Review: Dead by Daylight

We zien ze de laatste tijd vaker verschijnen, de online survival horror games. Na Friday the 13th, die vooral om Jason Voorhees draait, komt nu de volgende 4-vs-1 overlever om de hoek kijken.

Dead by Daylight neemt je mee naar schimmige mistige gebieden. Met z’n vieren loopt je in een afgekaderd gebied vol gevaren en ben je bezig om te vluchten voor de killer die er rondloopt. Dat is in een notendop waar het om draait.

Wat ik eigenlijk standaard doe bij een nieuwe game is gewoon starten en kijken of ik het allemaal een beetje begrijp. Bij Dead by Daylight is dat geen handige strategie. De meeste games starten met een kleine tutorial maar Dead by Daylight is een sprong in het diepe. Ik wist namelijk totaal niet wat ik aan het doen was en was al redelijk snel het haasje. Als je na twee potjes toch maar even gaat kijken op de tutorial-afdeling zie je meerdere pagina’s met geschreven uitleg. Nu weet ik niet hoe dit bij jullie werkt, maar bij mij werkt dat niet goed. Op de één of andere manier lukt het me niet om dit soort uitleg rustig te gaan lezen en vertalen. Dus als eerste mis ik gewoon een ‘testgebied’ waarin je al spelend, stap voor stap, wordt uitgelegd hoe het werkt en wat je moet doen. Zeker in een game die verder geen verhaal heeft en puur gericht is op een soort arena-multiplayer, is het erg belangrijk dat elke speler weet hoe het werkt, zowel de overlevers als de killer. In deze game moet je meerdere rondes spelen voordat dit een beetje helder wordt.

I’m a survivor! Of toch niet?

Goed, terug naar het spelen zelf. In den beginne kan je kiezen of je de killer of een survivor wil spelen. Als survivor speel je vanuit een third person perspectief. Dit maakt dat je goed om je heen kan kijken en een brede beeldhoek hebt en dat is nodig als je om je heen wil blijven kijken. Een beetje het verschil tussen een prooidier en zijn vijanden.

Het primaire doel is het repareren van vijf van de vele sputterende motorblokken die op het terrein staan. Met het repareren van deze motoren, komt de stroom terug in het gebied. En die stroom is weer nodig om de poort naar buiten te laten openen. Daar liep ik dan ook gelijk tegen een onduidelijkheid aan. Tijdens dat repareren verschijnt er random ineens een soort reactieklok die je exact op een bepaald gebied moet stoppen. Gaat dit verkeerd, dan klinkt er een luide knal uit de motor. En luide knallen laten horen wil je niet want dan weet de killer waar jij uithangt.

Dat reactiespelletje vind ik razend moeilijk. Het vergt zoveel concentratie en timing, beide dingen die ik vaak onder spanning niet bezit. Het kostte mij dan ook even tijd en wat rustig ademhalen voordat ik dit in de gaten kreeg. Maar dan nog, ik ben gewoon zo slecht in dit soort dingen. Helaas voor mij komt dit stukje skill in veel onderdelen terug, zoals het healen van je maten. Lang leve de toolbox-perk.

Perks

De game heeft 9 verschillende overlevers, die elk eigen perks hebben, eigen kwaliteiten. Dead by Daylight heeft namelijk ook een perksysteem waarin je de punten, die je tijdens het spelen verdiend, kan inzetten. Hierbij moet je denken aan het kalmeren van de dieren om je heen zodat zij je niet verraden als je ergens aan het schuilen bent of de eerder genoemde toolbox die dat nare reactiespelletje uitschakelt.

Dat kalmeren van de kraaien is ook weer handig want die kunnen je met krijsen verraden. Als je op de vlucht bent en je denkt, ik duik even een kast in om zo uit het beeld van de killer te blijven en tada, daar komt de eerste irritante kraai al aanvliegen die luid gaat zitten krijsen.

Maar je hebt ook genoeg andere manieren om de killer tegen te werken. Zo kan je hem vertragen door zaken achter je om te gooien of over obstakels heen te springen. De killer wordt hierdoor behoorlijk gehinderd en heeft meer tijd nodig om zo’n obstakel te overwinnen.Wat minder duidelijk is maar wel essentieel is het samenwerken. Als killer ben je maar alleen dus als er random knallen uit verschillende hoeken klinken, dan zorgt dat voor afleiding. Daarnaast krijg je ook extra punten als je samenwerkt en wordt het repareren van een motor versnelt. Raak je gewond, dan is de ander nodig om je te healen. Maar wat je ook doet, het kost allemaal tijd en dat metertje gaat verdomd langzaam, zeker als je de hartslagen begint te horen. Dat kloppend hart geluid betekent dat de killer in de buurt komt en hoe dichterbij, hoe sneller het geklop. Zenuwslopend dus.

You are a killer

De killers, want er zijn er meerdere, zijn zo te zien geïnspireerd op characters uit bekende horrorfilms en games. Zo is er een chainsaw guy (uit The Texas Chainsaw Massacre), is er een Hag (Witcher?) maar zien we ook de Nurse uit Silent Hill.

Elke killer heeft wel zo’n achtergrond en natuurlijk ook weer eigen perks en bijzondere wapens. Michael Myers (je weet wel, van Halloween) die wel in de pc-versie zit schijnt later aan de game toegevoegd te gaan worden. Bij bijzondere krachten moet je denken aan onzichtbaar worden of een kettingzaag gebruiken. Qua perks moet je denken aan meer kracht of snelheid of olie om je kettingzaag stiller te laten zijn. Als killer ga je, met een first-person kijk dus anders dan de overlevers, op zoek naar die vier kampeergasten en zoek je sporen om ze te vinden. De visuele sporen komen alleen tevoorschijn als je gaat rennen en zijn te zien als onduidelijke rode strepen. Gaan de survivors rustig lopen of sluipen dan zal je geen sporen zien.

De audiosporen bestaan uit het knallen van de motoren, het ratelen van een dopsleutel, ademhaling, wildlife, enz. Ik merk wel dat ik mij telkens afvraag of dit wel goed is uitgewerkt. In de beschrijving zie je dat er allerlei triggers zijn voor de killer waarmee je het doel kan vinden. De survivors hebben ook perks om bijvoorbeeld het geluid van de knallende motor te verminderen. In de praktijk merk ik niet zo veel van al die zaken. De motorknal die komt klinkt altijd hetzelfde, met of zonder perk.

Ik moet zeggen dat de killer voor mij best een lastige rol is. De helft van de tijd loop ik als een kip zonder kop rond en ren ik van geluidssignaal naar geluidssignaal. Ook hier mis je gewoon een duidelijk tutorial en kost het je per killer enkele potjes om te snappen hoe het werkt. Toch moet ik zeggen dat het spelen als killer wel mijn voorkeur heeft. Dat zoeken naar die slachtoffers voelt wat rustiger, wat relaxter. Als overlever zit je toch altijd een beetje op het puntje van je stoel en ervaar je veel meer stressmomenten.

Wat de killer ook gaaf maakt is het afmaken van die arme kampeerders. Het is gewoon lekker om je slachtoffer aan een haak te hangen als je deze eenmaal hebt neergehaald. Ik moet wel zeggen dat de makers daar ook wel meer variatie in hadden kunnen maken. Andere manieren om je slachtoffer neer te halen en dat dan ook lekker visueel presenteren. Na een tijdje wordt dat op de haak hangen ook een beetje saai.

Nadat een survivor is opgehangen komt deze ook direct in aanraking met The Entity. Dit is een kwade entiteit die de survivor langzaam maar zeker tot zich neemt. Het slachtoffer kan trouwens wel bevrijd worden van de haak (en The Entity) door de andere spelers. Dus als killer zijnde zal je een keuze moeten maken, wacht ik tot het slachtoffer helemaal dood is of ga ik achter de anderen aan. Wachten betekent dat de rest meer kans heeft om eruit te komen, achter de rest aangaan betekent dat je ook dat slachtoffer kwijt kan raken omdat hij of zij gered wordt.

Stil!!!

De besturing van de game is zeer simpel en eigenlijk gebruik je maar een beperkt aantal knoppen. Om te rennen, om zaken te openen, te sluipen, motoren te repareren of ergens overheen te springen. Dit alles moet je, zoals ik al heb beschreven, zo stil mogelijk doen.

Grafisch ziet Dead by Daylight er wat magertjes uit. Zeker als je kijkt hoe gelikt de intro in beeld wordt gebracht. Men heeft duidelijk gekozen voor de gameplay en daardoor oogt het allemaal wat grof en rommelig maar daar is nog overheen te stappen. Alle afbeeldingen uit dit artikel zijn directe screenshots van mijn speelsessies op de Xbox One. Dus check zelf wat je ervan vindt.

Het geluid daarentegen is, vooral in deze game, zeer belangrijk en helaas laat dat ook wat te wensen over. Zoal altijd test ik games met een surround headset op. Meestal werkt dat geweldig want je hoort exact waar geluiden vandaan komen. Maar sommige games krijgen dat niet goed voor elkaar en daar is dit er één van. Niets is meer storend dan een game waarbij het geluid wat je zelf maakt, het ruisen van de struiken waar je doorheen loopt, constant achter je te horen is. Zeker in een game waarbij je toch gespitst bent op dat ene monster dat je onderuit probeert te halen en elk geluid je al een beetje schrikkerig maakt. Nu heb ik de neiging om telkens achterom te kijken of daar iets achter me aan loopt. Voor een game die zo afhankelijk is van het geluid is dat jammer. Men had daar meer aandacht aan moeten besteden.

Vergelijking

Vergelijken is eigenlijk onvermijdelijk als er twee games die zo op elkaar lijken bijna tegelijkertijd op de markt komen. Je gaat toch dingen van Friday the 13th en Dead by Daylight naast elkaar zetten. Als je dat doet, dan is de staat waarin Dead by Daylight verkeert al een reden om hem te kopen, er zitten namelijk bijna geen bugs in. Misschien zelfs wel helemaal geen, want ik ben ze nog niet tegengekomen. Zijn tegenhanger wordt er tot op dit moment nog steeds behoorlijk door geplaagd. Ook is het tempo in Dead by Daylight veel hoger, heb je meer killers en is de manier om te vluchten anders opgezet.

Wat beide verbindt is het ‘spelen met vrienden’-effect. Beide games lenen zich namelijk perfect voor het avondje keten en lachen met vrienden. Als solo speler is het toch wat minder en schijnt de community niet altijd even leuk te reageren op nieuwkomers. Ikzelf heb dat nog niet ervaren maar ik weet dat er, net zoals bij Rainbow Six, altijd een aantal gefrustreerde kleuters, die in het echte leven waarschijnlijk niets voorstellen, rondlopen. Wie van ons irriteert zich nu niet aan het krijgen van vervelende berichten van dit soort figuren. Dat gezegd hebbende is het nog steeds, ook als solist, een verslavend spelletje.

Een voordeel als solist is wel dat je meer in de spanning gaat zitten. Je bent alleen met je game, hebt geen contact of meligheid om je heen en dan is het gewoon een spannend spelletje. Dat sluipen en constant opletten of die mafkees je niet komt pakken. Het snel sleutelen aan die kutmotoren die dan weer een knal laten horen en zorgen dat je zo snel mogelijk, maar zonder te rennen uit de buurt wil zijn, dat levert bij mij tenminste wel een adrenalineshot op. Toch is de game niet zo afschrikwekkend dat je er al met knikkende knieën aan begint. Ik heb geen moment gehad dat ik mij kapot schrok want het is allemaal wel een beetje voorspelbaar. Maar het houdt je wel op het puntje van je stoel. Ben je daar even klaar mee en moeten je zenuwen even tot rust komen, dan switch je gewoon naar killer. Daar ligt dus ook de kracht van Dead by Daylight. Het is een game die je maar moeilijk kan wegleggen en die je elke avond even moet doen.

Kopen, budget of laten liggen

Als je dit met een aantal vrienden gaat spelen, denk ik dat je hier heel veel plezier aan gaat beleven. Maar ook als solist, mits je de zeikberichten van randoms aankan, is het een leuke spannende game. Zeker gezien de lage prijs van net geen 30 euro bij onze vrienden van GameResource, is het zeker geen miskoop.

Nee, de graphics zijn niet geweldig en het geluid is niet echt gericht, maar ondanks dat is het, zeker gezien de prijs, een leuke game en zal je merken dat je er al snel aan verslaafd raakt. Heb je al genoeg horror in je gewone leven en vind je al die spanning helemaal niks, dan zou ik hem lekker laten liggen.