Laat ik maar meteen eerlijk zijn. Ik heb altijd wat moeite gehad met de Monster Hunter-serie. Ik vond de games mooi gemaakt, maar lastig om in te komen. Ja, ze waren leuk als gimmick maar met een hoge moeilijkheidsgraad.
Mede daardoor hadden deze games voor mij een grote frustratiefactor. Een stevig aantal uren steken in een gevecht met een monster, terwijl ik op voorhand wist dat ik het gevecht zou verliezen? Nee, niet echt iets voor mij. De tactiek om een monster aan te pakken gingen te diep en zelfs met de juiste tactiek, verloor ik de meeste gevechten.
Toen het bericht kwam dat Capcom een kindvriendelijke toevoeging in de serie zou uitbrengen, was ik enigszins geïnteresseerd. Dat werd een stuk groter toen ik doorhad dat het de RPG-light games waren uit 2016 en 2021.
In 2016 bracht Capcom de game Monster Hunter Stories uit. Het was een game die de toon zette voor de RPG-serie in het Monster Hunter-spectrum. Een laagdrempelige JRPG die kleurig was opgezet, waarin je monsters moest verzamelen en ze moest trainen. Daarnaast was het gevechtsmechanisme simpel maar verslavend en dat was juist de kracht van de game. Via een soort van papier-schaar-steen moest je de juiste aanval kiezen. De juiste keuze? Dan won je. Bij de verkeerde keuze kreeg je een pak rammel.
In 2021 kwam het vervolg op deze game, te weten Monster Hunter Stories 2 Wings of Ruin. Dit was een verbeterde versie van hun eerste game. Alle graphics hadden een upgrade gekregen en alles zag er net iets moderner en verfijnder uit. Het vechtsysteem was hetzelfde gebleven. Een zegen voor gamers zoals ik. Ook de bekende cartoony graphics waren weer aanwezig.
Nu is de remake voor Xbox uitgekomen en aan mij de eer om te kijken of deze games de tand des tijds goed hebben doorstaan. Let’s go!
Oud maar niet versleten.
Bij het opstarten van Monster Hunter Stories zie je dat de game wel een beetje gedateerd is. De graphics zijn nog steeds kleurig en uitnodigend, maar alles geeft de indruk af van een tekenfilm uit de begintijd van computer graphics. De graphics zijn cartoony en vooral gericht op de wat jongere gamers onder ons. Dit stoort compleet niet. Alleen een paar aanwezige missers in de upgrade van de graphics zijn slordig te noemen. Zit je net lekker in een game met mooi bijgewerkte graphics, val je onverwacht terug in de oude graphics.
In Monster Hunter Stories 2: Wings of Ruin waren de oorspronkelijke graphics al beduidend beter. Nu is daar nog een schepje bovenop gedaan. Ook hier is grafisch dus het een en ander verbeterd. Dit zorgt ervoor dat de personages nog net iets prettiger ogen en je daardoor makkelijker meetrekken in het verhaal.
De diepgang van een plat bord.
Van de verhaallijnen moeten beide games het overigens niet hebben. Net als bij vele RPG’s, draait het altijd weer om een strijd tussen goed en kwaad. In deze games is dat het goede van jouw stam die Riders voortbrengt tegen de gewelddadige Hunters. Deze laatste staan voor de groep wetenschappers en magiërs die de verbinding met de natuur verloren hebben en de Monsties tot slaaf willen maken.
De vertelstijl zelf sluit beter aan bij jongere gamers, dan bij volwassenen. Het is allemaal wat kinderlijk en vooral simpel opgezet. Daardoor is er ook weinig ruimte voor nuances. Alles is eenvoudig en daarmee ook vrij zwart-wit.
Als je de Monster Hunter games voor volwassenen gewend bent, dan is dit mogelijke een teleurstelling. Er is geen groots en meeslepend verhaal. Nee, het is meer de kapstok om het (meer dan) verslavende vechtsysteem aan op te hangen.
Eitjes klutsen of meenemen?
Een groot deel van de games draait om het verzamelen van jouw “brothers in arms”, de Monsties. Deze verzamel je door de nesten van monsters in de vrije wereld te vinden, de bijbehorende grot door te komen en eieren uit het nest te roven. Hoe minder een ei stinkt (i.i.g. volgens jouw katten-vriendje) en hoe zwaarder het ei is, des te beter is het monster dat uit het ei zal komen. Is het ei licht en stinkt het, dan heb je een kneusje te pakken.
Nadat je de arme monsters van hun eieren hebt beroofd, neem je de eieren mee naar jouw thuisbasis. Daar is ook een lokale stal waar je de eieren kunt uitbroeden. Daarna kun je het nieuwe Monstie toevoegen aan jouw line-up om de wereld te onderzoeken en te vechten met andere monsters. Heb je een kneusje, dan laat je hem gewoon weer los in het wild. Kortom, roof er gerust op los, broedt alles uit dat je vindt en kijk welk Monstie het beste bij je past.
Rock-paper-scissors.
Zoals eerder vermeld, draait deze game op een simpel vechtmechaniek. Je hebt de beschikking over drie soorten aanvallen: Power, Speed en Technical.
Technical aanvallen werken perfect tegen Speed. Power is weer beter dan Technical en als laatste is Speed beter dan Power. Een simpel mantra dat voor zowel jouw personage als jouw Monstie geldt.
Deze kennis heb je helemaal nodig wanneer je in het gevecht een Head-to-Head onderdeel krijgt. Hierbij vecht jij (of je Monstie) rechtstreeks tegen je gekozen tegenstander. Afhankelijk van de gekozen soort aanval uit het Power/Speed/Technical deel, kun je winnen, verliezen of zelfs gelijkspelen. Afhankelijk van dat resultaat breng je schade toe aan je tegenstander. Bij winst sla je uiteraard het hardste toe en bij verlies het zachtst. Dit is echter alleen maar interessant in het begin van beide games. Als snel worden jij en je Monstie dusdanig overpowered, dat het niet meer uitmaakt wat je kiest. Zelfs bij een aanval waarbij je op papier verliest, richt je zoveel schade aan dat je de strijd alsnog ruimschoots wint. Jammer, dat dit niet iets beter uitgewerkt is.
Verschillende Monsties hebben buiten de gevechten om ook verschillende sterktes en zwaktes. Sommige Monsties kunnen springen, maar niet vliegen of klimmen. Anderen kunnen juist weer een van de andere dingen, maar niet de andere twee. Ook worden Monsties beïnvloed door elementen. Sommige kunnen wel of juist weer niet tegen een bepaald element. Vuur, water, lucht en aarde hebben invloed op hoeveel schade een Monstie kan doen of juist oploopt.
Door deze vrij laagdrempelige variaties, wordt er toch een minimale vorm van taktiek toegevoegd an de game. Een welkome toevoeging voor de wat oudere gamers onder ons. Het doorbreekt het anders te simplistische en eentonige spelbeeld.
Uiteraard moet je tijdens gevechten je gezondheid op peil houden. Door de game heen leer je verschillende manieren om dat te doen. Van het simpele kruid dat je onderweg hebt geplukt, tot aan het medicijn dat je leert brouwen. Alles kan helpen in jouw gevecht tegen je vijanden.
Ride on!
Een heel mooie toevoeging aan de game is dat je op jouw Monstie kunt rijden. Dit kan tijdens het ontdekken van de wereld. Op die manier heb je, ten opzichte van het moeten lopen, minder reistijd. Het is niet alleen in de grote buitenwereld dat je op jouw Monstie kunt plaatsnemen. Nee, ook op momenten tijdens gevechten kun je dit doen. Door alle aanvallen wordt de zogenaamde “Kinship” (verbintenis) tussen jou en je Monstie groter. Als de meter vol zit, dan kun je op jouw Monstie rijden en zo speciale aanvallen doen. Bijkomend voordeel is dat deze aanvallen veel sterker zijn dan de gewone aanvallen. Hoe verder je komt in het spel, hoe belangrijker deze aanvallen worden.
Beeld en geluid
De graphics hebben in beide games een upgrade gekregen. Alles is net wat scherper neergezet en oogt verfijnt. Over het algemeen is dit keurig gedaan door de devs. Alleen slaan ze soms de plank mis. Dan komen de oude graphics uit het niets naar voren. Toch wel een kleine dissonant in de verder mooi opgeschoonde games. Logischerwijs, komt dit net iets vaker voor in de oudste van de twee. Onder de streep hebben de devs echter goed werk verricht en valt er over de graphics niet iets echt slechts te melden.
Op het gebied van geluid heeft Capcom uitgepakt. In beide games is het stemwerk een stuk uitgebreid. Meer tekst is ingesproken. Ook lijkt het erop dat het inspreken van de stemmen met meer gevoel en emotie is gedaan. Hierdoor is het verhaal op een heel prettige manier te volgen. Doordat het taalgebruik redelijk eenvoudig is gehouden, is alles ook door de jongeren onder ons goed te volgen.
De achtergrondgeluiden zijn netjes verwerkt in de game. De aanvallen van zowel de mensen als de Monsties worden ondersteund door het geluid. Het is wel jammer dat vooral de geluiden van de menselijke aanvallen het beste ondersteunt worden in de game. Ik had graag gezien dat de monster-aanvallen met prehistorische gebrul tot hogere klasse zouden zijn geduwd. Dat is helaas niet het geval. De monsters worden jammer genoeg door de muziek ondergesneeuwd.
De muziek in beide games is daarentegen passend. Fijne muziek die de sfeer van de game volgt. Opzwepend bij spannende stukken, rustig en op de achtergrond bij de rest. De muziek is ook qua score afwisselend. Je loopt dus nergens het risico dat je stukken muziek snel weer tegenkomt en daardoor het snel beu raakt.
Achievements
Monster Hunter Stories heeft 50 achievements om vrij te spelen. Tel daar de 48 achievements op van Monster Hunter Stories: Wings of Ruin en je bent gegarandeerd vele uren onderweg. De meeste achievements zijn gekoppeld aan de voortgang binnen de games en aan het bijna alles verzamelen wat los en vast zit. Verzamel alle Skill Scrolls, alle uitrusting die er is, alle kleding van jouw katten-maatje, etc, etc. In deel twee zijn de achievements duidelijker omschreven, maar in deel een bieden de achievements juist daardoor meer uitdaging. Ze zijn wat vaag omschreven en laten dus veel over aan de verbeelding van de gamer. Iets dat ook wel weer eens lekker is. Helemaal in deze tijd van simpele games en uitgebreid handje vasthouden.
Samenvatting
Beide Monster Hunter games zijn nette herhalingen van de oude games. Grafisch misschien enigszins gedateerd, maar nog steeds aantrekkelijk. De vechtmechanieken blijven een aangename toevoeging. Missies zijn overzichtelijk en het innerlijke kind kan weer los gaan op het verzamelen van Monsties. Het geluid en de uitbreidingen van het stemwerk in de games trekken de games wat meer de moderne tijd in. Uiteindelijk blijven het remasters, maar dan wel goed uitgevoerde remasters. Kortom, heb je deze games nog nooit gespeeld of wil je terugkeren naar een stukje jeugdsentiment, ga dan zeker met deze games aan de slag.
