Afgelopen week kreeg Pacific Drive een surprise release op de Xbox. Matthew is in de game gedoken, heeft de credits laten rollen én de game volledig weten te completen. In deze videoreview deelt hij zijn indrukken met deze bijzondere titel!
De titel komt wellicht menigeen bekend voor, maar de reacties die we afgelopen week op onze Discord vooral gelezen hebben was in de strekking als ‘wat voor soort game is het nou eigenlijk’?. De uitgever laat weten dat Pacific Drive een unieke survivalgame is vanuit het perspectief van de bestuurder, waarin je auto je enige metgezel is. Je doorkruist een surrealistische herinterpretatie van het Pacific Northwest en trotseert bovennatuurlijke gevaren terwijl je je een weg baant door de mysterieuze Olympic Exclusion Zone. Deze verlaten onderzoekszone zit vol anomalieën en geheimen die wachten om ontdekt te worden.
Elke rit in Pacific Drive is anders: de wereld verandert voortdurend en daagt je uit met stormen en bizarre verschijnselen. Je voertuig is je reddingslijn – verzamel materialen, knutsel nieuwe uitrusting en pas je stationwagen aan met mods en onderdelen om het verraderlijke landschap te trotseren. De game combineert spanning met stijl, ondersteund door een originele soundtrack van Wilbert Roget II en meer dan twintig gelicentieerde nummers.
Nu ook op de Xbox te spelen
Sinds de release in februari 2024 heeft Pacific Drive wereldwijd meer dan 1,4 miljoen exemplaren verkocht op PlayStation 5 en PC. Ontwikkelaar Ironwood Studios blijft de game actief ondersteunen met gratis contentupdates, waaronder de ‘Endless Expeditions’-update van april, die eindeloze ritten en een handige ‘Suspend Run’-functie toevoegt. De game was dus al op andere platformen bekend en heeft een flinke playerbase weten op te bouwen. Sinds deze week is de game ook op Xbox te spelen en via Xbox Game Pass. De verrassingsrelease ging gepaard met de release van nieuwe content.
De uitbreiding Whispers in the Woods voor Pacific Drive introduceert een nieuw verhaal waarin je een mysterieuze secte van Anomalie-aanbidders ontmoet. Je verkent een onbekend deel van de Olympic Exclusion Zone, vol vreemde symbolen, nieuwe gevaren en geheimen. Tijdens je tocht ontdek je krachtige Artefacten met onverklaarbare effecten, terwijl je samen met je stationwagen probeert te overleven in deze angstaanjagende omgeving.
Check hier de videoreview:
Samenvatting van de videoreview:
Matthew vertelt dat de kern van de game een first-person survivalgame is met roguelike-elementen. Het verhaal: je belandt per ongeluk in een afgesloten “exclusion zone” achter een mysterieuze muur, vindt een uitgewoond autowrak en bouwt dat ding stap voor stap weer op. Die auto – een zogenaamde “remnant” – is speciaal, want hij blijft rijden in een omgeving waar alles anders kapot is. In plaats van een eindbaas draait de progressie om vragen en antwoorden: wat is deze zone, waarom bestaat die muur, waarom werkt jouw wagen nog, wie zit hierachter? Je krijgt hulp via stemmen op de radio: jijzelf praat niet, anderen praten tegen je. De game gebruikt runs door “junctions” (procedureel gegenereerde gebieden) waar je rijdt, scrap verzamelt, onderdelen repareert, brandstof zoekt en probeert in leven te blijven. Je keert steeds terug naar een garage-hub waar je upgrades doet, vergelijkbaar met de hub in Hades.
Een game die je op je tenen houdt
Die loop – rijden, looten, repareren, terug naar de hub, verder bouwen – is waar zowel het survival- als het roguelikegevoel vandaan komt. De auto ís je leven. Als je benzine op is, accu leegloopt, deuren eraf gesloopt zijn of je motor in de soep draait, zit je vast en ga je eraan. In elk level zoek je dus naar materialen om panelen te vervangen, gereedschap te craften en de wagen rijdend te houden. Ondertussen kom je “anomalies” tegen: bizarre verschijnselen in de zone. Een voorbeeld dat hij geeft zijn de zogenaamde creepy crash test dummies die stil lijken te staan, maar zodra je even wegkijkt doen ze Weeping Angel-dingen en komen ze dichterbij. Raak je ze, dan ontploffen ze en slopen ze je auto, wat jou weer resources kost. Andere anomalies proberen je letterlijk met auto en al weg te sleuren of vallen je aan uit het niets. Daardoor zit je constant licht gespannen achter het stuur – Matthew noemt het een “roadtrip die je op je tenen houdt.” Het is niet puur horror, maar wel oncomfortabel en onvoorspelbaar genoeg dat je nooit echt kunt ontspannen.
Mysterieus verhaal
Over de storytelling is hij positief. Het spel geeft je niet nonstop tussenfilmpjes; het laat je vooral rijden en verkennen, en via de radio praten NPC’s met je. Terwijl jij scrap zoekt of rustig rijdt in het donker door een bos vol gekke energievelden, hoor je twee stemmen discussiëren over wat er is gebeurd en wie verantwoordelijk is voor deze zone. Dat houdt je nieuwsgierig zonder je te stoppen met spelen. Volgens hem voelt het organisch: de game duwt je niet elke vijf minuten met “ga hierheen!!” maar laat je je eigen tempo pakken. Als je dichterbij een story-objective komt, start er een gesprek en krijg je meer lore. Hij zegt dat het in het begin nog even chaotisch kan zijn (zeker voor nieuwe spelers die tegelijk proberen niet dood te gaan, hun auto te fixen én naar een audiobriefing te luisteren), maar later valt dat ritme op z’n plek en wordt het juist een fijne combinatie van vrijheid en mysterie.
Met wat tweaks prima op de ROG Xbox Ally X te spelen
Hij heeft ook kritiekpunten. De grootste is quality-of-life en performance. Op console en ROG Xbox Ally X voelt de inventaris- en loot-bediening soms stroef. Meestal kun je gewoon spullen van een kist naar je eigen inventory verplaatsen, maar soms weigert het spel ineens om iets terug te schuiven en moet je uit en weer in het menu, wat irritant is als je op een controller speelt en niet gewoon met een muis kunt slepen.
Technisch draait het over het algemeen goed, maar de framerate kan dippen, vooral in de hub-garage later in de game, wanneer je meer machines en upgrades hebt vrijgespeeld en die ruimte dus drukker en zwaarder wordt. Op pc is dat het minst erg, maar zelfs op Series X zag hij daar framedrops en kleine haperingen. Op ROG Xbox Ally X moest hij tweaken: resolutie terugschroeven richting 720p, kwaliteit omlaag, en spelen rond ~35–50 fps afhankelijk van de wattage-modus. Niet perfect, zegt hij, maar zeker speelbaar als je bereid bent te sleutelen. In de zones zelf blijft het over het algemeen soepel genoeg; de korte stotters zitten vooral bij laden of in die overvolle hub.
DLC voegt echt iets nieuws toe
Tot slot bespreekt Matthew de nieuwe DLC, Whispers in the Wood, die tegelijk met de Xbox-release gedropt is. Je hoeft de main story niet eerst uit te spelen; na grofweg een uurtje of wat in de base game krijg je een missie die een mysterieus signaal introduceert, en die missie start de DLC. Whispers in the Woods voelt volgens hem als Pacific Drive… maar donkerder en intenser. Hij vergelijkt de sfeer met Blair Witch: meer cult-achtige thematiek, een nieuwe map, een eigen verhaallijn met een sinistere figuur en vijanden/anomalies die echt een tandje grimmiger zijn.
Mechanisch voegt de DLC ook échte nieuwe systemen toe, niet alleen “meer van hetzelfde.” Je krijgt artefacts met voor- én nadelen, een soort boon-keuzes zoals in Hades, en een “synergy”-systeem waarbij negatieve synergy nieuwe, agressievere bedreigingen oproept in de wereld. Daardoor moet je je auto op een nieuwe manier afstemmen op de dreiging. Hij vindt dat heel geslaagd, en noemt 8 à 10 uur extra verhaalcontent voor ±15 euro een goede deal – zeker omdat de DLC de formule van de base game niet alleen verlengt, maar op een slimme manier omgooit.
Conclusie
Pacific Drive is een duidelijke aanrader, zeker als je houdt van survival en crafting maar ook trek hebt in iets dat niet lijkt op de standaard “honger/water/temperatuur”-survival sims. De ritjes door willekeurig gegenereerde zones, het permanente gevecht om je auto in leven te houden, de gespannen sfeer door die anomalies, de mysterie-gedreven storytelling via de radio, en de sterke uitbreiding met Whispers in the Wood maken Pacific Drive een unieke titel met veel replay value. Er zijn technische kanttekeningen en kleine UI-fricties, maar niets dat de lol breekt. Kortom, Pacific Drive is er eentje om te spelen – en misschien zelfs te houden in je bibliotheek, niet alleen “even proberen via Game Pass.”
