Er kwam dit jaar een aankondiging die ik niet had verwacht, namelijk een ”ver-gaming” (dat is geen woord) van een boek (zoals met The Witcher bijvoorbeeld), namelijk Pillars of the Earth. Maar hoe komt die vertaling van boek tot game uit de verf?
Ken Follett schreef in 1989 het boek Pillars of the Earth, in het Nederlands bekend als ”De Kathedraal”. Dat boek heb ik jaren geleden gelezen en ik was best onder de indruk. Je begint met het begin van een leven en aan het einde van het boek zit je ook echt aan het einde van die persoon’s leven. Follett schrijft heel beschrijvend en dat is fijn om te lezen, maar hoe ga je om met keuzes en interactie in het verhaal waarvan het einde al is bepaald? Deadelic Entertainment is de uitdaging aangegaan en komt dus met de game Pillars of the Earth, bestaande uit drie ”episodes”. Dit is de review van de eerste episode, Book 1.
Het verhaal in het kort
Sommige mensen hebben misschien al de mini-series gezien van Pillars of the Earth, maar even in het kort het verhaal. Het speelt zich af in het jaar 1123 en gaat om het leven van Tom Builder, een architect die met zijn familie door koude bossen heen reist om aan baantjes te komen. Hij heeft altijd al de droom gehad om een grote kathedraal te ontwerpen en te laten bouwen. Aan het begin van de game word je gelijk al geconfronteerd met de geboorte van een kind en moet je je huidige kinderen vertellen waar ze jou kunnen helpen. Het familiedrama (want ze bevalt in een ijskoud bos) is aangrijpend, iets wat vooral veroorzaakt wordt door de geweldige voice-acting en een prachtige grafische stijl.
Na dit drama ga je naar de priorij van Kingsbridge en speel je met de monnik Philip. Kingsbridge zit in een krappe situatie wat betreft geld en organisatie. De voormalige leider van de priorij is reeds overleden en er moet een nieuwe leider voor gekozen. Later in het verhaal komt Philip Tom tegen, die ondertussen is gejoind door Ellen (moeder) en Jack (haar zoon), die voorheen in het bos leefde als verstotelingen, en worden allemaal politieke en religieuze intriges aan je gepresenteerd. Het verhaal is spannend genoeg om door te blijven spelen, maar komt vooral aan het begin heel traag op gang. Later, in het stuk met Jack en Ellen gaat het tempo gelukkig omhoog. Maar hoe speelt het verder? Wat moet je als speler doen?
Geen Telltale game
Het eerste wat opvalt in de gameplay is dat de game echt een eigen stijl heeft en niet een Telltale game is waar je invloed hebt op een scène. Er is wel invloed en je hebt controle over welke antwoorden je geeft, maar dat is in een stuk lager tempo dan een Telltale game. Je kan echt rondlopen in een level (2.5D) en je hebt echt interactie met objecten en mensen. Je kan kiezen met wie je praat of je hoort gedachtes van de persoon waar je mee speelt. In een gesprek met iemand moet je dus soms keuzes maken en kan je aan de hand van een wiel met antwoorden (à la Mass Effect) kiezen wat je gaat zeggen.
De controls spreken verder voor zich en er is ook genoeg interactie in de wereld. Het lopen is soms traag, maar verder heb je niet veel nodig om verder in het verhaal te komen. Je kan bijvoorbeeld met de linker trigger (LT) gewoon zien waar je interactie mee kan hebben, maar ik mis wel het één en ander aan begeleiding in de game. Het spreekt grotendeels voor zich wat je moet doen, maar ik heb ook wel eens als een kip zonder kop rondgelopen in een level. Meer hints of een knop daarvoor was dus wel fijn geweest.
De grafische stijl is hartstikke mooi. Echt getekend, hoewel de animaties soms wat stijfjes zijn. Ook vind ik dat er toch wel iets meer regie in mocht qua camerawerk. Nu zie je vooral vaak een tableau aspect waarbij je alle personen op één scherm ziet, maar niet zoals in Telltale echte close-ups of over-the-shoulder shots (zitten er nu één of twee in). Hierdoor worden sommige verhaalpuntjes wat droger en mist het de opbouwende spanning.
Quests en doelen in de game
In de game moet je in feite gewoon praten met mensen om verder te komen, maar ook kleine puzzeltjes oplossen. Kortom, je moet iets ontdekken in het level wat je daarna weer kan vertellen aan een belangrijk persoon in het verhaal. Het biedt niet echt uitdaging. Wat je wel doet is vooral veel heen en weer lopen, maar dat is verder ook niet storend. Objecten die je vindt kan je bekijken of lezen en daardoor krijg je meer een idee naar wat er zich allemaal afspeelt qua politieke intriges.
Conclusie
Als lezer van het boek weet ik natuurlijk al wat er gaat gebeuren,en weet ik ook al dat het een mooi verhaal is. De game laat genoeg spanning van het oorspronkelijke verhaal horen en biedt genoeg redenen om door te spelen, maar heeft wat mankementen qua tempo/spanning/uitdaging in de gameplay. Uiteindelijk draait het om het verhaal en het spektakel en dat zit echt heel goed gezien de grafische stijl en de goede voice acting. Ik ben al benieuwd naar Book 2!
Pillars of the Earth komt in september uit in fysieke vorm, maar is nu al digitaal te koop voor €39,99.
