Sniper Elite 4 komt morgen uit. Deel 3 werd niet door iedereen met lof ontvangen. Heeft men in deel 4 van de fouten geleerd? We gaan terug naar 1943.

Sniper Elite 4 volgt op het verhaal van deel 3. Je bent wederom de gevreesde scherpschutter Karl Fairburne die na zijn avontuur in Noord-Afrika de opdracht krijgt om de oversteek naar Italië te maken. De geallieerden hebben ontdekt dat de Duitsers druk bezig zijn met het maken van een geleide bom, een soort kruisraket. Mocht dit wapen gebruikt gaan worden dan kan dit weleens een groot probleem voor de opmars van de geallieerde troepen gaan worden. Daar moet een stokje voor gestoken worden.

Het principe van Sniper Elite is niet ingewikkeld. Je sluipt in third person van positie naar positie en schakelt (in first person als je door de scoop kijkt) vijanden, het liefst onopgemerkt, uit. Waar de game vooral beroemd om is, zijn de gruwelijk gedetailleerde kill cams. Van elk fataal schot zien we in slow motion wat hij in het lichaam doet. We zien schedels verbrijzelen, longen uit elkaar klappen en testikels weggeschoten worden. In Sniper Elite 4 heeft men dit fenomeen nog eens uitgebreid naar de melee kill en de ontploffingen. Ook bij deze moorden zien we nu een röntgenbeeld van wat de actie in het lichaam doet. Gebroken nek, neusbeen in de hersenen, staalscherven dwars door het lichaam? U roept en de game draait. Met dat immens populaire onderdeel zit het dus wel snor.

De wapens hebben nu ook meerdere aanpassingen die je kan aanbrengen. Maar ook daarin probeert men het tijdperk niet te vergeten. Een geluiddemper in die tijd was iets anders dan wat er nu op moderne wapens te vinden is en het geluid was een stuk minder gedempt. Ook die realiteit kan je in het menu aanzetten.

Bella Italia

Grafisch is Sniper Elite 4 prachtig. De game draait op 1080p met een framerate van 30 fps. De bloemrijke kusten van Italië, de kleine dorpen, bossen, bruggen, viaducten, alles is tot in detail te zien. De maps zijn groot en uitgebreid, minstens drie keer groter dan de levels in vorige versies. Het blijft sandbox maar wel zo groot dat je het je een open wereld gevoel geeft. Je kan op daken klimmen, huizen doorzoeken, uitkijkposten gebruiken en nog veel meer. Ook het geluid is heel realistisch. De krijsende meeuwen, fluitende vogels, het ruisen van de zee, het maakt dat je in de game gezogen wordt. Gelukkig maakt men in deze serie altijd gebruik van de originele talen. De soldaten hoor je elkaar commando’s geven in het Duits en de speakers in het dorp gillen Italiaanse propaganda door de straten heen. Ook dat draagt bij aan het realisme. De enige plek waar men hiervan afwijkt zijn de cutscenes. Deze zijn allemaal in het Engels. De cutscenes zijn trouwens ook een stuk gelikter dan die van de vorige delen en geven je nu ook de keuze om te kiezen met wie je wil praten. Elk gesprek levert een aantal subdoelen op en extra informatie over die doelen.

Er zijn vele wegen die naar je doel of doelen leiden. Het is een game waarin je observeert, je weg kiest en vervolgens je schoten probeert te lossen op die plekken waar het niet opvalt. Hierbij moet het geluid van je schot gecamoufleerd worden door bijvoorbeeld overvliegende jachtvliegtuigen of een sputterende generator. Wordt je toch ontdekt, wat veelvuldig gebeurt, dan zijn er genoeg vluchtwegen te vinden. De missies zijn ook behoorlijk uitgebreid. Je krijgt in elk level minstens drie doelen maar als je alle subdoelen erbij pakt, is dat aantal vele malen hoger.

Een ander zeer zichtbare verbetering zijn de laadschermen. In deel 3 waren die soms tergend traag en hadden ze ook nog eens een heel irritant deuntje die je na een paar uur spelen de strot uitkwam. Nu laadt het spel soepel en snel en zit je zo weer terug in de game. De automatische laadpunten zijn tevens rijkelijk aanwezig. Dat scheelt want je vergeet nog weleens handmatig te saven. Het zorgt ervoor dat je niet elke keer hele stukken overnieuw moet doen.

De kritiek die de AI in het vorige deel kreeg is ter harte genomen. Ik heb eens rustig bekeken hoe de reacties van de AI’s op schoten en ontdekkingen zijn en die zijn best to the point. Zodra je gespot wordt, trekken de troepen die in de buurt zijn en het opmerken massaal naar het punt waar jij het laatst gezien bent, iets wat je trouwens ook in beeld ziet doordat men een rode schim op die plek laat staan. Dit doen ze best tactisch. De NPC’s zijn nu ook onderverdeeld in meerdere klassen. Van gewone tot elite troepen. Maar ook speciale soldaten zoals de spotter die direct je positie met een flare markeert en artillerievuur op je plek laat neer regenen. Of de radioman die je snel moet uitschakelen omdat anders het hele Duitse leger naar jouw positie wordt gestuurd. Het blijft natuurlijk een gescripte reactie dus hij is na een paar keer wel te doorzien, maar ondanks dat vond ik het best een uitdaging om weg te komen als ik weer eens gezien was. Dat het niet altijd realistisch is merk je als je tanks en pantservoertuigen opblaast. Als je vijand iets te ver weg staat, is er geen reactie. Dat is best raar te noemen als midden in de haven drie voertuigen achter elkaar met veel kabaal de lucht in vliegen terwijl het wemelt van de soldaten om je heen. Het is wel te begrijpen omdat het de game onspeelbaar zou maken. Toch laat het een raar gevoel achter. Naast de vijandelijke NPC’s worden we ook geholpen door Italiaanse partizanen. Zo kan je ineens in een fel vuurgevecht terecht komen tussen deze twee vijanden. Het maakt het geheel levendiger en het schroeft de moeilijkheidsgraad zeker op.

Realisme

Als ik je een tip mag geven over hoe te beginnen en hoe de game het uitdagendst is, dan raad ik je aan om de hoogste moeilijkheidsgraad te kiezen en naar de shooting range te gaan. Waarom? De hoogste moeilijkheidsgraad is de enige stand waarin het echte snipergevoel tot zijn recht komt. Het schakelt alle hulpmiddelen uit zoals het permanent markeren van een vijand of een richtpunt krijgen die rekening houdt met alle elementen. Zonder die hulpmiddelen ben je echt aangewezen op je kennis en ervaring. Je moet dan rekening houden met de wind en de afstand en veelvuldig je verrekijker gebruiken om de omgeving te verkennen. Elke stand daaronder voelt toch een beetje alsof je fietst met zijwielen. Dan blijft elke gemarkeerde vijand permanent in beeld (ook als je ze niet kan zien) en krijg je een extra richtpunt in beeld die voor jou al de windkracht en afstand heeft meegerekend. Wil je gewoon lekker knallen, dan is een lagere moeilijkheid beter. Maar een schot op 300 meter goed maken zonder enige hulpmiddel maakt dat het filmpje waarin je de schedel aan gruzelementen ziet gaan net even wat bevredigender. De game houdt ook rekening met andere storende factoren zoals je ademhaling. Mocht je ooit met een echt vuurwapen hebben geschoten dan weet je dat het stilleggen van je ademhaling tijdens het richten essentieel is voor een goed schot. Ditzelfde doe je ook in de game. Dit gaat niet ongestraft want door een ademstop te houden, hoor je je hartslag stijgen. Ook dat heeft negatieve gevolgen voor het goed richten. Even een sprintje trekken betekent ook buiten adem raken en een hoog hartritme hebben. Dus het is duidelijk dat men bij Sniper Elite 4 meer realisme probeert in te bouwen.

Ik heb hier een brief aan mijn moeder

Wat ook een extra realistisch elementje is, zijn de brieven die overal te vinden zijn. Nu zullen de meeste spelers deze waarschijnlijk oppakken en niet eens lezen. Maar ik raad je aan dit toch eens te doen. Het is onderhand een trend om in games toch een soort nadenk onderdeel te brengen, zeker in shooters. Zo zien we dat in Battlefield 1 maar ook Sniper Elite doet hier aan mee. De brieven zijn bijna allemaal persoonlijke berichten aan of van het thuisfront. Het maakt dat die gehate Duitse vijand ineens een gezicht krijgt. Je knalt niet zomaar een soldaat overhoop, nee, je doodt een zoon, broer, vriend die in de brieven die je te lezen krijgt laat weten dat hij afscheid neemt omdat de oorlog zo slecht verloopt, die noodkreten krijgt van moeder om toch maar voorzichtig te zijn. Verder ligt de map vol met brieven die aanwijzingen bevatten en zijn er collectibles in de vorm van stenen arenden die je kan raken.

Ik vind dat zelf altijd wel een mooi iets. Dat een historische game toch ook iets meegeeft wat maakt dat je nadenkt over de verschrikkingen van een oorlog. Over wat de gevoelens van die soldaten waren of van jou als sniper. Het is een soort besef dat die nagetekende kogel ook een echte achtergrond heeft waarbij echte mensen echt dood gingen.

Samen

Helaas heb ik dit onderdeel niet echt kunnen spelen. De game liet geen matchmaking toe. Hopelijk krijg ik die kans nog wel als één van mijn vrienden de game ook koopt. Je kan namelijk de hele campaign in co-op spelen. Samen de levels door. Hierbij kan je zelfs een mode kiezen waarbij de één sniper is en de ander observer. Elkaar sturen zodat het effect maximaal is. Dit geldt ook voor de multiplayer. Ook daar heb ik nog geen stap in kunnen zetten. Het menu laat een aantal TDM modes zien waaronder een wedstrijdje ‘langste afstandsschot’. Meestal zijn de multiplayers van Elite Sniper niet echt geweldig maar wie weet. Op dit onderdeel kom ik op een later moment nog wel terug.

Is Sniper Elite 4 wat voor jou?

Nu de conclusie. Voor mij is het duidelijk, ik geniet van deze game. Ik hou van het sluipen, van het berekenen, van het tijdperk. De hele wereldoorlog 2 setting spreekt mij zeer aan. Het speelt soepel en heeft voor mij uitdaging genoeg. Zeker op de hoogste moeilijkheidsgraad. Elk level ben je zo’n 2 tot 4 uur zoet mee dus het levert genoeg uurtjes speelplezier op. Je merkt wel dat er na een aantal uren wat repetitie moeheid intreedt. Maar laten we eerlijk zijn, welke game heeft dat herhalende nou niet. Ben je net zoals ik ook een liefhebber van het plannen en zoeken naar de juiste weg en het effectief afschieten van vijanden? Dan is Sniper Elite 4 wel wat voor jou.
Ik heb er zelf nog geen ervaring mee maar aan de beelden die ik ervan gezien heb moet het spelen met een vriend in co-op wel heel erg leuk zijn. Samen missies doen is altijd erg leuk. Dus deze game krijgt van mij een hoog cijfer. Laten we eerlijk zijn, wie wil Hitler nou niet in de ballen schieten?

Elite Sniper 4

RECENSIES OVERZICHT
Elite Sniper 4
82 %
review-sniper-elite-4Elite Sniper 4 is een plaatje. Het neemt je mee terug naar de 2e wereldoorlog tijdens het jaar 1943 waar jij de invasie van Italië aan het voorbereiden bent. De game zit solide in elkaar en het is heerlijk om door de maps heen te sluipen en kruipen en vervolgens de ballen van een Duitse soldaat weg te schieten. Soms wat herhalend maar welke game is dat niet.
Abonneer
Abonneren op
0 Reacties
Inline Feedbacks
Bekijk alle reacties