
Vorige week kreeg Ninja Gaiden 2 Black onverwachts een heruitgave. Team Ninja heeft in alle stilte gewerkt aan deze vernieuwde versie van de populaire game. Een mooie manier om het jaar te beginnen, toch? In deze review lees én hoor je onze positieve indrukken van de game!
De Ninja Gaiden-serie heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot de jaren ’80. Oorspronkelijk begonnen als een arcade- en NES-titel, evolueerde de franchise met de heruitgave van Ninja Gaiden in 2004 voor de Xbox. Dit spel introduceerde een nieuw niveau van uitdaging en diepgaande combat, waardoor het al snel een klassieker werd onder liefhebbers van actie- en hack-and-slash-games.
In 2008 volgde Ninja Gaiden II, exclusief voor de Xbox 360, dat voortbouwde op het snelle en meedogenloze combatsysteem. Een jaar later werd een aangepaste versie, Ninja Gaiden Sigma 2, uitgebracht voor de PlayStation 3. Deze versie bracht gameplay-wijzigingen en extra content, maar schrapte ook bepaalde elementen die fans waardeerden. Nu, in 2025, is Ninja Gaiden 2 Black uitgebracht, een heruitgave die probeert het beste van beide versies te combineren, terwijl het grafisch en technisch een upgrade krijgt.
Check hier onze videoreview:
Enkele verschillen tussen Ninja Gaiden 2 Black, Ninja Gaiden II en Ninja Gaiden Sigma 2
In bovenstaande videoreview worden de belangrijkste verschillen tussen de Ninja Gaiden’s besproken. De originele Ninja Gaiden II stond bekend om zijn extreme bloederigheid, snelle gevechten en vijanden die in grote aantallen tegelijk aanvielen. Het was een meedogenloze ervaring, waarbij de moeilijkheidsgraad onverbiddelijk was en de vijanden agressief te werk gingen. Dit maakte het spel geliefd bij hardcore gamers, maar soms ook frustrerend door oneerlijke situaties, zoals vijanden die constant projectielen spamden.
Ninja Gaiden Sigma 2 bracht enkele aanpassingen met zich mee. De bloederige gevechten werden ingeperkt, en in plaats van bloedspetters verdampten vijanden simpelweg. Ook werd het aantal vijanden op het scherm teruggebracht, wat de framerate stabiliseerde maar de intensiteit van gevechten verminderde. Daartegenover stond dat er extra speelbare personages werden toegevoegd, zoals Ayane, Momiji en Rachel, en enkele nieuwe wapenopties.
Ninja Gaiden 2 Black probeert een middenweg te vinden tussen deze twee versies en lijkt hier aardig in geslaagd. De bloederigheid en amputaties uit het origineel zijn terug, maar de moeilijkheidsgraad is beter gebalanceerd. Vijanden blijven talrijk en agressief, maar de game voelt minder oneerlijk aan. Daarnaast zijn de extra speelbare personages uit Sigma 2 nu geïntegreerd in de hoofdcampagne. Dit zorgt ervoor dat de game zowel trouw blijft aan de ruwe charme van Ninja Gaiden II, als toegankelijker is voor nieuwkomers.
Het verhaal is functioneel maar oppervlakkig
Het verhaal van Ninja Gaiden 2 Black blijft in essentie ongewijzigd ten opzichte van eerdere versies. Spelers kruipen in de huid van Ryu Hayabusa, ‘een meester-ninja die een duistere dreiging moet stoppen’. Wanneer de Black Spider Ninja Clan het Demon Statue steelt uit zijn dorp, komt hij in een conflict met de Greater Fiends, een groep bovennatuurlijke krijgers die het standbeeld willen gebruiken om de Archfiend Vazdah op te wekken. Dit leidt tot een reis die Ryu naar verschillende locaties over de hele wereld brengt, van Tokio tot Rusland en uiteindelijk de onderwereld.
Hoewel de premisse voldoende motivatie biedt om de actie voort te stuwen, blijft het verhaal vrij dun en mist het diepgang. De game introduceert enkele interessante vijanden en bondgenoten, maar er is weinig karakterontwikkeling. De dialogen zijn functioneel en vertellen wat nodig is, maar brengen niet echt emotionele impact met zich mee. Dit is geen groot probleem, aangezien Ninja Gaiden zich altijd meer op gameplay dan op narratief heeft gericht, maar een iets meeslepender verhaal had de ervaring kunnen verrijken. Pluspunt is overigens wel de cinematics. Deze zijn flink aangepakt en zien er ontwikkeld in Unreal Engine 5 echt schitterend uit!
Gameplay is snel, technisch en gruwelijk
De kern van Ninja Gaiden 2 Black blijft het razendsnelle combatsysteem. Ryu Hayabusa beschikt over een breed arsenaal aan wapens, elk met hun eigen speelstijl. Het Dragon Sword is een evenwichtige optie met snelle aanvallen en combo’s, terwijl de Lunar Staff een uitstekende keuze is voor wie zich door grote groepen vijanden wil vechten. De Falcon’s Talons bieden een agressieve, snelle vechtstijl, terwijl de Eclipse Scythe langzaam maar vernietigend krachtig is. De favoriete wapens worden in bovenstaande videoreview besproken. Een dik compliment voor de ontwikkelaars die weer veel tijd en aandacht gegeven hebben om ieder wapen en combo uniek aan te laten voelen.
Een van de meest indrukwekkende aspecten van de combat is het amputatiesysteem. Wanneer vijanden ledematen verliezen, passen ze hun aanvalspatronen aan. Sommigen worden trager, terwijl anderen juist overgaan op zelfmoordaanvallen. Dit zorgt bij spelers van de game voor een constante noodzaak om de strategie te veranderen en alert te blijven.
Verder moet opgemerkt worden dat de game verschillende moeilijkheidsgraden kent, waarbij de introductie van Hero Play Style Mode een welkome toevoeging is voor nieuwkomers. In deze modus blokkeert Ryu automatisch inkomende aanvallen wanneer zijn gezondheid kritiek wordt en activeert hij Ninpo-magie sneller. Dit maakt de game toegankelijker, zonder dat de oorspronkelijke uitdaging verloren gaat. Het lijkt er verder op dat de ‘default’ mode de voormalige easy mode is. Hoewel de game nog genoeg uitdaging weet te bieden, zeker in de latere chapters van de game, is er wel een slag geslagen om de game voor een breder publiek aantrekkelijker te maken.
Omgevingen, leveldesign en bosses
De game neemt spelers mee naar diverse omgevingen, van stedelijke locaties zoals Tokio tot oude tempels en ijzige landschappen in Rusland. Elk level heeft een unieke sfeer en de grafische upgrade zorgt ervoor dat deze werelden gedetailleerder en levendiger aanvoelen dan ooit tevoren.
Toch voelt sommige leveldesign verouderd aan. De structuur van de levels is grotendeels lineair, met af en toe zijpaden die naar extra upgrades leiden. Dit is niet per se een minpunt, maar in vergelijking met modernere actiegames voelt de wereld soms iets beperkter.
Ninja Gaiden 2 Black bevat een groot aantal eindbazen. Sommige van deze gevechten zijn spectaculair, zoals de confrontatie met Alexei, de bliksemfiend, waarbij spelers constant in beweging moeten blijven om zijn aanvallen te ontwijken. Ook de strijd tegen Elizébet, de koningin van de Greater Fiends, is visueel indrukwekkend. Favoriet was het gevecht tegen Volf in het Roman Coliseum. Het gevecht was groots opgezet, de audio bombastisch en de sfeer subliem!
Toch is niet elke boss en iedere arena even goed ontworpen. Sommige eindbazen, zoals de gigantische armadillo, voelen meer aan als gimmicks dan echte uitdagende gevechten. De water levels vielen ook niet echt in de smaak en zagen er oud en weinig gedetailleerd uit. Er is een duidelijke kwaliteitskloof tussen de goed ontworpen eindbazen en de minder inspirerende encounters.
Camera en performance
Een van de grootste kritiekpunten op de game blijft de camera. In hectische gevechten, vooral in kleine ruimtes, kan de camera soms moeilijk te controleren zijn. Dit leidt ertoe dat vijanden buiten beeld aanvallen, wat frustrerend kan zijn. Daarnaast is in het algemeen de camerapositie nogal outdated en werkt het niet lekker dat je deze als speler voortdurend een soort van moet resettten om de camera weer achter de speler te krijgen. het zorgt voortdurend voor een gevoel van desoriëntatie, in een game die veel snelle acties en reacties vraagt.
Ook zijn er enkele performanceproblemen. Hoewel de game grotendeels soepel draait, zijn er momenten waar de framerate plotseling daalt, vooral in omgevingen met veel vijanden en visuele effecten. Dit is niet frequent, maar in een game die precisie vereist, kan dit een probleem vormen.
Conclusie
Ninja Gaiden 2 Black (2025) is een indrukwekkende heruitgave die zowel de intense gevechten van Ninja Gaiden II als de extra content van Sigma 2 combineert. De grafische verbeteringen, terugkeer van bloed en amputaties, en de verbeterde AI, zorgen voor een ervaring die trouw blijft aan het origineel, terwijl de toegankelijkheid iets wordt vergroot.
Toch zijn er enkele tekortkomingen, zoals de problematische camera en de wisselende kwaliteit van de bossfights. Ook voelt het verhaal nog steeds functioneel, maar weinig meeslepend aan. Ondanks deze punten blijft de game een uitstekende keuze voor liefhebbers van uitdagende actie en intense combat.