Soms zie je een indie voorbij komen waarvan je weet dat het een leuk tussendoortje gaat worden. Once Upon A Puppet had dit kunnen zijn, mits er niet zoveel problemen mee waren. Desalniettemin heb ik de credits laten rollen! Ik leg uit wat er mis ging.
Het doel van de credits-artikelen is om de games te bespreken waarvan we de credits hebben laten rollen. Vorig jaar heeft collega Rik dat met 50 games gedaan en we zullen zien of mij dat ook lukt. Dit jaar is een uitdaging want er komen ongetwijfeld meer titels op de stapel terecht dan dat ik uit kan spelen. Maar mijn goede voornemen is om de credits te laten rollen, inclusief credits op de PlayStation, Switch en pc (hoewel ik voornamelijk op Xbox speel). Let’s go!
Once Upon A Puppet stond direct op mijn radar na die eerste trailer. Een game die uniek aanvoelt qua art direction door alle theateromgevingen. Je speelt namelijk als een magische hand genaamd Nieve en het poppetje Drev. Samen vormen ze een marionet en daarmee beweeg je je ook door de game heen.
Het verhaal is een sprookje
De rode draad van Once Upon A Puppet is op zich leuk. Er is namelijk een koning die zijn verstand is verloren en hij gooit alles weg in zijn koninkrijk wat hem laat denken aan pijnlijke herinneringen. Er wordt een klein sprookjesachtig verhaal om heen gebouwd met een prins en een legende en dat werkt ook prima voor deze game.
Wat niet prima werkt, is de game an sich. Het is niet zo dat alles tegenwerkt, maar het is te simpel qua opzet en het voelt in sommige levels alsof je met bakstenen aan je voeten moet rennen. Er zijn gewoon veel dingen die je uit je tempo halen. Van te trage tekst, tot net-niet platform gedeeltes van een level. Het is jammer want de hele game is een absoluut kunstwerk om te aanschouwen. De levels zijn prachtig gemaakt met een hele consistente theaterstijl van het verhaal. Echt heel creatief bedacht. Ook de platformelementen passen prima bij dat theaterstuk.
Maar allemachtig hé, wat een clunky bedoeling hier en daar. Dan heb ik het nog niet eens over de gamebreaking bugs. De camera werkt soms namelijk totaal niet lekker mee, maar ik heb het zelfs zo gehad dat er een level niet werd ingeladen waardoor ik gewoon door een zwarte ruimte heen sprong.
Later kon ik letterlijk niet meer het einde halen door een bug. Toen ben ik nog 10 keer gaan proberen door elke keer op een andere plek dood te gaan waardoor het wel lukte. Ik spawnde ineens op een plek waar ik wel opnieuw kon proberen zonder dat de camera half glitchend in het level stond.
Conclusie
Once Upon A Puppet had ik echt een 9 gegeven voor de art direction en hoe de game er uit ziet. Maar de gameplay is gewoon echt niet goed ontwikkeld. We gaven de game een 4 door de gamebreaking bugs. Als die er uit zijn gepatcht, dan zou ik de game een 6.5 geven omdat het verder op zich wel werkt. Het is gewoon stroperig hier en daar, maar wel een leuk verhaaltje om door heen te springen.
Geen aanrader dus. Misschien op een ander platform waar er niet zoveel bugs zijn. Dan nog is de game te duur met 25 à 30 euro. Het avontuur duurt hooguit 6 uur. Die kan je dus beter scoren in een sale. Wellicht komt de game wel in de Game Pass (het zou mij niet verbazen).
