Het komt niet vaak voor dat twee hele grote namen in de gamewereld hun krachten bundelen. Dus wanneer Hidetaka Suehiro (beter bekend als Swery) en Goichi Suda (Suda51) samen met een nieuwe game aan de haal gaan, dan verwacht je stiekem een heel bijzondere game. Zeker als je kijkt naar welke successen beide mannen al behaald hebben. Kijk naar Deadly Premonition, D4: Dark Dreams don’t Die, Killer7, No More Heroes en Lollipop Chainsaw. Stuk voor stuk games om je vingers bij af te likken. Dus toen ik hoorde dat er een nieuwe game van Swery en Suda51 aankwam, stond ik vooraan om deze te spelen.
Slashermovie meets The Shining
Hotel Barcelona speelt zich af op de grens van West Virginia en Pennsylvania. Jij speelt de hoofdpersoon Justine, een über-degelijke federal marshal die in het begin van de game in een auto rijdt met zacht uitgedrukt wat vreemde passagiers. Nadat die bij een auto-ongeluk aan een nogal wreed einde zijn gekomen en jijzelf knock-out gaat, wordt je meteen in een sidescrolling slasher-level gegooid. Je hebt nog geen enkele context over wie je daarin bent, waarom je dingen doet en wat er in godsnaam allemaal gebeurt. Maar je pakt je dolken en je revolver en gaat op een slacht-uitspatting. Het level wordt afgesloten met een grote eindbaas, waartegen je (zeker de eerste keer dat je de game speelt) het loodje legt.
In plaats van dood te zijn en te blijven, wordt je wakker in een hotelkamer. Op zich al een vreemde gewaarwording, maar je raakt in gesprek met een seriemoordenaar die verdacht veel lijkt op Hanibal Lector wanner die compleet ingesnoerd zit. Het gesprek is niet face-to-face, maar blijkbaar leeft Dr. Carnival in jouw hoofd.
Deze Dr. Carnival is in zekere zin ook de verteller van dit verhaal. Jammer genoeg zit er kop noch staart aan dat verhaal. Blijkbaar heeft het hotel iets te maken met de moord op jouw vader. Sterker nog de moordenares van jouw vader is een heks en heeft Hotel Barcelona als uitvalsbasis gekozen. Aan jou om haar en haar hulpjes een stevig kopje kleiner te maken.
Je gaat vol goede moed het hotel en de omgeving daarvan onderzoeken. Zodra je in de speelbare levels komt verander je in een losgeslagen en extreem agressief alter-ego Bernstein. De kleren scheuren van je lijf en je bent in de stemming om hoofden af te hakken.
Tutorial? No way!
Hotel Barcelona is geen game die je handje vasthoudt. Je krijgt welgeteld niets aan tutorial en uitleg. Je bent volledig op jezelf aangewezen om uit te zoeken hoe de game werkt. Kortom duik in de menu’s om uit te vinden wat er allemaal is en hoe het een en ander werkt.
Gelukkig volgt Hotel Barcelona wel de standaard conventies van games. Je hebt een standaard aanval die niet zo sterk is, je hebt een sterke aanval die al iets meer doet (maar ook meer tijd kost). Ook heb je een ultimate aanval die je alleen kunt uitvoeren wanner je bloedmeter volledig gevuld is. Deze meter vul je door vijanden af te maken. Hoe meer bloed er vloeit, hoe sneller de meter zich vult.
Natuurlijk is het niet alleen aanvallen wat de klok slaat. Je kunt ook aanvallen ontwijken en de game heeft een parry-systeem. Je hebt zelfs een dubbele sprong tot je beschikking. Omdat de game geen tutorial heeft, kwam ik daar pas na een aantal speeluren achter. Tja, blijkbaar ben ik een typisch dom blondje.
Levelopbouw
Elk level volgt hetzelfde patroon. Je gaat in een sidescrolling wereld op pad en op dat pad kom je verschillende deuren tegen die leiden naar ander gebieden binnen het level. Met elke kamer die je ingaat, krijg je voor dat level een kleine upgrade van jouw personage. Iets meer HP, iets meer snelheid, etc. Op zich handig maar niet doorslaggevend. Wanneer je het level uit hebt, krijg je de definitieve beloning van dat level. Dat is in het begin al lastig zat, maar om het nog leuker te maken heeft elk level een tijdslimiet. Je begint elk level met een aftellende klok. Aan jou om te beslissen hoe veel gebieden je wilt doorzoeken en wat de meest efficiënte weg door het level is.
Allemaal hulpjes
Hotel Barcelona is geen makkelijke game. Het gebrek aan tutorial helpt al niet mee en ook de moeilijkheidsgraad van de levels zorgt ervoor dat je vaak dood gaat. Om je toch een beetje te helpen heb je ene aantal hulpjes in deze game. Nadat je een aantal keren bent doodgegaan, wordt je geïntroduceerd aan Tim. Tim is een monster dat leeft in de kast op jouw hotelkamer. Bij Tim kun je skills kopen met alle spullen die je in de levels verzameld. Zo kun je specifieke aanvallen kopen, uitgebreide versies van het parry-systeem en extra HP. Allemaal noodzakelijke dingen als je ver wilt komen in deze game.
Naast Tim heb je ook nog andere permanente bewoners van Hotel Barcelona die en handje helpen. Zo is er een ranger die jou graag wapens wil verkopen. Ook kun je bij de balie-medewerkster downgrades kopen. Want ja, wie wil er nu een makkelijke game?? Zij verkoopt downgrades zoals “No melee weapons”. Je kunt dan geen melee wapens gebruiken in jouw runs door de levels. Kortom echt spul voor de masochistische die-hard.
Van dik hout zaagt men lijken
De gameplay in Hotel Barcelona heft jammer genoeg niets verfijnds in zich. Het is een hack-n-slash game die vooral de focus legt op timing van je aanvallen. Die timing is echter een issue in deze game. Die is namelijk slecht te sturen. Jouw aanvallen in Hotel Barcelona hebben regelmatig last van een stevige vertraging. Ook de hitboxen in de game zitten er nogal eens naast.
Een tweede zwak punt in de game is het feit dat je alle upgrades en extra uitbreidingen van jouw aanvallen en verdediging waarschijnlijk nooit zult gebruiken. Ze voegen namelijk te weinig toe, behalve weer een combo die je moet leren. Het zal voor de meeste spelers neerkomen op ordinair button-mashen.
Dat gezegd hebbende, het op vijanden inhakken is wel heerlijk. Zeker omdat het niet te makkelijk is. Je moet zorgvuldig met je health omgaan en goed kijken welke vijanden op je afkomen. Doordat je verschillende paden door het level kunt volgen, is de gameplay nooit eentonig. Kom je eenmaal bij de bosses aan, dan moet je helemaal losgaan. De bosses zijn schermvullend en uitdagend. Ontwijk zo veel mogelijk van de aanvallen en probeer tussendoor zelf wat aanvallen los te laten. Het wordt pas echt spannend wanneer je een aantal ghosts hebt die je meehelpen. Soms doordat ze de focus van de boss afleiden van jou, soms omdat ze ook wat schade toebrengen aan de boss.
Geluid, camera, actie
Grafisch is Hotel Barcelona niet helemaal wat ik er van verwacht had. Met eerdere games pakten Suda en Swery net iets meer uit. Het is niet slecht, maar kan beter. Pas op het moment dat je bij een eindbaas belandt, begint het interessant te worden. De eindbazen zien er goed uit en er is duidelijk aandacht aan besteed. Bij de reguliere levels is het allemaal een beetje vaag en rommelig. Je kunt niet scherp zien waar de achtergrond ophoudt en jouw vijanden beginnen. Jammer.
De stemmen zijn ingesproken en zijn over vrijwel de hele linie passend. Van de louche barman tot aan de psychopatische moordenaar in jouw hoofd. Alleen de dame die de ranger (Monica) inspreekt, sprak mij minder aan. Ik kreeg daar niet het beeld bij van een bad-ass ranger, die op zoek is naar haar zus en jou in een en dezelfde moeite van wapens voorziet.
De music-score is lekker. Geen misverstand over mogelijk. Ik kreeg af en toe wel het idee dat er dicht tegen andere muzieknummers wordt aangeschurkt. Nu kan dat een gevoel zijn, of een bewuste keuze van de devs. Onder de streep maakt het niet uit. De muziek zweept je lekker op gedurende de gameplay. Ook gaat de muziek over het algemeen mee in de hectiek van de game. Hoe drukker het level, hoe actiever de muziek. Ook bij boss-fights ondersteunt de muziek de game.
Conclusie
Hotel Barcelona is een geinige slasher game, maar had zoveel meer kunnen zijn. Vooral de input-lag en de hitboxen zijn een stevige misser. De muziek en gameplay maakt het een en ander goed, maar niet alles. Kijk vooral eens naar deze game wanneer hij in een aanbieding is.
