Afgelopen twee is Wreckreation uitgebracht. Wat mogen we van deze nieuwe racer verwachten? In deze review deel ik mijn indrukken.
Ik heb de laatste tijd veel verschillende games en genres gereviewed. Alleen was daarin toch 1 genre een beetje ondervertegenwoordigd. Dat was het racegenre. Vanuit vroeger ben ik bekend geraakt met verschillende type racegames. Van ultra realistische simulatie-racing tot de arcade racegames die door indie-devs op de markt zijn gezet.
Een specifiek type heeft me altijd aangetrokken in het racegenre. Te weten de arcaderacers zoals Burnout en Need for Speed. Beiden heerlijke games waarbij je niet al te netjes hoeft te rijden en gewoon lekker aso je tegenstanders van de weg kunt rammen. Sterker nog, dat wordt van je verwacht! Toen Wreckcreation op mijn radar kwam was ik dus ook gelijk geïnteresseerd.
Three Fields Entertainment is een studio die bestaat uit een tiental veteranen op het gebied van race-toppers. Zo hebben zij een inbreng gehad in de hierboven door mij genoemde toppers als Burnout en Need for Speed. Geen verrassing dus dat ik deze game graag wilde spelen.
Alle begin is moeilijk…..of niet?
Zodra je de game start wordt je in een race gedropt. Iets dat eigenlijk standaard gebeurt met elke racegame. Ook hier krijg je wat uitleg van wat er van je verwacht wordt. Heel simpel: rijdt van A naar B en win van je tegenstanders. Gedurende de daarop volgede races worden aan jou de diverse mogelijkheden van de game uit de doeken gedaan. Zo zijn er “normale” races met een start en finish, Road Rage events waarbij jij de competitie moet uitschakelen door ze te laten crashen, puntenraces waarin je door stunts en trucs zo hoog mogelijk moet scoren, enz. Dit wordt allemaal door een spreker aan jou verteld terwijl je aan het racen bent.
Die spreker is in het begin echt een toegevoegde waarde. Geen onleesbare teksten die zin een hoekje zijn weggestopt, maar duidelijke uitleg terwijl jij aan het racen bent. Je kunt jouw aandacht dus ook makkelijker bijde races houden en wordt minder afgeleidt. Helaas blijft de uitleg van deze spreker de gehele game doorgaan. Daardoor verliest het gedurende de game de functie van tutorial en wordt het overbodige info. Je weet tenslotte inmiddels wel wat er van je verwacht wordt.
Een (heel) bekend gevoel
Iemand die de eerder benoemde Burnout of Need for Speed games al eens eerder heeft gespeeeld, wordt meteen de game ingetrokken. Het uiterlijk en gevoel van de game voelen als een heel bekend en heerlijk warm bad. Je kijkt in Wreckreation naar een plattegrond van het eiland waarop je bent, kiest een race, rijdt er naartoe en neemt deel aan de door jou gekozen uitdaging. Dit doe je net als in Need for Speed Paradise door naar een race te rijden (vaak op een kruising van wegen) en op RT en LT te drukken.
Let wel: in het begin van het spel is het grootste deel van de plattegrond nog in mist gehuld. Dit los je op (letterlijk) door op alle wegen van het eiland te rijden. Hoe meer van het eiland jij hebt ontdekt, hoe meer je ziet. Dit geldt ook voor de bosgebieden.
Een tweede golf van herkenning krijg je wanneer jouw auto bijna aan barrels ligt. Rij in kritieke toestand door een benzinestation en je auto ziet er weer als nieuw uit. Nog beter, ook de motorschade is weg. Het wisselen van auto’s is ook weer op een logische plek gedaan. Waar anders dan op een parkeerplaats? Je zult alleen wel eerst moeten zorgen dat je extra auto’s verdient. Hoe? Door races te winnen natuurlijk.
Naast deze zaken die direct aan de game gerelateerd zijn, zijn ook de randzaken makkelijk te regelen. Onder de vierpuntstoets zitten de mogelijkheden om in een vloek en een zucht het weer, tijdstip, radiozender, autokleur en meer van dien aan te passen. Extra’s die slim zijn ingericht, zodat het jou weinig moeite kost.
Races, races en nog veel meer races
De hoofdmoot van de game bestaat uiteraard uit racen. Gelukkig zijn er meer dan genoeg races in Wreckreation. Natuurlijk zijn er de parcoursraces (ga van A naar B en versla iedereen), Wreckonings (time-trials) en Road Rage events (crashen zoals in Burnout met zoveel mogelijk takedowns als je kunt). Niet elke race is geschikt voor elke auto. Dus niet alles is meteen te doen. Speel beetje bij beetje alle auto’s vrij en de wereld ligt voor je open.
Voor mij waren de crashevents aan de ene kant het racetype waar ik het meest van verwacht had. Tegelijk was het de grootste tegenvaller. Je moet in deze races een groot aantal tegestanders een takedown aansmeren. Je moet ze dus laten crashen. Op zich hartstikke leuk. Allen de moeilijkheid zit erin om in de buurt te komen van die tegenstanders. Zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad lukte het mij niet / amper om de vereisten te halen. Kortom 13 tegenstanders laten crashen terwijl ik er maar 7 te zien kreeg, was best frustrerend.
Als extra hebben de devs ook nog een aparte race in de game gestopt. Je krijgt dan een zogenaamd Skytrack voorgeschoteld. Racen op een paar 100 meter in de lucht. Je hebt dan een circuit zonder vangrails of afbakening waar je wel jouw tegenstanders op voorbij moet zien te komen. Tel daarbij op dat je ook nog wat schansen en sprongen hebt. Kortom een leuke, maar zeker uitdagende racesoort die je niet snel verveelt.
Billboards en reclames
Nog een bekend gevoel komt naar boven wanneer je merkt dat je ook reclameborden moet slopen door er doorheen te rijden of springen. Deze reclameborden slopen, is een groot onderdeel van de zij-missies van de game. En zelfs een heel leuk onderdeel. Voor de meeste reclameborden ligt een schans die je keurig opzet voor een perfecte zweefvlucht door een reclamebord. Sommige kun je zo doorheen rammen, anderen moet je op een specifieke manier benaderen. Maak een 360-graden spin terwijl je door een bord gaat, of open je deuren terwijl je er doorheen knalt. Die laatste soort borden zijn soms best lastig. Gelukkig geeft de game jou een enorme hint door iets te melden in de reclame over wat je moet doen. Zo kan bv een reclame gaan over een gerecht dat op 360 Fahrenheid bereidt wordt. Een subtiele hint op een mogelijke 360-graden spin.
Tikkie kleurloos met een sterke soundtrack
Wanner je langer met de game bezig bent begint er wat aan je te knagen. De game is in grote stukken vrij kleurloos. Alles is opgezet in grijstinten. Natuurlijk zijn de wegen geen fluoriserend roze, maar in Wreckreation ziet alles er een beetje hetzelfde uit. Alle wegen zijn identiek. Ook de bebouwing langs de wegen is grijs en wat saai. Er is weinig variatie in huizen en andere panden. Sterker nog, er is een schrikbarend gebrek aan bebouwing die het eiland levendiger zouden maken.
De bosgebieden zien er iets beter uit dan de wegen en de gebouwen. Het groen is duidelijk genoeg aanwezig en de bomen zijn mooi gemaakt. Er ligt over het hele einland een spoorweg waar je overheen moet rijden, maar is in de verste verte geen trein te vinden.
De auto’s van de game hebben dan wel weer voldoende aandacht gehad. Er is een goede variatie in soorten auto’s die er ook echt wel anders uitzien. Ook de schademodellen zijn top. Naar mate je meer schade oploopt, gaat jouw auto er steeds beroerder uitzien. Deuren die van de auto zijn afgevallen, een mototblok dat in brand staat. Alles keurig gedaan tot en met de definitieve ontploffing van jouw auto wanner hij echt op is.
Iets waar de game in uitblinkt is de soundtrack. Er is namelijk voor elk wat wils. Je hebt verschillende radiostations die je kunt kiezen. Van pop, rock, R&B, alles is mogelijk. De muziek is daarbij ook nog eens behoorlijk goed. Wil je iets anders? Je kunt met een paar klikken zo wisselen van radiozender.
Naast de soundtrack mag ik de geluidseffecten niet vergeten. Crashes, ontploffingen en de gierende banden zijn loepzuiver opgenomen. Deze geluiden voegen op de juiste manier wat toe aan de game.
Bouwmode
Een onderdeel dat ik niet in de game had verwacht is een bouwmode. Onder de naam Live-MIx kun je allerlei obstakels aan jouw eiland toevoegen. In het begin heb je nog geen stukken die je kunt plaatsen. Door het verzamelen van moersleutels die over het eiland heen verborgen zijn, unlock je verschillende objecten. Deze unlocks zijn echter vrij random. Je kunt reclameborden vrijspelen, maar ook grote loopings of betonnen blokkades.
De te zoeken moersleutels zijn op een leuke en creatieve manier verwerkt in de game. Sommige zijn te vinden op voetgangersbruggen, andere in buizen, en weer andere kun je alleen pakken door waanzinnige sprongen te maken. Veel extra uitdaging voor elke speler.
Online
Wreackreation biedt de speler de mogelijkheid om online te spelen. Iets waarvan ik echt wel de meerwaarde kan inzien. Nu weet ik niet of het kwam omdat ik de game eerder heb gespeeld dan anderen, maar de online wereld is leeg. Heel erg leeg. Er zijn geen andere spelers te vinden in het Europese deel van de daartoe aangewezen server. Misschien dat de Amerikaanse regio beter bevolkt is, maar dat heb ik niet kunnen testen. Wel werkt de online identiek aan de offline wereld. Je kunt met een paar simpele klikken op de knoppen bouwwerken neerzetten. Ook kun je aan alle races deelnemen.
Potentieel gevaar van een goed bevolkte online-omgeving is dat de bouwwerken blijven staan gedurende jouw tijd online. Heb je dus veel spelers op jouw server dan heb je de kans dat er overal lukraak bouwwerken staan. Dus ook op wegen waar jij nog op wil racen.
Conclusie
Wreckreation is op zich een leuke game, maar weet niet voor langere tijd te boeien – zeker niet tijdens langere speelsessies. In korte sessies kun je jezelf echter prima vermaken met de game, wat je voorkeur ook is. Wil je graag ontdekken? Ga dan vooral op jacht naar de moersleutels. Liever rammen en crashen? Sloop reclameborden of zoek de races met takedowns op. Toch blijft er aan het eind iets aan je knagen. Waarom is de wereld zo leeg en grijs? En dan pink je een traantje weg, want het had zoveel meer – en beter – kunnen zijn.
