Daedelic is terug, dus weer een topper?
Vanaf 2007 was Daedelic een gevestigde naam op het gebied van sfeervolle games. Er werden vooral games ontwikkeld die mooi vormgegeven waren en die een achtergrond in de puzzelsfeer hadden. Ook werd een stevig stuk humor niet vergeten. Het gevolg kon niet uitblijven. De prijzenkast (vooral lokaal in Duitsland) werd vlotjes gevuld.
In 2022 werd Daedelic gekocht door Nacon en kwamen ze als organisatie in zwaarder weer. De successen bleven uit met het treurig dieptepunt dat “The Lord of the Rings Gollum” heet. De game flopte enorm en dat was volkomen terecht. Treurig gevolg was wel dat een groot deel van de organisatie werd ontslagen en dat Daedelic de ontwikkelstudio sloot. Even leek het erop dat Daedelic de hele gameswereld vaarwel zou zeggen, maar dat was gelukkig niet het geval. Ze bleven als uitgever bestaan. Nu brengen ze “Once upon a puppet” op de markt. De grote vraag is nu: is dit wel een succes? Of is het een flop net als Gollum?
Sfeer te over
Als je de game voor het eerst opent, dan waan je je weer in de hoogtijdagen van Daedelic. Het openingsscherm ziet er prachtig uit. Zodra je in de game gaat, ademt deze de aparte sfeer uit die men wil bereiken. De game speelt zich af in een onderwereld van het toneel. Het ziet er allemaal gelikt uit, maar is wel wat donker opgezet. Op zich klopt dit wel met de sfeer die de game wil neerzetten, maar het brengt later in de game wel een minpuntje mee. Daarover later meer.
Jij bent Nieve en ziet eruit als een handschoen. Je bent de koninklijke wever van kleding en je bent net door de koning in de onderwereld gesmeten. Blijkbaar was hij niet echt tevreden over je. Je kunt nu in een hoekje blijven mokken, of op onderzoek gaan in de voor jou onbekende wereld. Uiteraard besluit je dit laatste te doen. Uiteindelijk gaat het verhaal de kant op dat je om jezelf te redden, ook de koning zult moeten redden van zichzelf.
Kort na je eerste stapjes (nou ja… stapjes) in de onderwereld, kom je een wezen tegen met een vlam op zijn hoofd. In eerste instantie denk je dat hij iets van je probeert te stelen en ga je op hem af. Binnen een oogwenk worden zowel jij als de “dief” omringd door monsters. En nog vreemder, na een lichtflits zijn de monsters overwonnen. Maar zoals een wijsgeer al eens heeft gezegd: elk voordeel heb zijn nadeel. Het nadeel voor jou is, dat je nu met de “dief” permanent verbonden bent door draadjes die van een klos garen afkomen. En je kunt de draadjes geeneens verbreken. Er zit dus niets anders op dan samen op zoektocht te gaan naar iemand die jullie van elkaar kan bevrijden. Omdat je dit spel tot elkaar veroordeeld bent, maken jullie ook maar echt kennis met elkaar. Zo kom je erachter dat jouw nieuwe beste vriend Drev heet.
Vanaf dat moment ben je in control van beide prsonages. Omdat beide door de draadjes gecombineerd zijn, gaat het lopen met 1 stick, te weten de linker. Richten (voor zover mogelijk) doe je met de rechterstick. Daarnaast heb je specifieke acties van de beide personages zelf. De acties van het ene character controleer je met de linkertrekker, en de acties van het andere character met de rechtertrekker. Als laatste zijn er nog wat speciale acties die je door het spel heen verzamelt (schieten met een boog, een pikhouweel gebruiken om ijswanden op te klimmen en licht schijnen met een toneelschijnwerper). Al deze acties hebben eigen knoppen toegewezen gekregen die ook duidelijk onderin het scherm (blijven) staan. Als je het zo leest, lijkt het best veel. Maar het werkt tot op zekere hoogte.
Verzamelwoede in het theater
Een groot deel van deze game draait (naast het verhaal) om het verzamelen van items. Zo zijn er drie grote groepen van verzamelingen. De eerste is de meest uitgebreide. Je moet scherven van glas-in-lood ramen verzamelen. Per scène gaat het om een 15-tal scherven. Dit geeft ook wel een indicatie van hoe lang de afzonderlijke acts zijn.
Een tweede groep betreft de groep kostuums. Je kunt in deze game 15 kostuums verzamelen. Sommige heb je echt nodig voor het verhaal. Deze zijn dan ook onmisbaar. Echter zijn er ook kostuums die verborgen in de acts zitten en je makkelijk aan voorbij kunt gaan.
De laatste groep zijn de zogenaamde “props”. Dit zijn voorwerpen die normaal gebruikt kunnen worden in toneelstukken. In deze game zijn ze 100% optioneel, hebbedingetjes voor de verzamelaars.
Pracht en praal, maar ook doffe ellende
Zoals eerder aangegeven is deze game visueel er een om je vingers bij af te likken. De omgevingen zien er goed uit en de characters hebben een uiterlijk dat perfect aansluit bij de combi poppen en theater. Elk gebied dat je in gaat dat met huizen te maken heeft ziet er bijna uit als een diorama. De buitengebieden zien er ook echt uit alsof het op een podium is opgebouwd. De bomen en bosjes zijn dus tweedimensionaal. Dit stoort echter niet. Helaas zijn er ook wel wat issues met deze game. En die kunnen jammer genoeg niet onder een deurmat worden geveegd.
Ik moet hier beginnen met het geluid. Op zich zelf is het geluid helder en is er gekozen voor muziek die de theatersfeer en de puzzel-oorsprong van de game goed complementen. Het is alleen heel spijtig dat de muziek op een continue loop staat. Kortom gedurende de levels (en die zijn lang!) heb je de gehele tijd hetzelfde deuntje. Voor eventjes is dat ok, maar na een half uur ben je hier niet blij mee.
In het begin van deze review had ik al door laten schemeren dat de donkere sfeer iets te fanatiek was doorgetrokken, met een minpunt tot gevolg. Dat is zeker in de latere acts/levels een feit. Zelfs tot het punt, dat je op grote gedeelten van het scherm niet goed kunt zien wat er plaatsvindt. Dus ook vijanden, vallen, essentiële hints etc. kun je niet zien. Kortom een Game Over is continue dichtbij. En na een tijdje spelen ook de bijkomende ergernis.
Een volgende minpunt is het bar slechte camerawerk. Naarmate je verder komt in de game, kom je bij gebieden waarbij je acties moet uitvoeren waarbij een stuk dieptebeeld komt kijken. Zo moet je tegelijk sprinten, springen (schuin over het scherm, terwijl je geen diepte kunt inschatten) en iets vastgrijpen / ergens op iets kleins landen (dat je ook niet kunt inschatten waar dat zich precies bevindt). Dit is vrijwel onmogelijk. Door de slechte camera heb je absoluut geen idee waar je heen springt. Dit heeft continu tot gevolg dat je óf (forse) stukken opnieuw moet spelen tot het een keertje per ongeluk lukt. Óf je krijgt meteen een Game Over voor je kiezen. Beide zijn zaken die na een keer of 30 proberen tegen beginnen te staan. Zeker als je beseft dat zo’n actie-reeks vaak wordt gevolgd door precies eenzelfde actie-reeks die net zo onmogelijk is.
Het laatste en voor mij grootste minpunt, zit erin dat er veel gamebreaking bugs in de game zitten. De bugs zijn tweeërlei. Allereerst kun je te snel door de game gaan, waardoor je acties voltooit waar de game geen rekening mee houdt en deze later bij je wil afdwingen. Wat dus niet kan, want je hebt ze al volbracht. Al in act 1 presteerde ik het om iets te snel door het level te gaan, waardoor ik in een continue loop bleef zitten. Uiteindelijk ben ik opnieuw moeten beginnen. Je kunt weliswaar het laatste save-punt herladen, maar dat werkt niet altijd. Ik heb diverse keren gehad, dat juist het save-punt de beperking was. Ik kon namelijk niet ver genoeg terug. Dit komt helaas heel regelmatig voor. Het enige dat je dan rest is opnieuw beginnen. Onacceptabel in mijn ogen.
Een tweede bug is dat objecten die je moet verplaatsen, vast komen te zitten in het scherm en je er niets meer mee kunt doen. Hetzij dat je een deur moet openen, hetzij dat je een beeld moet verschuiven. Ontelbare keren heb ik uit ergernis de game uitgezet omdat ik weer vast zat. Zo vaak zelfs, dat ik het punt bereikte dat ik de game bijna onspeelbaar vond. Na beraad bleek dat mijn mede-reviewer Niels hier ook keihard tegenaan liep. Naar mijn mening mag en kan een game in deze staat nooit uitgegeven worden. Hopelijk volgt er een patch, maar ik durf hier geen harde uitspraak over te doen of die ook volgt.
Oordeel Eddie
Ik wilde deze game zo ontzettend graag goed vinden. Mijn nostalgische hart smeekte om een Daedelic game van weleer. Helaas zit deze game meer in de richting van Gollum. Iets dat mijn hart breekt. De vele bugs zijn iets dat in de games-industrie eigenlijk niet moet mogen voorkomen. Deze game had in deze staat nooit het betalende publiek mogen bereiken.
Oordeel Niels
Ik ben het helemaal eens met Eddie. De bugs gaan helaas te ver om te kunnen genieten van de game. Als er een patch uit komt die de game breaking bugs elimineren, dan zou ik op een 6.5 uit komen. De creatieve insteek van de game is namelijk wel echt goed gelukt. Maar de bijbehorende gameplay is weinig uitdagend, niet intuïtief en het wordt ook oneerlijk qua uitdaging (meer trial and error dan echt skills). Jammer want het zag er allemaal veelbelovend uit.
