The good old times…
Jaren geleden, toen de game-industrie nog in de kinderschoenen stond, kon je nog helemaal niet over een industrie praten. De meeste games werden op dezelfde manier als indie-games vandaag de dag ontwikkeld. Een klein team van gepassioneerde mensen die samen op een zolderkamertje begonnen aan het creëren van een nieuwe wereld. Deze mensen kun je de boegbeelden uit de game-industrie noemen, maar vergeet ook niet de mensen die de industrie anno nu proberen te veranderen.
Ik vind dat mensen zoals Miyamoto niet mogen worden vergeten, zonder het werk wat deze mensen hebben verricht zou de wereld er nu heel anders hebben uitgezien. Zonder die gekke Japanner hadden we het nu zonder “Mario”, “Donkey Kong” en “Zelda” moeten doen. Deze man heeft zo’n groot karakter en doorzettingsvermogen dat hij in z’n eentje een hele industrie leven heeft ingeblazen. Waarom zouden we het nu juist moeilijker maken voor de Miyamoto van 2014 om te shinen?
Ik vind het jammer dat ontwikkelaars de laatste 5 jaar steeds minder hun stempel op games kunnen drukken. Een goed recent voorbeeld hiervan is “Destiny”. Bungie had naar mijn mening een geweldig idee, maar in één van de laatste stadia werd om financiële redenen toch besloten om een streep door heel veel content te zetten. De oorzaak hiervan ligt denk ik bij het snelle groeien van de game-industrie.
De eerste “Mario’s” werden met een handjevol mensen gemaakt, 30 jaar later werken er in totaal meer dan 2000 mensen aan een “Assassin’s Creed”-game. Studio’s worden groter en groter, verkoopcijfers worden steeds belangrijker en vaker meegenomen in het maken van keuzes tijdens de ontwikkeling van een game. Hierdoor verliezen ontwikkelaars creatieve vrijheid en wordt de innovativiteit in games beperkt. Waar zijn de mensen zoals Peter Molyneux en Cliffy B gebleven die weten waar de vernieuwing ligt?
Vernieuwing in de huidige game-industrie
Het enige wat ik de laatste paar jaar in trailers of op persconferenties hoor zijn mooie PR-praatjes en allemaal bullshit van één of andere gast die ergens game-director is geworden. Als de game dan uitkomt blijken die praatjes tegen te vallen of zelfs helemaal niet waar te zijn.
Waar zijn die vernieuwende games zoals de eerste “Assassin’s Creed” uit 2009 of de eerste “Modern Warfare”? Waar zijn mensen zoals Todd Howard die hun hele leven in een franchise hebben zitten en met die passie de hele wereld voor een “Elder Scrolls” klaarstomen?
Een zeer negatief effect van de inperking van de creativiteit van ontwikkelaars is dat deze mensen er op een gegeven moment klaar mee zijn. Een goed voorbeeld is Ken Levine. Deze man is één van de bedenkers van de “Bioshock”-serie. Iedereen die “Bioshock” heeft gespeeld kan de aparte en goeie manier van storytelling beamen. Ken Levine is in februari gewoon gestopt met Irrational Games, dag “Bioshock”, het is over. Ontwikkelaars worden om financiële redenen gepusht om zoveel mogelijk winst te maken, als ontwikkelaar die kwaliteit hoog in het vaandel heeft staan kan ik begrijpen dat je er na zoveel jaar echt klaar mee bent.
Ken Levine, Peter Molyneux, Cliff Bleszinski, Vince Zampella, Jason West. Allemaal voorbeelden van mensen die genoeg hadden van de uitgever en voor zichzelf zijn begonnen. Allemaal weggegooid talent. Dit zijn juist de mensen waarin geïnvesteerd moet worden, zij kunnen echte vernieuwing met AAA-budgetten realiseren.
Het is logisch dat grote bedrijven zoals Electronic Arts harde beslissingen maken. Waar moeten die duizenden mensen anders naartoe als er een verkeerde beslissing van bovenaf wordt gemaakt? Waar zitten deze vernieuwingen en gewaagde keuzes dan wel? Een logisch antwoord zou indies zijn. Deze onafhankelijke ontwikkelaars baseren hun keuzes niet op de mening van alle stropdassen op het hoofdkantoor, zij baseren hun mening op eigen ideeën en creatieve input.
Zijn indies dan de echte oplossing?
Als je echte die-hard indie-ontwikkelaars wilt zien dan moet je zeker de film “Indiegame: the movie” gaan kijken. In deze documentaire krijg je een kijkje in de keuken bij onder andere Phil Fish en Jonathan Blow. Deze ontwikkelaars zijn verantwoordelijk voor de games “Fez” en “Braid”. Je ziet hier hoe hard het leven van een indie-ontwikkelaar kan zijn, maar ook de dingen die je ervoor terugkrijgt.
Laat ik beginnen dat ik heel veel respect heb voor deze mensen, maar ik vind niet dat we nu alle vernieuwingen in de indie-hoek moeten gaan zoeken. Games zoals “Papers Please” en “Thomas was Alone” waren prachtig. Deze games lieten zien dat vernieuwing niet alleen maar in graphics, maar ook op andere aspecten zoals storytelling kan liggen. Ik vind alleen dat we op deze manier niet een maximale vernieuwing stimuleren. De industrie moet niet verzadigd zijn en ieder jaar een nieuw cijfertje achter de gevestigde franchises plakken, maar ook naar AAA -vernieuwing streven.
De grote uitgevers moeten ophouden met achterover leunen en indies al het werk te laten doen. Al jarenlang schreeuwen gamers om vernieuwing, de enige drie woorden die bij de grote jongens in de hoofden zweven zijn Bigger, Better, Faster. Als we nou heel eerlijk zijn, willen we dit nou ook echt? Als ik naar mezelf kijk werd ik de laatste jaren het meest vrolijk van “Journey”, “Fez” en “Thomas was Alone”. Dit zijn de games die echt een indruk hebben achtergelaten. Wat is nou meer revolutionair? Een gebouw wat in een multiplayer keer op keer instort, of om zonder woorden een verhaal over te brengen?
Ik begrijp dat niet iedereen na een lange dag hard werken op een diep meeslepend verhaal zit te wachten, maar gewoon eventjes lekker wil knallen. Het is goed dat dit er is, maar de balans is gewoon kwijt. Ik denk dat we die balans weer terugkrijgen als ontwikkelaars weer meer zeggenschap over hun producten krijgen.
Je kunt ook zien dat er mooie games ontstaan als ontwikkelaars wél die ruimte krijgen. Neem bijvoorbeeld een game als “Evolve”. De makkelijke keuze voor 2K was geweest om de zoveelste fps te maken maar in plaats daarvan bedenken ze een nieuw genre. 2K is niet bang om een stap vooruit te doen en je kunt al meteen zien dat het baat heeft. “Evolve” wordt overladen met beursprijzen en menig gamer kijkt nu al uit naar februari, want dan mogen we de game eindelijk echt gaan spelen.
AAA-indies
Een trend die de komende jaren gaat komen is de AAA-indie. Hiermee bedoel ik games zoals “No Man’s Sky”. Je weet wel welke grote ambities deze game heeft. De studio die deze game maakt bestaat maar uit een handjevol mensen, maar als je heel eerlijk bent weet je dat dit geen normale indie-game is. Net zoals “Star Citizin” moet deze space-simulator het grootste succes in de gamegeschiedenis ever worden. Deze games worden niet gemaakt door een immense studio maar hebben wel de feel van een AAA-game. Ik denk dat we hiermee een compromis kunnen vinden tussen de Indie-scene en de uitgevers. Games die door een handjevol mensen met een AAA-budget worden gemaakt.
Mijn conclusie is dat we de afgelopen jaren iets kwijt zijn geraakt, niet als industrie, maar als totale wereldwijde community. Uitgevers moeten weer vertrouwen in hun ontwikkelaars krijgen en ze niet alleen maar zien als geldmachines. Niet de stropdassen bij Activision en EA, maar de ontwikkelaars zoals Miyamoto en Vince Zempella hebben voor deze industrie gezorgd dus moeten zij het ook voortzetten.
Ik ben reuze benieuwd wat jullie mening over dit onderwerp is, ben ik te negatief of kijken jullie samen met mij ook uit naar de wederopstanding van de ontwikkelaar?
