Tijd voor chaos, loot, celshaded graphics en natuurlijk eindeloos knallen. Bevalt het dit keer weer?
Borderlands 4 is terug en de XBNL Vault Hunters zijn er vol ingedoken. We hebben tientallen uren geknald, gelachen, bugs getrotseerd en heel veel loot verslonden. De vraag: weet Borderlands 4 de magie van de serie vast te houden, of voelt het als een herhalingsoefening met een nieuwe jas? In deze review delen we onze rauwe, ongefilterde indrukken.
Een nieuwe wereld zonder nieuw verhaal
De wereld van Kairos is een kleurrijk paradijs voor iedereen met lootverslaving, vol verticale gebieden, gekke gebouwen en geheime plekjes. Het leveldesign is verrassend dynamisch, met meerdere lagen en traversal-opties die verkennen de moeite waard maken. Maar waar de wereld schittert, blijft het verhaal steken. De nieuwe bad guy is snel vergeten en ook de motivaties om te knallen blijven mager. Er zijn wel cutscenes en missies met een opzetje, maar de meeste plotontwikkelingen voelen aan als excuses om door te kunnen schieten. Gelukkig is de gameplay lekker vertrouwd: schieten, looten, lachen. En hoewel het verhaal niet blijft hangen, zijn de omgevingen en de sfeer echt dik in orde, met humor en visuele flair zoals je die van Borderlands mag verwachten.
Co-op blijft de kern van de ervaring
Co-op is waar Borderlands 4 echt schittert. We speelden met z’n vieren en de vrijheid om los van elkaar te bewegen maakt alles een stuk dynamischer. In plaats van altijd bij elkaar te moeten blijven, kun je nu je eigen route volgen en toch samenwerken op de momenten dat het telt. De nieuwe Vault Hunters hebben unieke skills, van minions tot raketwerpers en de combat voelt als thuiskomen. Elk personage heeft een eigen speelstijl en de synergie tussen builds maakt co-op spannend. De grappling hook en traversal zijn heerlijke toevoegingen, en de loot is net zo verslavend als altijd. Je verliest jezelf makkelijk urenlang in sidequests en het jagen op die ene legendarische drop, vooral als je met vrienden speelt.
Bugs en performance drukken het plezier
Helaas kent de game ook flinke technische problemen. Memory leaks zorgen voor gigantische frame drops na anderhalf uur spelen, quick resume bugs slopen textures en de UI is af en toe gewoon stuk. Geen enkele speelsessie verliep zonder irritaties. Sommige spelers moesten de game meerdere keren opnieuw opstarten tijdens één sessie en dat haalt je compleet uit de flow. De performance op Series X is wisselvallig en ook online stabiliteit laat te wensen over. Dat is jammer, want onder die bugs zit een geweldige co-op shooter verstopt. Gearbox belooft patches, maar voorlopig is het behelpen. Zeker voor een game die al jaren in ontwikkeling is, voelt het onafgewerkt en dat frustreert.
Endgame stelt teleur voor sommigen
De endgame biedt een roguelike-achtig systeem met lootgrinding, maar voelt voor velen als herhaling van zetten. Waar Tiny Tina nog verraste met creatieve storytelling en onvoorspelbare scenario’s, blijft Borderlands 4 vasthangen aan oude structuren. De nieuwe moeilijkheidsgraden en modifiers zijn leuk voor de liefhebber, maar niet voor iedereen. Wie op zoek is naar echte uitdagingen of een frisse endgame-loop, komt bedrogen uit. Er zijn zeker opties om je personage te blijven verbeteren en builds te finetunen, maar het mist een duidelijke richting of beloning die motiveert. De replayability is er, maar eerder vanwege de combat dan door echt slimme systemen.
Conclusie
Toch zit de liefde voor Borderlands diep. De game zit vol met leuke details, absurde quotes en heerlijk overdreven gevechten. De wereld is mooi, de wapens voelen goed en het speelplezier is oprecht. Alleen… hij had nog even in de oven moeten zitten. Als je met vrienden speelt, valt er enorm veel plezier uit te halen. Maar solo of met bugs als constante metgezel, krijg je sneller het gevoel dat je door modder loopt. Borderlands 4 voelt als een sterke basis met slordige randjes, en dat is zonde. Want met wat meer polish had dit echt een nieuwe klassieker kunnen zijn.
