
Stel je voor: een eilandresort helemaal van jou, zonder de drukte van het echte leven. Dat is precies wat Islanders: New Shores je biedt. In deze review bespreekt Theo, alias Picnic82, waarom deze game onverwachts verslavend en rustgevend werkt.
Op het eerste gezicht lijkt Islanders: New Shores een minimalistische citybuilder, maar schijn bedriegt: de game is vooral een strategische puzzelgame in een bouwjasje. Het doel is simpel – scoor zoveel mogelijk punten door gebouwen op slimme wijze te plaatsen. Hoe? Elk gebouw heeft een invloed op de omgeving en andere bouwwerken. Zet je een vissershut in de buurt van een zeewierplantage, dan scoor je extra punten. Zet je daarentegen een huis naast een raffinaderij, dan krijg je minpunten – logisch, wie wil daar nou wonen?
Een verslavende gameplay-loop
De game draait om een heldere maar effectieve gameplay-loop. Je begint op een klein eiland met een beperkt aantal gebouwen. Door strategisch te bouwen, scoor je punten waarmee je nieuwe gebouwen vrijspeelt. Meer punten betekent weer een nieuw eiland, en het hele proces begint opnieuw.
Dit werkt bijzonder verslavend: Ik heb gewoon vier uur achter elkaar gespeeld zonder me te vervelen. De aantrekkingskracht zit hem in de eenvoud en in de constante beloning. Nieuwe gebouwpakketten leveren variatie, en doordat je niet weet welke gebouwen je krijgt, blijf je alert en creatief.
Visueel minimalisme met een rustgevende sfeer
De grafische stijl is bewust eenvoudig. Denk aan kleurrijke maar cartooneske visuals zonder veel detail. Dat is precies de kracht ervan: de game ademt rust. Bewegingen zijn minimaal – een wiekende molen, zachtjes deinende zeewierplantage – en de muziek doet denken aan loungemuziek in een luxe hotel. Geen schreeuwerige effecten, geen timers of toeters en bellen. Gewoon ontspannen bouwen.
Biomen en variatie
Qua levels is er genoeg afwisseling. Elk eiland – of biome – biedt een nieuwe visuele stijl en uitdagingen. Denk aan groene eilandjes, vulkanische landschappen, rotsachtige omgevingen en zelfs fantasie-eilanden. Hoewel de basisgameplay hetzelfde blijft, dwingen deze variaties je om telkens opnieuw na te denken over je strategie.
Daarnaast is de manier waarop je punten scoort een puzzel op zich. Gebouwen hebben vormen zoals L-vormen of zigzagstructuren, en die moeten zo compact mogelijk bij elkaar geplaatst worden. Hoe dichter bij bonustorens, hoe meer punten. Maar positioneer je verkeerd, dan levert dat meteen strafpunten op. Het doet bijna denken aan een soort 3D-Tetris, maar dan met stadsplanning.
Kleine minpunten in een verder sterk geheel
Is het dan allemaal perfect? Niet helemaal. Zo stoor ik me aan het plaatsingssysteem van gebouwen. Er is geen magnetisch “snap”-effect, waardoor gebouwen soms net niet passen – frustrerend als je op de millimeter bouwt. Ook het murenbouwsysteem laat te wensen over; het is onduidelijk en werkt vaak tegen je in.
Een andere gemiste kans zit in het gebruik van zogenoemde “boons”: speciale bonussen waarmee je tijdelijk extra punten kunt scoren of gebouwen kleiner kunt maken. Het probleem is dat je er maar één tegelijk kunt gebruiken. Combineren is niet mogelijk, wat de strategische diepgang beperkt. Juist dat risico-beloningselement – wachten met gebruiken om later grotere bonussen te combineren – had de gameplay naar een nog hoger niveau kunnen tillen.
Conclusie
Islanders: New Shores is geen Game of the Year, maar het pretendeert dat ook niet te zijn. Het is een rustgevende, slimme puzzelgame die perfect werkt op een handheld, bijvoorbeeld op de bank of in het zonnetje. Het is toegankelijk, kalmerend, en tegelijkertijd uitdagend genoeg om je urenlang bezig te houden. En dat voor slechts een tientje.