Vorige week is Little Nightmares III uitgebracht. Matthew en Rik hebben de credits van de game laten rollen en delen in deze videoreview hun indrukken.
De ontwikkeling van deze derde titel ligt bij Supermassive Games, een studio die eerder verantwoordelijk was voor verhalende horrorreeksen als Until Dawn en The Dark Pictures Anthology. De oorspronkelijke ontwikkelaar van de serie, Tarsier Studios, is niet meer betrokken. Uitgever Bandai Namco Entertainment besloot de reeks voort te zetten met Supermassive. De nadruk in Little Nightmares III ligt iets sterker op cinematografische verhaalvertelling en qua gameplay is er een co-op element toegevoegd. De visuele stijl blijft trouw aan het groteske, handmatig vormgegeven karakter van de eerdere delen.
Little Nightmares III is een atmosferische horror-puzzelplatformer waarin spelers door een reeks vervormde, droomachtige omgevingen navigeren. De game combineert sluip- en platformelementen met lichte puzzels. De speler bestuurt twee personages, Low en Alone, die samen moeten ontsnappen uit een wereld die bekendstaat als The Spiral. Voor het eerst in de reeks is samenwerking een vast onderdeel: de game kan volledig in online co-op worden gespeeld of solo met een AI-partner. Voor deze review hebben Matthew en Rik de game volledig via online co-op gespeeld.
Het verhaal speelt zich af in The Spiral, een verzameling met elkaar verbonden gebieden die elk hun eigen thema en dreiging hebben. Low en Alone beschikken over verschillende vaardigheden – Low gebruikt een boog, Alone een moersleutel – die nodig zijn om obstakels te overwinnen en vijanden te ontwijken. De locaties variëren van de stoffige Necropolis, waar een kolossale baby de omgeving domineert, tot een vervallen Candy Factory en een verontrustende kermis vol mechanische figuren. De game blijft trouw aan de stilistische en thematische kern van de reeks: een wereld waarin kinderlijke onschuld botst met angst, vervreemding en machteloosheid. Benieuwd hoe dat uitpakt?
Check de videoreview hier:
Samenvatting van de videoreview:
Rik en Matthew trappen hun review af met een luchtige statistiek: volgens de Xbox-app ging Matthew 53 keer en Rik 74 keer dood. Daarna blikken ze kort terug op de serie: Matthew haalde ooit precies zijn 1 miljoen gamerscore met Little Nightmares II (inclusief de “Primetime Consumer Award”) en vertelt hoe hij sindsdien minder op snelle achievements jaagt. Ook plaatsen ze deel III in de geschiedenis: Little Nightmares begon bij Tarsier, maar de IP zit nu bij Bandai Namco, dat Supermassive Games (mede-maker van deel II) de ontwikkeling van deel III liet doen.
Over het verhaal zijn ze eensgezind: de game gooit je erin met minimale context en blijft lang vaag. De nieuwe duo-protagonisten Low (boog) en Alone (moersleutel) bewegen door een onveilige wereld vol groteske wezens, maar het doel en de samenhang worden pas heel laat enigszins duidelijk. Positief vinden ze dat er meer cinematics zijn die momenten creëren om te “absorberen”, maar als geheel blijft het verhaal minder memorabel dan in deel I en II; ook de antagonisten maken minder indruk.
Samen sta je sterk
De stap naar volledige online co-op is leuk om samen te spelen, maar ondermijnt de spanning die juist voortkwam uit alleen zijn. Je aandacht gaat naar elkaar (“wat doe jij, wat doe ik?”), waardoor sfeer en details sneller wegvallen. In de puzzels zien ze degelijke, herkenbare situaties (sleutel bemachtigen, afleiden, doorgang openen), maar weinig vernieuwing voor veteranen; soms is het niet zozeer moeilijk als wel niet intuïtief doordat de game weinig aanwijzingen geeft, en fouten van één speler remmen beide.
Het platformen vinden ze het zwakst: diepte inschatten in donkere scènes is lastig, sprongen voelen soms inconsequent, en een groot deel van hun deaths komt hieruit voort. De vlucht-/achtervolgingssequenties zijn in co-op bovendien onbalans: alsof er een “elastiek” zit tussen spelers en achtervolger, waardoor de achterste onredelijk gestraft wordt en dezelfde scène de ene keer onmogelijk en de andere keer plots makkelijk is.
Audiovisueel noemen ze deel III weer een pareltje: sterke sfeer, overtuigende omgevingsgeluiden en herkenbare stijl. Wel schakelden ze al snel naar performance mode omdat quality mode framedrops gaf, zonder merkbaar kwaliteitsverlies in beeld.
Conclusie
Little Nightmares III weet de kenmerkende sfeer en spanning van de serie goed vast te houden, met sterke visuele details en fantastisch audio design. De toevoeging van co-op zorgt voor een nieuwe dynamiek, maar de gameplay zelf biedt weinig vernieuwing. Door herhalende puzzels en een minder overtuigend verhaal blijft dit derde deel qua beleving iets achter bij zijn voorgangers, al blijft de wereld van Little Nightmares nog steeds intrigerend om te verkennen.
