Het is niet bepaald een vrolijk kerstverhaal, maar als je dan Life is Strange (en Before the Storm) hebt uitgespeeld, moet je deze intermezzo spelen als bruggetje naar Life is Strange 2… en zo geschiedde.
Het doel van de credits-artikelen is om de games te bespreken waarvan we de credits hebben laten rollen. Vorig jaar heeft collega Rik dat met 50 games gedaan en we zullen zien of mij dat ook lukt (spoiler alert: dit lukt niet, maar ik ga de 30 hopelijk halen). Dit jaar is een uitdaging want er komen ongetwijfeld meer titels op de stapel terecht dan dat ik uit kan spelen. Maar mijn goede voornemen is om de credits te laten rollen, inclusief credits op de PlayStation, Switch en pc (hoewel ik voornamelijk op Xbox speel). Let’s go!
De game The Adventures of Captain Spirit past bij het jaargetijde van de feestdagen, ware het niet dat ik deze game al 3 maanden terug uitspeelde. Oeps. Ja, ik heb een backlog op de artikelen die over mijn backlog gaan. Je verwacht het niet!
Ik heb een tijdje terug Life is Strange opgepakt en ik heb eigenlijk achter elkaar Life is Strange 1, Before the Storm, The Adventures of Captain Spirit en Life is Strange 2 gespeeld. Nou, dat was een beste hap! Zeker omdat het achter elkaar vrij trage gameplay is en het zijn ook afleveringen die je achter elkaar uitspeelt. Smachten naar de volgende episode zat er dus voor mij niet bij. Denk aan een soort bingewatchen maar dan met games. Dat je dan een mega cliffhanger hebt in de season finale en dat je dan onderin gewoon ‘volgende aflevering’ klikt en lekker doorgaat.
Afijn, The Adventures of Captain Spirit kwam destijds uit om het bruggetje te maken naar Life is Strange 2. De game is gratis en was een lekker zoethoudertje voor de fans. Het verhaal heeft de zware thematiek die je van een Don’t Nod game mag verwachten. Dit keer is de gameplay echter nog een stuk creatiever dan voorheen. Je kruipt in de huid van een 9 jarige jongen en je gaat dan ook helemaal mee in zijn fantasie van de goeieriken en slechteriken. Het is echt ontzettend leuk in elkaar gezet. Als je een beetje een interesse hebt in psychologie, dan zie je weer genoeg voorbij komen aan coping mechanisms in de personages. En terecht ook want onze lieve Chris heeft het zwaar thuis met een alcoholische vader die in de rouw zit. Dat is het enige wat ik er over zeg.
Conclusie
Ben je met de Life is Strange serie bezig, dan mag je deze niet overslaan. Het is niet echt een must om Life is Strange 2 te kunnen spelen, maar het geeft wel echt een mooi achtergrondverhaal van dit personage. Don’t Nod wist het geheel weer ontzettend goed neer te zetten en met de 2 uurtjes die je er aan kwijt bent, is het echt een aanrader. Heb je verder niks met Life is Strange en ben je ook niet met de franchise bezig qua verhaal, dan wordt dit wellicht te random om op te pakken.
