze. Omdat Origins ook het eerste deel in de reeks is dat op consoles – waaronder Xbox – verschijnt, ziet hij het als een ideale kennismaking voor een nieuwe generatie spelers.
Een ander sterk punt is de presentatie. Rob is vol lof over de voice-acting, die volgens hem “weer topnotch” is. De originele stemacteur van Simon uit 1993, Chris Barrie, is teruggekeerd, wat hij een mooi eerbetoon vindt aan het verleden. In tegenstelling tot de slecht ingesproken vierde en vijfde delen voelt Origins daardoor professioneel en vertrouwd aan. De animaties en achtergrondgeluiden dragen verder bij aan de sfeer: in elk gebied is wel iets te zien of te horen, van wandelende dorpsbewoners tot magiërs die in hun academie rondstruinen.
Kort van stof
Ook qua besturing is Rob te spreken over de keuzes die spelers krijgen. Je kunt de game in klassieke point-and-click-stijl spelen, of via een modernere variant met hotspots. Hijzelf prefereert de traditionele manier, omdat dat het authentieke gevoel beter vasthoudt, maar hij prijst de toegankelijkheid dat beide opties aanwezig zijn. Bovendien zitten er voor fans tal van leuke verwijzingen en easter eggs in, zoals een pixelart-doosje van de eerste game dat je in de wereld kunt vinden – kleine details die aantonen dat de ontwikkelaars de geschiedenis van de serie goed kennen en respecteren.
Zijn enige echte kritiekpunt is de speelduur. Met zo’n zeven tot acht uur vond hij Simon the Sorcerer Origins wat aan de korte kant, zeker in vergelijking met de eerste delen die twintig uur konden duren. Daardoor vindt hij de adviesprijs van dertig euro iets te hoog, maar hij benadrukt dat de game de moeite absoluut waard is, vooral als je hem in de aanbieding tegenkomt. Voor liefhebbers van het genre noemt hij het zelfs “een must-play”.
Conclusie
Smallthing Studios zet met Simon the Sorcerer: Origins de franchise weer helemaal terug op de kaart. Met een prachtige artstijl, sterke puzzels en een leuk, humoristisch verhaal wist de game mij van begin tot eind te boeien. Het is dan ook jammer dat de game wel erg kort is. Ben je echter een groot fan van point-and-click-adventures en de Simon the Sorcerer-franchise, laat deze game dan zeker niet aan je voorbijgaan.
