De grote uitdaging die al jaren op de lijst stond, is eindelijk getackeld. Elden Ring is uitgespeeld. Maar wat vind ik er nou achteraf van? Is het die 10 waard die Rik gaf?
Mijn Elden Ring avontuur startte in oktober 2024. Eigenlijk moet ik zeggen dat mijn Aldi Ring avontuur toen startte want door een quick resume-bug heb ik 40 uur zonder grafische toeters en bellen gespeeld. Geen particles in beeld, geen mist maar een zwart vlak en dus 0 visual cues wanneer een aanval wordt ingezet.
Zoals hieronder had het er uit moeten zien. Die vlammen die hij spuwt moet je dus zien en heb ik niet gezien. Achteraf heb ik heel veel flora en fauna niet gezien van Elden Ring. Dus halverwege mijn playthrough leek het net alsof ik een remake aan het spelen was.
Goed, die eerste 40 uur leek het dus Elden Ring van de Aldi, vandaar Aldi Ring. Ik ben nu wat scherper op het gebruik van de quick resume functie.
De game
In het kort: Elden Ring presenteert een overtuigende wereld genaamd ‘The Lands in Between’ waar jij als ‘Tarnished’ de nieuwe Elden Lord moet worden. De wereld is grotendeels geschreven door George R.R. Martin, de bekende auteur van de Game of Thrones-boeken. Dat deze meneer een wereld kan neerzetten, daar twijfelt niemand aan. Alles is echt ongelofelijk complex. De wereld heeft z’n eigen regels, geloof, flora, fauna, mythes etc.
Jij baant je een weg door alle zones in deze wereld, verslaat allerlei bazen om de wereld eens flink op z’n kop te zetten. Dit alles in een Souls-like setting waar jij als speler beter moet worden om bepaalde bazen te kunnen verslaan. Is de baas te moeilijk? Dan moet je verder levelen en nog even wat meer het gebied verkennen (iets wat ik later pas echt door had).

Ik wil wat jij hebt
Ik heb tijdens mijn playthrough iets willen forceren wat ik wellicht niet had moeten doen. Ik wilde die ‘de game is een 10’-rush van Rik te pakken krijgen en dat kwam maar niet. Deze game past niet echt bij mijn persoonlijkheid heb ik gemerkt. Ik ben als persoon te koppig en te snel gefrustreerd als het niet lukt. Als je onze Balls of steel-kanaal bekijkt tijdens de maanden van mijn playthrough, dan zie je eigenlijk alleen maar gezeur en geklaag van mijn kant. Na 20 uur spelen begon ik de vrijheid wel te waarderen, maar later had ik toch weer meer behoefte aan richting en een soort questbook ofzo. Die krijg je in deze game niet.

Wat betreft Elden Ring als wereld snap ik die 10 hartstikke goed. De gebieden zijn ontzettend mooi gemaakt met heel veel lagen (vertical boven de grond, maar ook ondergrondse stelsels). Verkenning wordt altijd wel beloond en dat is belangrijk. Maar toch wil ik dingen meer gepresenteerd krijgen. Ik wil een indicator waarbij ik snel kan zien of een vijand enigszins rond mijn level zit of dat ik echt lachend moet weglopen en later moet terug komen. Dat heb je in deze game niet.
Doodgaan is natuurlijk onderdeel van het proces in deze games, maar ik merk gewoon dat mijn lichaam niet ontspant als ik een game als Elden Ring speel. Met The Witcher 3 start ik de game en voelt het als thuiskomen, maar Elden Ring voelde als dat je weer naar de sportschool moet terwijl je dat eigenlijk niet wilt.
Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, zeker niet. Het grootste gedeelte van mijn frustratie heb ik zelf voor gezorgd door underleveled naar plekken te gaan waar ik dus gewoon te zwak was en alleen maar werd gekilled. Wederom… ik ben te koppig om dan weg te lopen. Ik had pas later een kaart gekregen via Picnic waar je enigszins kon zien wat de levels per regio waren. Dat hielp enorm (en dus ook een aanrader bij deze, als je nog moet starten).
Uitdaging als vloek en zege
Uitdaging in een game vind ik heel fijn om dat gevoel van trots te krijgen als je iets hebt gehaald. Maar in Elden Ring heeft het mij eigenlijk in de weg gestaan om te genieten van de game. Alles was te uitdagend om ‘eens lekker Elden Ring te gaan spelen’. Shadow of the Erdtree (de DLC) gaat mij een stuk beter af omdat ik daar het juiste level voor heb en ik enigszins in een paar goede slagen een enemy kan verslaan.

Ik zal actief blijven binnen het Souls-genre maar ik moet ook toegeven aan mijzelf dat deze games gewoon niet uit de verf komen als mijn hoofd er niet naar staat. Als ik behoefte heb om te relaxen (omdat mijn privé situatie al genoeg uitdaging is), dan moet ik niet nog eens een Elden Ring gaan opstarten die jou dan nog eens extra de grond in boort. Dan slaat het bij mij veel te negatief door.
Conclusie
Elden Ring is een zeer indrukwekkende game. Het zal niet voor iedereen zijn, maar dat de game hoge ogen gooit, dat is niet onlogisch. Met een complex verhaal van George R.R. Martin word je overtuigend meegenomen in The Lands in Between. Het is alleen jammer dat het verhaal niet altijd goed wordt gepresenteerd en dat alles zo vaak zoeken is. Maar dit is echt heel persoonlijk want ik speelde Elden Ring in een periode waar ik misschien eigenlijk meer behoefte had aan een game waar ik niet zo veel voor hoef te werken. Anders had ik die 10-rush van Rik misschien ook wel gehad.