Deze week kwam Gloomy Eyes uit. Een game die is ontwikkeld door Fishing Cactus. Waar gaat Gloomy Eyes in basis over? Een liefdesverhaal tussen een jong meisje en een jonge zombie. Want tja, waarom ook niet?
Gloomy Eyes promoot zichzelf met de kreet dat je self-coop speelt. In deze game speel je dus twee personen tegelijkertijd. Bij die kreet werd ik wel een beetje zenuwachtig. Het deed me denken aan Brothers: A Tale of Two Sons. In die game speelt hetzelfde principe, maar werken de controls toch net even iets anders (en dat is een pluspunt wat mij betreft).
In Gloomy Eyes speel je zowel Gloomy een jonge zombie, als Nena een jong meisje. Jullie beiden leven in een wereld die is veranderd in een post-apocalyptische leefomgeving. In die wereld is de zon verdwenen en je bent afhankelijk van de spaarzame verlichting die van lampen komt. Zombies en “gewone” mensen bevolken deze wereld en kunnen zachtjes uitgedrukt, niet zo goed met elkaar overweg. Zodra je de game start, valt de stijl van de game op. De graphics zijn weliswaar donker maar geven een fijne vibe af. Ze zijn in een Tim Burton achtige stijl gemaakt en lekker cartoony.
Ook de omgeving volgt deze stijl waarbij alles netjes is afgewerkt. De camera in de game volgt je over het algemeen goed. Een van de weinige minpuntjes die deze game kent, is dat de camera soms niet de juiste hoek laat zien, waardoor je wat lastig kunt manoeuvreren. Gelukkig komt dit maar zelden voor en vaak ook in een situatie waarbij je rustig de tijd kunt nemen om jezelf goed neer te zetten.
Een adventure die draait om puzzels
De game opent met Gloomy die op wel een heel klein kerkhofje staat. Er is een lamp met wat verlichting, waar jij als zombie absoluut niet tegen kunt. Sterker nog blijf je te lang in het licht dan sterf je. Aan jou de taak om weg te komen uit het eerste scherm dat is afgesloten met een groot gesloten hek. Puzzelen dus maar. Je krijgt in deze game amper tips. Er is wat uitleg over hoe de controls functioneren, maar dat is het dan ook wel. Dit lijkt minimalistisch, maar het is precies genoeg voor de game. Het is tenslotte een adventure waar het draait om de puzzels. Zijn die puzzels ingewikkeld? Over het algemeen niet. Je moet alleen wel goed opletten wat er in jouw omgeving (in het begin jouw nabije omgeving, later het gehele level) beschikbaar is. Gelukkig kun je ook uitzoomen van het level dat je speelt en door de camera rond te draaien alvast een sneak preview krijgen van wat je te wachten staat.
Zodra je jezelf uit het eerste deel van level 1 hebt gepuzzeld kom je erachter dat Gloomy helemaal gefascineerd is door vuurvliegjes. Hij volgt ze zonder zelfs maar na te denken waarom. Dat is het moment waarop de game een shift maakt naar hoofdpersoon 2, Nena.
Nena is een meisje dat he-le-maal klaar is met de zonloze wereld. Ze is daarom vastbesloten om de zon terug te vinden en gaat dus op zoektocht. Ook zij wordt al snel geconfronteerd met vuurvliegjes en besluit ze ook maar te volgen. Dit leidt tot de eerste ontmoeting tussen Gloomy en Nena en de vonken spatten daar vanaf. Het begin van een onwaarschijnlijke vriendschap.
Vanaf dat moment kun je on-the-fly wisselen tussen de twee hoofdpersonen. Dit werkt gelukkig niet zo als een vroegere Xbox game Brothers: A Tale of Two Sons. In die game had je twee personages die je tegelijkertijd door de levels moest loodsen. Sterker nog je moest ze tegelijk bewegen met de twee joysticks op je controller. Voor mij was dat geen geweldige keuze. Ja, het was innovatief. Nee, het werkte voor mij niet lekker.
Wisselen tussen personages
In Gloomy Eyes speelt dat gelukkig niet en kun je simpelweg het personage wisselen wanneer je wilt. Zodra je wisselt van personage, blijft personage 2 op de achtergrond en heb je volledige controle over jouw gekozen hoofdpersoon. Daardoor kun je de uitdagingen van de levels perfect aanvliegen. Beide met hun eigen krachten en beide met hun eigen beperkingen. Gloomy kan niet tegen licht, dus zul je met Nena moeten spelen. Nena daarentegen kan in het donker niet langs andere zombies lopen, dus zal Gloomy dit moeten doen. Ook qua dingen die ze kunnen, is er verschil. Nena kan klimmen, maar geen items gooien. Gloomy kan bijvoorbeeld wel dingen gooien, maar komt nog geen huishoudtrapje op.
De controls blijven in deze game eenvoudig. Met de linker joystick beweeg je door het level heen. Met de rechter joystick verschuif je de camera van links naar rechts. De A knop laat je dingen oppakken. Heb je dingen vast, dan heb je er geen omkijken meer naar. Zodra je het voorwerp wilt gebruiken, dan komt eerst een indicator naar voren dat je een interactie kunt starten. Dat bevestig je met een druk op de A-knop. Ook iets laten vallen gaat met de druk op een knop (B). Idem voor het wisselen tussen de hoofdpersonen. Kortom een gamer-vriendelijke lay-out op de controller. Wat het allemaal wat toegankelijker maakt voor elk soort gamer.
Door de vele levels heen wordt beetje bij beetje het verhaal uit de doeken gedaan. Je komt erachter dat de zon niet zomaar is weggegaan. Een club Cultists heeft hier mee te maken. Bij de cultists zie je ook dat de game niet terugschrikt van beeltenissen die in de USA nogal gevoelig liggen. Hun kleding lijkt een rechtstreekse referentie naar de KKK. Het cartoony uiterlijk is dus niet 1 op 1 gekoppeld aan de boodschappen in deze game.
De game draait om verhaal en ervaring
Het verhaal wordt niet vertelt doordat de hoofdpersonen hele gesprekken voeren. Nee, zij houden de hele game hun mond. Het totale verhaal wordt verteld door een Verteller. Deze is volledig ingesproken. In eerste instantie vond ik zelf de vertelstijl wat vlak. Na een bepaalde tijd wen je daaraan en is de vlakke manier van vertellen best te pruimen. Qua Engels zit het in ieder geval goed in elkaar. Geen simplistische taal, maar echt taal die gebruikt wordt. Het complete verhaal krijg je pas te horen wanneer je elk hoekje en gaatje van de game doorzoekt. Bepaalde plekken triggeren de gesproken voortgang van het verhaal. Technisch gezien kun je deze game dus doorlopen, met minder dan 50% van het verhaal te weten. Mocht je het idee hebben dat je iets hebt gemist in eerdere levels? Niet getreurd, Gloomy Eyes heeft een chapter-select. Op elk moment kun je kiezen welk level je wilt spelen.
Gloomy Eyes draait vooral om het verhaal en de ervaring. Toch zitten er in deze game een paar collectibles. Dit zijn voornamelijk voorwerpen die voor Gloomy of Nena herinneringen triggeren. Bij het vinden van deze voorwerpen wordt vaak ook weer een stukje van het verhaal uitgebreid.
Een wat vreemd onderdeel van de game vond ik de gevechten. Je moet soms een vijand verslaan (sterker nog, voor een bijbehorende achievement mag je zelf geen schade oplopen). Omdat je de hele game speelt als en zoek- of verkenningsspel, sprak me dit niet echt aan. Dit zal van persoon tot persoon verschillen.
Achievements
Gloomy Eyes laat je 29 (geheime) achievements vrijspelen. Wil je ze allemaal behalen dan moet je vooraf goed de beschrijving van de betreffende achievements lezen. Een aantal zijn namelijk verbonden aan acties die je niet standaard zult uitvoeren. Onderzoek je van nature al elk hoekje en gaatje, dan heb je meer succes. Maar zelfs dan zul je niet alles doen wat van je gevraagd wordt. In deze game vind ik de achievements echt een toevoeging aan de gameplay. Je gaat op deze manier echt elk uithoekje van de levels doorzoeken en vindt daardoor een hoop easter-eggs en een hoop extra toevoegingen in het verhaal. Buiten de aangename eerste playthrough en de achievements, is er na de credit-roll weinig dat je overhaalt om de game nog een keer te spelen.
Conclusie
Samenvattend is Gloomy Eyes een leuke puzzelgame die er mooi uitziet. De uitdaging wordt vooral gevormd door de achievements die te behalen zijn. Ook het mooie verhaal verdiend de lof van gamers. Nadat je de game 1 keer hebt doorgespeeld, zul je waarschijnlijk deze niet nog een keer opstarten, maar kun je wel terugkijken op een vermakelijke game-ervaring.
