Review: Night Call – Ik draai me nog een keer om

Night Call, een game waarbij je door met mensen te praten stukje bij beetje een moordzaak oplost. Dat leek me wel wat. Soms zit je er echter wel eens naast en dat is precies het gevoel dat ik aan deze game overhield.

Night Call speelt zich af in Parijs waar een seriemoordenaar actief is. Jij bent een taxichauffeur en op een avond wordt je het slachtoffer van een aanval van die seriemoordenaar. Je belandt in een coma en twee weken later wordt je in het ziekenhuis wakker. Wie er achter de moorden zit is nog altijd onbekend, maar de politie is vastbesloten om een zondebok aan te wijzen. Jij bent als allochtone moslim kandidaat nummer 1 om die rol in te vullen, maar je krijgt wel een kans om er onderuit te komen. Jij moet tijdens je werk als taxichauffeur met je passagiers praten en zo proberen te achterhalen wat zij weten en uiteindelijk de werkelijke moordenaar aanwijzen. Makkie toch? Nou, niet dus.

Minimalistische game

Een van de eerste dingen die je opvalt bij het opstarten van de game is het gebrek aan kleur. Vrijwel alles wordt in zwart/wit getoond met hier en daar een toefje geel. Het zijn ook bijna allemaal stilstaande plaatjes met hier en daar wat beweging zoals regen die naar beneden klettert, of een beeld van je taxi die door de straten rijdt. De muziek gaat daar ook in mee. Geen bombastische orkesten of opzwepende deuntjes, maar gewoon een achtergrondmuziekje.

Dat minimalistische beperkt zich echter niet tot alleen de presentatie van de game, maar gaat ook verder in de gameplay. Night Call bestaat uit weinig anders dan op een kaart een passagier aanklikken, zijn reis accepteren of weigeren en daarna heel veel tekst wegklikken. Tekst die je ook nog zelf moet lezen, want er zit geen woord voice acting in de game.

Daarnaast moet je ook goed letten op je inkomsten en benzinemeter. Zonder benzine komen te zitten is sowieso niet handig als taxichauffeur, en als je niet genoeg geld verdient kun je jouw taxi niet langer op de weg houden. Dan is het ook game over, want dan kun je geen info meer verzamelen voor de politie en ga jij achter de tralies. Ik moet echter wel zeggen dat dit gedurende mijn run door de game nooit een issue is geweest. Dat ik vrijwel de hele game geen idee had hoe ik relevante informatie moest verzamelen en hoe ik tot een weloverwogen beschuldiging moest komen, dat was een veel groter probleem.

Game of verzameling verhalen?

Wanneer je aan je onderzoek begint ontvang je wat info over een vijftal verdachten. Je krijgt een naam, lengte en een zin achtergrondinformatie. Daarnaast ontvang je een paar aanwijzingen die je op je prikbord moet onderverdelen over je verdachten totdat je uiteindelijk weet wie de moordenaar is. Het is allemaal nogal summier en dus moet je meer informatie verzamelen en analyseren, maar dat is nu juist waar ik de game ontzettend vaag vind.

Wanneer je je appartement verlaat kom je op een kaart terecht. Op die kaart staan diverse icoontjes van klanten die van A naar B willen. Wie er echter mogelijk relevante informatie voor je heeft is totaal onduidelijk en dus pik je maar gewoon iemand op en hoop je op het beste. Soms krijg je een aanwijzing die in je dossier verdwijnt, maar nog vaker is het gewoon een willekeurig verhaal. Ik heb passagiers achter in de auto gehad die nog een soort D&D bordspel af moesten maken, een immigrant die vertelt dat ze Engeland vanwege de Brexit is ontvlucht, een gast die daadwerkelijk dacht dat hij de kerstman was, groepjes dronken gasten die zich als een soort Power Rangers voordeden enzovoort. Je kunt het gesprek een beetje proberen te sturen met verschillende antwoordmogelijkheden. Het is allemaal ontzettend goed geschreven, maar je schiet er geen donder mee op in je onderzoek.

Goed, dan maar iets langer de tijd nemen toch? Maar daar zit nou juist een groot probleem. De tijd die je hebt is beperkt. Het hele onderzoek moet in een paar dagen tijd klaar zijn en alles wat je ingame doet kost tijd. Naar een klant toe rijden, de klant naar zijn bestemming brengen, een krant kopen, tanken, de krant lezen. Het gaat allemaal van je kostbare tijd af. Als je dienst er dan op zit wil je ook nog je informatie uitpluizen en je raadt het al, ook dat kost tijd. Hierdoor kun je dus niet alles doen wat je wilt. En dan zijn er tussendoor ook nog de aanvaringen met geesten en je duistere zelf om er wat achtergrondverhaal in proberen te proppen. Dit onderbreekt wat je ook maar aan het doen was en daar gaat je kostbare tijd weer.

Dus, je tijd is beperkt, van welke personen je nuttige informatie krijgt is volkomen onduidelijk en de hints die je krijgt zijn zo verschrikkelijk summier dat ik uiteindelijk een prikbord vol aanwijzingen had, maar totaal geen idee wat nu bij welke verdachte hoorde. Zo had ik bijvoorbeeld aanwijzingen over wat er op de plaats delict aangetroffen was, maar nergens was iets terug te vinden over wie daar vermoordt was en onder wat voor omstandigheden. En dus gokte ik maar op wie de moordenaar was en dat is nu net niet wat ik wil in zo’n game. Ik wil alle aanwijzingen kunnen ontleden en uiteindelijk een onderlegde keuze kunnen maken.

Het kan goed zijn dat ik de game domweg niet begrepen heb, maar ik vond het meer aandoen als een verzameling verhalen dan een game waarin ik door te puzzelen een moordzaak op moest lossen en dat is niet wat ik wil als ik mijn Xbox aanzet.

Conclusie

Night Call klonk ontzettend interessant, maar deed wat mij betreft niet wat ik ervan had verwacht. De aanwijzingen die je krijgt zijn summier, de wijze waarop je ze moet bemachtigen is mij nog altijd compleet onduidelijk, de tijdsdruk maakt dat je gewoon niet alles kunt onderzoeken en uiteindelijk draait het uit op een gok waarbij de kans dat het raak is 20% is. De verhalen die je passagiers je vertellen zijn wel allemaal ontzettend goed geschreven, maar als ik een goed verhaal wil lezen pak ik wel een boek.

Het kan goed zijn dat ik een of andere barbaar ben die de game niet begrijpt, maar tenzij je graag je Xbox aanzet om compleet willekeurige verhalen te lezen kan ik je de game niet aanbevelen.